Ailen de en az senin kadar panik yapıyor, emin ol. Sana karşı davranışlarının elbet bir gün farkına varacaklardır. Belki de onlar da ilk defa bu nesilde, bu yaşta bir çocuk yetiştiriyor ve onlar da tam olarak ne yapması gerektiğini bilmiyor. Burada senin yapman gereken, koşullardan şikayet etmek yerine koşulları kabullenmen ve uyum sağlaman. Durumu analiz etme demiyorum. Durumu değiştirmeye gücün yetmiyorsa, bu süreci en iyi şekilde atlatabilmek için yapabileceğin en iyi şey, durumu kabullenerek bu dönemden en zararsız şekilde sıyrılmaya çalışmaktır.
Baban 18 yaşından sonra seni kapı dışarı edeceğini söylüyor, ancak yapmayacağından emin olabilirsin. Gemileri yakıp sana başka çare bırakmamak için söylüyor sadece.
Şu ana kadar her seferinde "kesin bu işin içinden çıkamayacağım, geri dönüşü yok artık" dediysem de bir şekilde işler hayal ettiğimden daha iyi gitti. Tam tersi, "bu sefer hallettim, sorun çıkmayacak" dediğim durumlarda ise hiç kimsenin başına patlamayan kabaklar benim başıma patladı.
Üniversite yıllarımda farklı problemler yüzünden çok ağır psikolojik çıkmaza girdim. Şu anda 24 yaşındayım. Belki sana akıl verecek kadar yaşlı değilim ancak tavsiyelerimi ve deneyimlerimi paylaşmaktan mutluluk duyarım. Benzer dönemlerde benzer durumların içine düşmüşüz.
Ailemle çok kez aram kötü olmuştur okul ders muhabbetlerinden. Yaşıtlarımla kıyasladığımda fiziksel şiddet asla görmedim, ama psikolojik şiddetin her türlüsünü gördüm diyebilirim. Ailemin başarı takıntısı vardı ve ben çıtayı çok yükseltmiştim. Kötülüğümü istediklerinden asla değildi ancak çok yanlış yöntemler seçtiler beni yetiştirmeye çalışırken. O yaşlardayken beni asla anlamadıklarını, ailemle ilgili sorunların sonsuza kadar süreceğini düşünüyordum. Ancak emin ol öyle olmuyor.
Bir süre sonra, şu andaki sorunlarının yerini daha büyük/küçük bir sürü sorun alacak ve bunun ömür boyu süreceğini kabullendikten sonra rahatlıyorsun. Bir şeyi elde etmek değil de onu elde etmek için geçtiğin yollar asıl keyif veren. Elde ettikten sonra aylarca yıllarca bunun için çalıştığın, bir zamanlar hayalin olan şeyin o olduğunu bile unutuveriyorsun.
Maalesef geçtiğimiz sene annemi kaybettik. Annemle anlaşamadığım zıt gittiğim zamanları düşünüyorum ama doğru yaklaşımla onları da ben sakinleştirebilirdim diyorum kendi kendime. Babama o zamanlarda hissettiklerimi yeni yeni anlatabiliyorum ve bunları düşünemediğini iş-güç, geçinme stresi, hayat yorgunluğu içinde benim için de ellerinden geleni yapmaya çalıştıklarını ve birçok kez elimizden kayıp gideceksin diye geleceğim hakkında endişelendiklerini söyledi.
Ne olursa olsun kendi kişisel gelişimine odaklan. Asla umutsuzluğa kapılıp gitme. Yıllar sonra, karşıma çıkan şeylere rağmen mücadele ettim ve şu anda elde ettiklerimi bu şekilde elde ettim demek anam babam kızdılar başarısız oldum demekten çok daha iyidir.
Milyarlarca insan yaşadı ve öldü. Her birinin mutlu olduğu şeyler, sevdikleri, hayalleri, hüzünleri ve problemleri oldu. Şu anda hiçbirinin bir önemi yok. Tek önemli olan senin hayatın. Bu hayatının değerini bil ve olaylara pozitif yaklaş. Bu yazıyı yazarken bile aşağıda çok çaresizim yazan bir sürü genç görüyorum. Yani yalnız değilsin ve herkes bir kere bu yollardan geçecek. Bu dönemi şikayet etmeden atlatarak çalışanlar en büyük faydayı görenler olacak.
Bazen dertleştiğin arkadaş(lar)ın varsa birbirinizi de etkileyebilirsiniz. Ne olacağız biz, ailemiz de şöyle zaten, bittik gittik, zaten ülke de şöyle böyle gibi sürekli birbirinize karşı şikayetçi olmanız da durumları kötüleştirebilir. Bu konuda da dikkatli ol ve birbirinizle sorunları değil çözümleri ve hayalleri konuşmaya çalışın. Üzüm üzüme baka baka kararır.
Rahat ol, kontrol edemediğin şeyler için kendini üzme, gazla değil disiplinle çalış. Bu güne kadar iyileşmez gibi gelen her hastalığın iyileşti, her yaran kapandıysa bu da hallolur.
Herhangi bir konuda dertleşmek istediğin, dinleyecek birine ihtiyacın olduğu zaman DM'den yazamaya çekinme. Ve ileride bu sorunlarını aştığında lütfen dönüp arkana bak ve senin gibi insanlara elinden geldiğince destek ol.
zamanı geldiğinde örnek aldığın insanlardan ilham bulabilirsin. Zorlu hayat hikayelerini dinlediğimiz kişiler de senin benim gibi insanlar. Son olarak Atatürk'ün bir sözüyle kapatalım:
"Umutsuz durumlar yoktur. Umutsuz insanlar vardır. Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim." Mustafa Kemal Atatürk
