Hazır Türkiye hava kuvvetlerinde eksikliği kapamak için filoyu güncelleyecek uçaklar arayıp, hatta başvurularda bulunduğu bir dönemde neden Avrupa uçaklarına kendisini kapattığını açıklayalım. Daha önce birçok konuda bunların sebeplerini söyledim (kısa ve özet olsa da) ancak burada bir uçak üzerinden (Eurofighter) geçmişe dönelim.
2005 yılında IDEF 2005 dolayısıyla Avrupalılar Türkiye'ye Eurofighter getirdi. Avrupalılar önce bu uçağı Yunanistan'a satmaya çalıştı ama başaramayınca yeni hedefleri Türkiye olmuştu. Gelen Eurofighter Türkler'e jest amacıyla Türk Hava Kuvvetleri renklerine boyanıp Türk pilotlar tarafından kullanılıp günlerce sınırları zorlandı. Ee uçak satmaya aç olan Avrupalılar bu son model bebeği satmak için ellerinden gelen jesti yapıyordu.
İşte o boyanan uçak:
Gerek pilotlarımız, gerek yer ekiplerimiz uzun süre bize yapılan jest uçağıyla birlikte vakit geçirdi. Sonuç olarak Türkiye Eurofighter teklifini kabul etmedi. Nedenlerini sıralayacak olursak:
Böylece Türkiye'nin Eurofighter gündemi kapanmış oldu. Avrupalılar da evlerine 0 kazanç ile dönmüş oldu. Daha sonra bu uçağı körfez ülkelerine sattılar ancak Avrupa uçaklarının nazlı tercihler olması sebebiyle satımlarının zor olduğunu her an görmüş oluyoruz.
Şu anda Türkiye Amerikan uçaklarını istiyor tabii ki ilk olarak, yani her zaman dediğim gibi, bir silah almak bakkaldan ekmek almaya benzemez. Özellikle konu savaş uçağı ise.
Bayadır havacılığa da konu açmıyordum, tekrardan selamlar, özlemişim yazmayı...
2005 yılında IDEF 2005 dolayısıyla Avrupalılar Türkiye'ye Eurofighter getirdi. Avrupalılar önce bu uçağı Yunanistan'a satmaya çalıştı ama başaramayınca yeni hedefleri Türkiye olmuştu. Gelen Eurofighter Türkler'e jest amacıyla Türk Hava Kuvvetleri renklerine boyanıp Türk pilotlar tarafından kullanılıp günlerce sınırları zorlandı. Ee uçak satmaya aç olan Avrupalılar bu son model bebeği satmak için ellerinden gelen jesti yapıyordu.
- 40 uçaklık alım için 3.2$ milyar Dolarlık endüstriyel katılım, montaj ve kısıtlı yerli üretim vardı.
- İkinci teklifte 80 uçaklık sipariş için 6$ milyar Dolarlık endüstriyel katılım, kapsamlı sanayi katılımı, ortak üretim ve bir kısım kod paylaşımı bulunuyordu.
- Üçüncü ve son teklif ise 120 ve üzeri sipariş için 9$ Milyar Dolarlık endüstriyel katılım, tam kaynak kodu paylaşımı ve kapsamlı teknoloji transferi vardı.
İşte o boyanan uçak:
Gerek pilotlarımız, gerek yer ekiplerimiz uzun süre bize yapılan jest uçağıyla birlikte vakit geçirdi. Sonuç olarak Türkiye Eurofighter teklifini kabul etmedi. Nedenlerini sıralayacak olursak:
- Hava hava performansını çok beğenmiştik ancak Avrupalıların fiyat teklifini çok pahalı bulduk.
- Uçağın doktrinimize ve beklentilerimize uymadığını tespit ettik.
- Görev profili esnek değildi. Hava hava üstünlüğü çok iyi olsa da örneğin hava yer performansı yetersiz bulundu ve bu Türkiye için F-4'lerin eskimesiyle büyük eksiklik oluşturacaktı.
- Bakım profili çok komplike ve pahalı idi.
- Uçak %25 oranında arıza çıkarmaya sahipti ki bu da her 4 uçuştan birinin neredeyse sorti iptali ya da havada ufak sorunlarla görev iptali edemekti.
- Türkiye zaten F-35 projesine katılmıştı.
Böylece Türkiye'nin Eurofighter gündemi kapanmış oldu. Avrupalılar da evlerine 0 kazanç ile dönmüş oldu. Daha sonra bu uçağı körfez ülkelerine sattılar ancak Avrupa uçaklarının nazlı tercihler olması sebebiyle satımlarının zor olduğunu her an görmüş oluyoruz.
Şu anda Türkiye Amerikan uçaklarını istiyor tabii ki ilk olarak, yani her zaman dediğim gibi, bir silah almak bakkaldan ekmek almaya benzemez. Özellikle konu savaş uçağı ise.
Bayadır havacılığa da konu açmıyordum, tekrardan selamlar, özlemişim yazmayı...
Son düzenleme: