Selamlar, öncelikle kendimi tanıtayım. Biraz uzun bir yazı olacak bu yüzden buna ihtiyacınız olabilir. 17 yaşında Afyonkarahisar'da oturan bir Türk genciyim. Lise 3. sınıfta okuyorum. Her konuda her şeyi araştırmayı seven ve felsefeyi derinlemesine benimsemeye çalışan bir kişiliğim var. Esprilektüelim, bunu da bazen pot kıracağım durumlarda espri yapıyorum diyerek geçiştirmekte kullanıyorum.
Şimdi konumuza geleyim. Geçen hafta din kültürü dersimizde hocamıza, "Eğer ben çok zengin olursam, istediğim her şeye istediğim an sahip olursam herhangi bir ihtiyacım kalır mı?" şeklinde bir soru sormuştum. Hoca da benim konuyu başka yerlere çekeceğimi anlamış olacak ki, "elbette bir gün bir şeyi alamazsın ve ona ihtiyacın olur." şeklinde bir cevap verdi. Hocanın bu soruyu dodgelamak için böyle bir cevap verdiğini anlamak zor değil, ben de biraz daha sıkıştırdım. "Zaman mı, ölümsüz oluyoruz. Para mı, tek parmak şıklatmamızda güneş kadar altınımız oluyor. Böyle bir ortamda, istersek lamba cinimiz bile olabilir ve istediğimiz her şeyin sahibi olabiliriz." dedim. Hoca da bir iki tekledi ve geçiştirip konuya devam etti. Ben de üstelemedim. Ama ders sonunda, bu başta sorduğum soruyu hatırlatarak, "Peki tanrı, zaten her şeye sahipken neden biz gibi aciz varlıklar yarattı?" dedim. Bana, "Öncelikle insan aciz değildir, Allah yaratılanlar arasında en mükemmel varlığı insan kıldı. İkinci olarak da, her şeyi olan bir varlık da bu sahip olduklarının anılmasını istemez mi?" dedi ve benim de kafama yattı bu durum.
Ama diğer ders aklıma şöyle bir soru takıldı ve sordum: "Lakin tanrı denen varlık, diğer varlıklar gibi sıkılma, üzüntü, acı, korku, sevinç gibi basit duygulardan münezzeh olmak zorunda, eğer böyle duyguları varsa tanrı kusurludur ve duygularıyla hareket ediyordur. Yani tanrı kavramının anılmak gibi bir ihtiyacının olmaması gerekir.", dedim. Hoca da buna cevap veremedi, verdiği cevap da yine anılması gerekir şeklindeydi ve beni tatmin etmedi.
Eğer grupta felsefe ve tanrı hakkında bu soruma bir cevabı olan varsa müteşekkir olurum, eğer bu soruma bir cevap bulamazsam tanrı kusurludur diyeceğim ve agnostik olacağım.
Şimdi konumuza geleyim. Geçen hafta din kültürü dersimizde hocamıza, "Eğer ben çok zengin olursam, istediğim her şeye istediğim an sahip olursam herhangi bir ihtiyacım kalır mı?" şeklinde bir soru sormuştum. Hoca da benim konuyu başka yerlere çekeceğimi anlamış olacak ki, "elbette bir gün bir şeyi alamazsın ve ona ihtiyacın olur." şeklinde bir cevap verdi. Hocanın bu soruyu dodgelamak için böyle bir cevap verdiğini anlamak zor değil, ben de biraz daha sıkıştırdım. "Zaman mı, ölümsüz oluyoruz. Para mı, tek parmak şıklatmamızda güneş kadar altınımız oluyor. Böyle bir ortamda, istersek lamba cinimiz bile olabilir ve istediğimiz her şeyin sahibi olabiliriz." dedim. Hoca da bir iki tekledi ve geçiştirip konuya devam etti. Ben de üstelemedim. Ama ders sonunda, bu başta sorduğum soruyu hatırlatarak, "Peki tanrı, zaten her şeye sahipken neden biz gibi aciz varlıklar yarattı?" dedim. Bana, "Öncelikle insan aciz değildir, Allah yaratılanlar arasında en mükemmel varlığı insan kıldı. İkinci olarak da, her şeyi olan bir varlık da bu sahip olduklarının anılmasını istemez mi?" dedi ve benim de kafama yattı bu durum.
Ama diğer ders aklıma şöyle bir soru takıldı ve sordum: "Lakin tanrı denen varlık, diğer varlıklar gibi sıkılma, üzüntü, acı, korku, sevinç gibi basit duygulardan münezzeh olmak zorunda, eğer böyle duyguları varsa tanrı kusurludur ve duygularıyla hareket ediyordur. Yani tanrı kavramının anılmak gibi bir ihtiyacının olmaması gerekir.", dedim. Hoca da buna cevap veremedi, verdiği cevap da yine anılması gerekir şeklindeydi ve beni tatmin etmedi.
Eğer grupta felsefe ve tanrı hakkında bu soruma bir cevabı olan varsa müteşekkir olurum, eğer bu soruma bir cevap bulamazsam tanrı kusurludur diyeceğim ve agnostik olacağım.
Son düzenleme:
