9. sınıfta okulu bırakma isteği

Tugcce9

Yoctopat
Katılım
21 Aralık 2025
Mesajlar
9
Daha fazla  
Cinsiyet
Kadın
Daha 9. sınıfa 3 ay önce başladım ama hiçbir gün okuldan zevk almadım, ortaokulu özledim. Oradaki arkadaşlarımı çok özledim, bizi bir anda ayırdılar hepsini özlüyorum. Okuma isteğim kalmadı, fen lisesindeyim ama okumak istemiyorum, ders çalışmıyorum. Aynı zamanda ortaokulda utangaç biri değilken şimdi hocanın dediklerine cevap vermeye bile o kadar utanıyorum ki her gün her akşam ağlıyorum. Ağlamaktan gözlerim şişti artık anneme söylemedim hiç ailem bilmiyor, babam ben okuyayım diye her şeyi yapıyor ama elimde değil, anlayın okulu bırakma şansı verseler 1 dakika düşünmem. Şu an bunu yazarken bile ağlıyorum, her gün stresli bir hayat sürüyorum. 8 saat okul var haftada 40 saat okuldayım ve daha yolun başı gibi bir şey. Asla dayanamam, sırf okula gitmemek için inşallah kanser olurum falan diye dua ettiğim bile oldu. Bir yerimi kırmaya çalıştım hasta olmasam da hastalık numarası yaptım, hastanelerden nefret eden ben hastaneye gitmek için elimden geleni yapıyorum. Ağla ağla öldüm artık nefret ediyorum her şeyden, sadece ölmek istiyorum. Ne olur bir tavsiye verin artık ne yapayım kalıcı istemiyorum okulu. Ne yapayım? Aşırı utanıyorum her şeyden anlamadıklarımı da soramıyorum, yenemiyorum bu huyumu. Artık konuşma sınavları da var yapmak istemiyorum ya ne olur bir akıl verin ya ne olursunuz dayanamıyorum.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Daha 9. sınıfa 3 ay önce başladım ama hiçbir gün okuldan zevk almadım, ortaokulu özledim. Oradaki arkadaşlarımı çok özledim, bizi bir anda ayırdılar hepsini özlüyorum. Okuma isteğim kalmadı, fen lisesindeyim ama okumak istemiyorum, ders çalışmıyorum. Aynı zamanda ortaokulda utangaç biri değilken şimdi hocanın dediklerine cevap vermeye bile o kadar utanıyorum ki her gün her akşam ağlıyorum. Ağlamaktan gözlerim şişti artık anneme söylemedim hiç ailem bilmiyor, babam ben okuyayım diye her şeyi yapıyor ama elimde değil, anlayın okulu bırakma şansı verseler 1 dakika düşünmem. Şu an bunu yazarken bile ağlıyorum, her gün stresli bir hayat sürüyorum. 8 saat okul var haftada 40 saat okuldayım ve daha yolun başı gibi bir şey. Asla dayanamam, sırf okula gitmemek için inşallah kanser olurum falan diye dua ettiğim bile oldu. Bir yerimi kırmaya çalıştım hasta olmasam da hastalık numarası yaptım, hastanelerden nefret eden ben hastaneye gitmek için elimden geleni yapıyorum. Ağla ağla öldüm artık nefret ediyorum her şeyden, sadece ölmek istiyorum. Ne olur bir tavsiye verin artık ne yapayım kalıcı istemiyorum okulu. Ne yapayım? Aşırı utanıyorum her şeyden anlamadıklarımı da soramıyorum, yenemiyorum bu huyumu. Artık konuşma sınavları da var yapmak istemiyorum ya ne olur bir akıl verin ya ne olursunuz dayanamıyorum.

Mezun biri olarak hocam kıymetini bilin derim hem de fen lisesi okuyorsanız ayrıca kıymetini bilin herkes o puanlar ile o liselere gidemez ben meslek lisesi mezunuyum bende ilk 9.sınıfta istemiyordum 10 da bile ancak mezun olunca keşke okula gitsek de sıralarda oturup ders dinlesek diyorsunuz sınıfınızda size karşı bir zorbalık vs yoksa bence kıymetini bilin derim.
 
