Her var olanı dinî inançlara, o inançların ve "inanç" kavramının genel olarak yanlış yorumlanmasıyla ortaya çıkan, yozlaşmış hassasiyetin eseri olan ve kitlelerce yayılan toplumsal varsayımlara bağlamasanız olmuyor zaten.
İnsan, başta çevresinden başlamak üzere koca bir evreni küçükten büyüğe doğru yönelerek keşfede keşfede merak eder ve bu doğrultuda da evreni incelemek ve hakkında elle tutulabilir denilebilecek gerçekliklere varabilmek adına mantığını kullanmayı tercih eder, değil mi? Neden bilinçsizce davranıp düşünmeyi, sorgulamayı, öğrenmeyi aşılayan bir dini bu durumdan muaf tutuyoruz? Elle tutulabilir bir gerçeğe, adım adım dahi olsa varma imkânımız varken neden "inanç" meselesini yanlış yorumlayıp mutlak bir gerçekmiş gibi var olan her şeye kaynak bilerekten mensup olduğumuz inancı normlaştırıp her noktaya yayma çabasından kendimizi alıkoymuyoruz?
Konuya ilk sayfada bırakmış olduğum mesajı okumanızı öneririm:
Ne alakası var? "Boş safsatadan başka bir şey değil", "İnsanları uyutmanın ayrı bir yolu" da ne demek oluyor? Neden tek bir perspektiften bakmayı bu tip konulara standart bilip bu doğrultuda da objektif davrandığınızı iddia ediyorsunuz?
Bir dine mensupsanız ve cidden o dine samimi bir şekilde inanıyorsanız bir kere kafanızda türeyen, oldukça doğal olan soru işaretlerini es geçmiyor olmanız gerekiyor ve bu doğrultuda o soru işaretlerinize, objektif bir perspektiften -başarılı olmanız ya da olmamanız fark etmiyor- cevap bulma yolunda olmanız gerekiyor. Kafanızdaki soru işaretlerini eksilterek inancınızı zedelemenizin aksine güçlendirebilirsiniz fakat eğer ki bir noktada da bir şeyler ters gidiyor ve doğruluk, halihazırdaki inanç ile yer yer ters düşmeye başlıyorsa işte bilin ki bu durum, güvendiğiniz değerin "inanç" olmaktan öteye gidememesinden kaynaklıdır.
Hepten kulağı tıkayıp çevrenize objektif bir şekilde şöyle bir bakmaya çalışırken kafanıza bir soru işareti geldiğinde "aman aman" diyerek es geçerseniz inanmaktan öteye gidemezsiniz. "İnanmak" ile "emin olmak, bilmek" arasındaki farkı anlayın.
) Diğer dinleri bilmediğim için Müslümanım dedim yoksa boş bilgiler vermek istemem. Arkadaşım ataist ve o bana demekten çekinmiş. Çünkü herkes ona "neden müslüman değilsin" "nasıl konuşuyorsunuz bunu da açıklayın ey ataistler" gibi şeyler diyormuş. Tabii benim umrumda değil kim neye inanıyorsa inansın. Konunun cevabına gelirsek: kötü müslümanlar(Türkiye için. Genel olarak kötü dindarlar oluyor) yüzünden. Yobaz kısım. Hiç bir fikre saygı göstermeyen kişiler bunlar. Mesela İzmir depreminde bir çok kişi "orada zina oluyor. Herkes zina yaptığı için deprem oldu. İyiki ölmüşler" gibi şeyler diyor. "Sadece" bunları gören kişiler elbet dinden soğur. Ama İslam kusursuz, Müslümanlar kusurludur. Her insan kusurludur da neyse. Tabii biri çıkıp da "İslam yalan kardeşim" derse bir şey demem. Kendi inanışı demek ki böyleymiş. O benim inandığım dine küfür ederse benimde onunkine küfür edecek halim yok ya. Ülkenin dini mi olur kardeşim. Herkes istediği şeye inanmakta özgür. Koskoca ülkede başka bir dine inananı dövelim mi şimdi napalım ? İşte Atatürk geliyor ve ülkenin dini yoktur diyor. Türkiye'nin dini şu anda yoktur. İslam değildir. Çok haklı bir düşünce. Çok laf attığınız Atatürk olmasaydı şu anda Müslüman bile olmayabilirdiniz.
