O kadar eminsen kitlemediğine gider bakarsın.
Lise zamanlarımda bende çok yaşamıştım. Bir ara bir doktor anneme bu genetik bir durum da olabilir, demişti. Babamın da zamanında bu korkulara düştüğünü öğrenmiştim. Kimisi genetik der, kimisi psikolojik, kimisi vehim-vesvese der. Derler de derler. Kurtuldum çok şükür... Ha, burada umarım Technopat moderatörleri bu yazımı sıkıntılı düşünmezler ama tek bir çözümü var, "s*kt*r etmek" başka yolu yok. Umursamamak... Umursadıkça daha çok geliyorlar. Umursamayarak 1-2 gün sonra da 1 hafta kadar efendi gibi sabredersen bir sıkıntı kalmıyor. Birde çok takıntı yaptığın zaman klasik olan filmlerden birisini izle... Genelde aynı hatayı yaptığını düşünenlerin geriye dönme sebebi benim kanımca zihinde ki kurgu eksikliği... Bir olayı enine boyuna öyle çok düşünürsün, kafanda milyon çeşit o kadar ihtimal oluşturursun ki gerçeklerden koparsın. Zihninin temiz bir kurgu yapması için gerçeklerden kopmaması veya uzunca bir hikaye etrafında düşünmeye alışması lazım. Şöyle düşün, bir film izledin, belli bir olay örgüsü var. Zihnin rahatlar. Sebebi kurgudur. Veya bir roman okudun, yine bir olay örgüsü ve çözülmesi gereken olaylar ve kişilikler var. Yine zihin rahatlar. Zihin problem çözmek ve yeniden kurgulamak üzere var. Zamanında senin gibiyim dememin sebebi, kurgulamam çok yüksek fakat gerçek hayatta problem çözmem sıfırdı. İnsan ilişkilerine de yansır bu. Şimdi çok şükür daha iyiyim. O yüzden bir şeyleri çözmeye odaklan. Zihnin besini gibidir. Bir şeyleri çözmeye odaklanmazsan nasıl mide aç kalınca kramp geçirir, işte beyinde öyle kramp geçirir. Birde, çok takma... 5 yıl sonra hiçbir şey senin gözüne dert gelmemeye başlayacak. Anlayacağın meşhur kitabın adı gibi "s.... et" Çok takma kafana aslan...
(Sayın moderatörler, bu sözlerim hakaret içermemekle birlikte üzerine alınan olursa artık onu engellersiniz )