Daha 9. sınıfa 3 ay önce başladım ama hiçbir gün okuldan zevk almadım, ortaokulu özledim. Oradaki arkadaşlarımı çok özledim, bizi bir anda ayırdılar hepsini özlüyorum. Okuma isteğim kalmadı, fen lisesindeyim ama okumak istemiyorum, ders çalışmıyorum. Aynı zamanda ortaokulda utangaç biri değilken şimdi hocanın dediklerine cevap vermeye bile o kadar utanıyorum ki her gün her akşam ağlıyorum. Ağlamaktan gözlerim şişti artık anneme söylemedim hiç ailem bilmiyor, babam ben okuyayım diye her şeyi yapıyor ama elimde değil, anlayın okulu bırakma şansı verseler 1 dakika düşünmem. Şu an bunu yazarken bile ağlıyorum, her gün stresli bir hayat sürüyorum. 8 saat okul var haftada 40 saat okuldayım ve daha yolun başı gibi bir şey. Asla dayanamam, sırf okula gitmemek için inşallah kanser olurum falan diye dua ettiğim bile oldu. Bir yerimi kırmaya çalıştım hasta olmasam da hastalık numarası yaptım, hastanelerden nefret eden ben hastaneye gitmek için elimden geleni yapıyorum. Ağla ağla öldüm artık nefret ediyorum her şeyden, sadece ölmek istiyorum. Ne olur bir tavsiye verin artık ne yapayım kalıcı istemiyorum okulu. Ne yapayım? Aşırı utanıyorum her şeyden anlamadıklarımı da soramıyorum, yenemiyorum bu huyumu. Artık konuşma sınavları da var yapmak istemiyorum ya ne olur bir akıl verin ya ne olursunuz dayanamıyorum.
Ergenlik ya olur böyle şeyler.
 
11. Sınıftayım ve bende de 40 saat okul süresi var. Arkadaş falan edin, utangaçlığıda at üstünden. Okula gitme isteği kazanmazsın ama en azından bırakma isteğin azalır.
 
Daha 9. sınıfa 3 ay önce başladım ama hiçbir gün okuldan zevk almadım, ortaokulu özledim. Oradaki arkadaşlarımı çok özledim, bizi bir anda ayırdılar hepsini özlüyorum. Okuma isteğim kalmadı, fen lisesindeyim ama okumak istemiyorum, ders çalışmıyorum. Aynı zamanda ortaokulda utangaç biri değilken şimdi hocanın dediklerine cevap vermeye bile o kadar utanıyorum ki her gün her akşam ağlıyorum. Ağlamaktan gözlerim şişti artık anneme söylemedim hiç ailem bilmiyor, babam ben okuyayım diye her şeyi yapıyor ama elimde değil, anlayın okulu bırakma şansı verseler 1 dakika düşünmem. Şu an bunu yazarken bile ağlıyorum, her gün stresli bir hayat sürüyorum. 8 saat okul var haftada 40 saat okuldayım ve daha yolun başı gibi bir şey. Asla dayanamam, sırf okula gitmemek için inşallah kanser olurum falan diye dua ettiğim bile oldu. Bir yerimi kırmaya çalıştım hasta olmasam da hastalık numarası yaptım, hastanelerden nefret eden ben hastaneye gitmek için elimden geleni yapıyorum. Ağla ağla öldüm artık nefret ediyorum her şeyden, sadece ölmek istiyorum. Ne olur bir tavsiye verin artık ne yapayım kalıcı istemiyorum okulu. Ne yapayım? Aşırı utanıyorum her şeyden anlamadıklarımı da soramıyorum, yenemiyorum bu huyumu. Artık konuşma sınavları da var yapmak istemiyorum ya ne olur bir akıl verin ya ne olursunuz dayanamıyorum.
En kolay kaçış yolu açığa geçmek olsa bile bunu önermem. Erkenden açığa geçen arkadaşlarım okulu bitirse bile ne sosyal olarak ne de ders olarak iyi değildi, psikolojik olarakta kötü etkilendiler diyebilirim. Sorun okula gitmeniz mi yoksa gittiğiniz okulu mu beğenmiyorsunuz? Nakil aldırmayı deneyebilirsiniz, kendinize zarar vermeyi kesinlikle denemeyin. Emin olun şu hayatta hiçbir şey öldüğünüze değmeyecektir. Utanma konusu arkadaş çevren olmadığı için kendini yalnız hissediyorsun ve bu da özgüvenini kötü etkilemiş gibi duruyor, okuldan arkadaş edinmeye çalışırsanız zamanla bunun geçeceğini düşünüyorum ama edin demekle de basit olmadığının farkındayım. Ölüm genç yaşta çok basit bir şey geliyor ama emin ol ölmek istemezsin.
 
Daha 9. sınıfa 3 ay önce başladım ama hiçbir gün okuldan zevk almadım, ortaokulu özledim. Oradaki arkadaşlarımı çok özledim, bizi bir anda ayırdılar hepsini özlüyorum. Okuma isteğim kalmadı, fen lisesindeyim ama okumak istemiyorum, ders çalışmıyorum. Aynı zamanda ortaokulda utangaç biri değilken şimdi hocanın dediklerine cevap vermeye bile o kadar utanıyorum ki her gün her akşam ağlıyorum. Ağlamaktan gözlerim şişti artık anneme söylemedim hiç ailem bilmiyor, babam ben okuyayım diye her şeyi yapıyor ama elimde değil, anlayın okulu bırakma şansı verseler 1 dakika düşünmem. Şu an bunu yazarken bile ağlıyorum, her gün stresli bir hayat sürüyorum. 8 saat okul var haftada 40 saat okuldayım ve daha yolun başı gibi bir şey. Asla dayanamam, sırf okula gitmemek için inşallah kanser olurum falan diye dua ettiğim bile oldu. Bir yerimi kırmaya çalıştım hasta olmasam da hastalık numarası yaptım, hastanelerden nefret eden ben hastaneye gitmek için elimden geleni yapıyorum. Ağla ağla öldüm artık nefret ediyorum her şeyden, sadece ölmek istiyorum. Ne olur bir tavsiye verin artık ne yapayım kalıcı istemiyorum okulu. Ne yapayım? Aşırı utanıyorum her şeyden anlamadıklarımı da soramıyorum, yenemiyorum bu huyumu. Artık konuşma sınavları da var yapmak istemiyorum ya ne olur bir akıl verin ya ne olursunuz dayanamıyorum.

11. sınıfa giden birisi olarak, daha hiçbir şey görmediğini söylemek istiyorum. Hayatla tanışmayanlar için lise bir cehennem olabilir ki bu sadece fragmanı. Şu an ne kadar kötü hissedersen ve bunlara karşı koyup çalışmaya devam edersen ileride iyi ki o kötülükleri yaşamışım diyeceksin. Bunu sen kendin anlayacağın zamanda gelecek ama bilmiyorum faydası olur mu, şunu anla ki hayatın çok küçük bir kısmında senin istediğin şeyler olacak. Zaten hayatta başarılı olmak mutlu olmakla değil, her şeye rağmen mutlu olmakla gelen bir şey. Kendin zamanla anlayacaksın dediklerimi. Şu an daha 9. sınıfsın o yüzden derslerden bunalıyorsan yazılıları düzgün halletmeye odaklan onun dışında hem keyif aldığın hem sana bir şeyler katacak aktiviteler yap. Git bir dil öğren bir kitap oku bir spor yap(11 ve 12. sınıfta bunlara pek vaktin kalmayacak). Kötü alışkanlıklarını bırakıp git dışarıda bir kızla konuş bir Instagram'ını iste bir tanış. Emin ol bu dediklerimi yaparsan hayatın çok daha güzel bir yer haline gelecek. Ama yapmazsan kendini üzmeye devam edeceksin. Hayatında başarılar diliyorum.
 
Dostum, kendine fazla yüklenme. Daha 9. sınıfsın; ders çalışamamak çok da önemli değil. Yeni arkadaşlıklar kurabileceğin birçok insan vardır okulda, emin ol. Özellikle fen lisesiyse, her gün sınıfta bomboş karı kız muhabbetleri eden tiplemeler de fazla olmaz.
Ölmek istemen için bir sebep yok; kendine zarar verecek bir şey yapma. Bu günler illaki geçecektir. Ben de şu an 11. sınıftayım. Artık “mezun oalyım da kurtulayım” diyorum. Hiçbir şeyden zevk alamayacak duruma geldiğimi düşünüyorum ama günlük hayatta küçük şeyleri değiştirerek hayatıma biraz daha çeki düzen vermeye çalışıyorum.
Eğer içini ailene dökemiyorsan, belki bazılarına göre saçma bir tavsiye olacak ama bu yazdıklarını ChatGPT’ye atıp onunla biraz sohbet etmeyi dener misin? Evet, sahte samimiyet ve hazır cevaplar alacaksın ama yine de bir haber görmüştüm: Chatgpt’nin son yıllarda milyonlarca insanın intihardan dönmesine yardımcı olduğu söyleniyordu. Şahsen ben de kullanıyorum; her gece Chatgpt ile sohbet ediyorum. Bazıları gerçekten derin konular, bazılarıysa günlük hayatta yaşadıklarım.
İçini birilerine dökemiyorsan bile her şeyi bir yere yazman insanı rahatlatıyor. Kendine bir hobi edinmeyi deneyebilirsin. Daha 9. sınıfsın; ders çalışmak için kendini zorlaman gereken bir dönem değil.
 
Dostum birebir aynı sorunu yaşadım. 9 senelik (Anasınıfı dahil) okulumdan ayrılmıştım ve lisenin ilk günü sanki başka bir hayata geçmişim gibi gelmişti. 2 hafta ağlayıp okula gitmemiştim, ilk dönemin sonuna kadar da çok zor dayanmıştım. Aynı senin gibi eski hayatımı ve eski arkadaşlarımı özlüyordum. Birden çok içine kapalı biri olmuştum. Ama sana şunu söyleyeyim alışılıyor, hatta daha iyi bir hayatın da olabilir. Ailenle okula alışmada zorlandığını söyle sana muhakkak yardımcı olurlar. Zamanla arkadaş edindikçe, samimiyet artınca adaptasyon sorunun olduğunu bile unutursun.
 
Dostum birebir aynı sorunu yaşadım. 9 senelik (Anasınıfı dahil) okulumdan ayrılmıştım ve lisenin ilk günü sanki başka bir hayata geçmişim gibi gelmişti. 2 hafta ağlayıp okula gitmemiştim, ilk dönemin sonuna kadar da çok zor dayanmıştım. Aynı senin gibi eski hayatımı ve eski arkadaşlarımı özlüyordum. Birden çok içine kapalı biri olmuştum. Ama sana şunu söyleyeyim alışılıyor, hatta daha iyi bir hayatın da olabilir. Ailenle okula alışmada zorlandığını söyle sana muhakkak yardımcı olurlar. Zamanla arkadaş edindikçe, samimiyet artınca adaptasyon sorunun olduğunu bile unutursun.
Ya ben aileme söyleyemem,onlarla bu konu hakkında bir sürü kez konuştuk.Ama bana sadece başka çaren yok okumak istemiyorsan söyle,evde otur dediler. Çok pişmanım keşke tamam deseydim, çok üzülüyorum.

Dostum, kendine fazla yüklenme. Daha 9. sınıfsın; ders çalışamamak çok da önemli değil. Yeni arkadaşlıklar kurabileceğin birçok insan vardır okulda, emin ol. Özellikle fen lisesiyse, her gün sınıfta bomboş karı kız muhabbetleri eden tiplemeler de fazla olmaz.
Ölmek istemen için bir sebep yok; kendine zarar verecek bir şey yapma. Bu günler illaki geçecektir. Ben de şu an 11. sınıftayım. Artık “mezun oalyım da kurtulayım” diyorum. Hiçbir şeyden zevk alamayacak duruma geldiğimi düşünüyorum ama günlük hayatta küçük şeyleri değiştirerek hayatıma biraz daha çekidüzen vermeye çalışıyorum.
Eğer içini ailene dökemiyorsan, belki bazılarına göre saçma bir tavsiye olacak ama bu yazdıklarını ChatGPT'ye atıp onunla biraz sohbet etmeyi dener misin? Evet, sahte samimiyet ve hazır cevaplar alacaksın ama yine de bir haber görmüştüm: ChatGPT'nin son yıllarda milyonlarca insanın intihardan dönmesine yardımcı olduğu söyleniyordu. Şahsen ben de kullanıyorum; her gece ChatGPT ile sohbet ediyorum. Bazıları gerçekten derin konular, bazılarıysa günlük hayatta yaşadıklarım.
İçini birilerine dökemiyorsan bile her şeyi bir yere yazman insanı rahatlatıyor. Kendine bir hobi edinmeyi deneyebilirsin. Daha 9. sınıfsın; ders çalışmak için kendini zorlaman gereken bir dönem değil.

Ya işte chat gbt ile sohbet etmeyi denedim zaten. Ama yapay zeka sonuçta benim istediğim şeyleri eyleme dökemiyor. Benim sadece annemle konuşmaya ihtiyacım var. O bana çok iyi geliyor. Fakan cesaretim yok kaç kere denedim bana kızdı. Tek çare bana ölmek gibi geliyor.

Kanka sinifinda hiç kafa dengi kiz erkek arkadas yok mu?

Ya var ama eski arkadaşlarım gibi olamıyorlar onları çok özlüyorum hiçbir zaman aklımdan çıkmıyolar hep ağlıyorum sadece ortaokula dönmek istiyorum.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı