Toparlanıp bunları başarmak için umut var mı?

Boş vakti olanlar okusun!
Benim birtakım problemler ve bu problemlerin getirdiği sıkıntıların kafamın içindeki kuruntuların meydana getirdiği olaylar, ağır hastalıkları olan her gün babamın boğulmasıyla (hastalık nedeniyle) uykunun ortasında panikle kalkmam buna rağmen babamın bana bakması derdimi anlatabileceğim, sıkıntılarımı paylaşabileceğim kafamdakilere fikir alıp cevaplayabileceğim kimsemin olmaması, içime kapanmam ve bu sorunlardan oluşan hatam (?) sonucu istemeyerek eğitim hayatımda başarılı olmama rağmen koptum. Bu kopuş üç sene boyunca bu altı, yedi ve sekizinci sınıf olmak üzere devam etti okula yarım yamalak gittim konuları bilmiyorum kendimi çok yavaşta olsa toparladım LGS sınavı geliyor ben konu bilmiyorum ilk dönem sınavlarımı verdim ancak ikinci dönem okula hiç gitmedim sınavları vermedim. Dediğim gibi kendimi yavaş yavaş toparladım, düzelmeye karar verdim. Hayallerim var: Lise ikinci sınıfta değişim sistemine katılmak ve yabancı bir ülkede eğitim görmek (İngiltere, Almanya, Amerika), babamın bu çabalarını boşa çıkarmamak ve eğitim hayatımda eskisi gibi çok başarılı olmak ama aklımdaki sorular bitmek bilmiyor kafayı bu sorulara takmaktan artık eğlenemiyorum sürekli içimde bir burukluk, üzüntü, korku duyguları var ya yapamazsam artık bunlar imkansızsa? Bu hayaller artık olmaz deyip perdemi çekmem lazım? Yoksa hayallerimi hâlâ gerçekleştirmek için fırsatım var mı? Daha yolun sonu değil mi? Zaten bu sene okulda kaldın artık bitti... Her gün bunları düşünmekten yoruldum, baş ağrısı çekmekten yoruldum.

@MuhammetH hocam son 12 gün, 12 gün için hedefinizi yüksek tutmayın.
Lisede asılırsınız ama LGS için ümitlenmiyin.

Bunu 12 gün sonra sınava girecek olarak diyorum.

499337 dedi:

@MuhammetH hocam son 12 gün, 12 gün için hedefinizi yüksek tutmayın.
Lisede asılırsınız ama LGS için ümitlenmiyin.

Bunu 12 gün sonra sınava girecek olarak diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hocam eğer dikkat ettiyseniz yüksek bir lise veya LGS sınavı için ümitlendiğime dair bir şey yazmadım cevap verdiğiniz için teşekkür ediyorum.

MuhammetH dedi:

Boş vakti olanlar okusun!
Benim birtakım problemler ve bu problemlerin getirdiği sıkıntıların kafamın içindeki kuruntuların meydana getirdiği olaylar, ağır hastalıkları olan her gün babamın boğulmasıyla (hastalık nedeniyle) uykunun ortasında panikle kalkmam buna rağmen babamın bana bakması derdimi anlatabileceğim, sıkıntılarımı paylaşabileceğim kafamdakilere fikir alıp cevaplayabileceğim kimsemin olmaması, içime kapanmam ve bu sorunlardan oluşan hatam (?) sonucu istemeyerek eğitim hayatımda başarılı olmama rağmen koptum. Bu kopuş üç sene boyunca bu altı, yedi ve sekizinci sınıf olmak üzere devam etti okula yarım yamalak gittim konuları bilmiyorum kendimi çok yavaşta olsa toparladım LGS sınavı geliyor ben konu bilmiyorum ilk dönem sınavlarımı verdim ancak ikinci dönem okula hiç gitmedim sınavları vermedim. Dediğim gibi kendimi yavaş yavaş toparladım, düzelmeye karar verdim. Hayallerim var: Lise ikinci sınıfta değişim sistemine katılmak ve yabancı bir ülkede eğitim görmek (İngiltere, Almanya, Amerika), babamın bu çabalarını boşa çıkarmamak ve eğitim hayatımda eskisi gibi çok başarılı olmak ama aklımdaki sorular bitmek bilmiyor kafayı bu sorulara takmaktan artık eğlenemiyorum sürekli içimde bir burukluk, üzüntü, korku duyguları var ya yapamazsam artık bunlar imkansızsa? Bu hayaller artık olmaz deyip perdemi çekmem lazım? Yoksa hayallerimi hâlâ gerçekleştirmek için fırsatım var mı? Daha yolun sonu değil mi? Zaten bu sene okulda kaldın artık bitti... Her gün bunları düşünmekten yoruldum, baş ağrısı çekmekten yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

Eğer sınavları olursan geçirebilirler. Bu arada bana sorarsan, fırsatın var.

Aslında hiç vaktim yok ama konu kaparken denk geldim "eğitim, hastalık" kısımlarına gözüm takılınca benzer şeyleri zamanında yaşayan biri olarak belki bir motive olur diye eklemek istediğim birkaç şey var:
1- Şahsi sağlığınız bozulmadıkça hayatın sonu asla değildir.
2- Ailenize ek destek verecek birisi yoksa kurum ve/veya kuruluşlardan destek almaya çalışın.
3- Eğitim hayatınız hakkında hakikaten rehberlik (zaten senden bir şey olmaz git bari elin ekmek tutsun, sizi buraya okumaya yollamıyorlar vs. tarzı avam kafalı sözde öğretmenlerden değil tabi) edebilecek birilerinden görüş almaya çalışın.
4- Kusana kadar, tıksırana kadar okuyun. İlginiz olan alanları daha çok okuyun ama olmayanları da muhakkak okuyun. Kitap bulamazsanız halk kütüphanelerine gidin, gerekirse kitap istetin.
5- Hiçbir sınav sonrası hayatınız sıfırlanmayacak. Sadece siz vazgeçersiniz yahut o sonuca razı gelirseniz bu olur.
6- Eğer bireysel hareket kabiliyetiniz yoksa yani üniversite kazandığınız da ya da şehir dışı yatılı lise okumak istediğiniz de yahut (genellersek) bireysel bir şey yapmak istediğiniz de eğer aileniz bağlıysanız yani birey olamıyor, ailenizde vücudunuzun bir parçası gibi bir hal aldıysa. Yapacağınız işi ve tercihlerinizi buna göre yapmanız hayatınızı kolaylaştırır. Yapmazsanız da işiniz olur (ki ben o yönde yapmadım) ama işiniz çok karmaşık bir hal alır ve üzerinize binen aşırı yük, aşırıdan öte bir hal alır.
7- Derdinizi birilerine anlatmanız sizi rahatlatabilir ama günün sonunda iç dünyanızda yalnızsınızdır. O yüzden kendinizle barışık yaşamaya ve gerçeklere sarih (kolay, berrak) bakmaya çalışıp öyle algılama gayretinde olun.
8- 2 ve 3'de bahsettiğim kurum/kuruluş ve/veya rehberlerden (tabi rehber kısmı duruma göre sizi başka yere yönlendirebilir) psikolojik destekte (tabi bu destekten kasıt size ilaç verilmesi vs. tarzında değil, daha çok psikolog havasında ) alabilirsiniz eğer anlatamamak yorucu ise.
9- Yaşadığınız olayları normal karşılamaya çalışın ve fazla düşünmeyin zira olumsuzlukların içinden çıkamayacağınızı düşünür bir ruh haliyle düşündükçe depresif ruh hali tehlikeli bir hal almaya başlar.
Not: Amiyane ve sade bir şekilde yazmaya çalıştım ama düzenleme vaktim yok, umarım anlaşılır.

Frendallpear dedi:

Eğer sınavları olursan geçirebilirler. Bu arada bana sorarsan, fırsatın var.

Genişletmek için tıkla...

Vakit ayırıp cevap verdiğin için teşşekür ederim.

Berkay4154 dedi:

Aslında hiç vaktim yok ama konu kaparken denk geldim "eğitim, hastalık" kısımlarına gözüm takılınca benzer şeyleri zamanında yaşayan biri olarak belki bir motive olur diye eklemek istediğim birkaç şey var:
1- Şahsi sağlığınız bozulmadıkça hayatın sonu asla değildir.
2- Ailenize ek destek verecek birisi yoksa kurum ve/veya kuruluşlardan destek almaya çalışın.
3- Eğitim hayatınız hakkında hakikaten rehberlik (zaten senden bir şey olmaz git bari elin ekmek tutsun, sizi buraya okumaya yollamıyorlar vs. tarzı avam kafalı sözde öğretmenlerden değil tabi) edebilecek birilerinden görüş almaya çalışın.
4- Kusana kadar, tıksırana kadar okuyun. İlginiz olan alanları daha çok okuyun ama olmayanları da muhakkak okuyun. Kitap bulamazsanız halk kütüphanelerine gidin, gerekirse kitap istetin.
5- Hiçbir sınav sonrası hayatınız sıfırlanmayacak. Sadece siz vazgeçersiniz yahut o sonuca razı gelirseniz bu olur.
6- Eğer bireysel hareket kabiliyetiniz yoksa yani üniversite kazandığınız da ya da şehir dışı yatılı lise okumak istediğiniz de yahut (genellersek) bireysel bir şey yapmak istediğiniz de eğer aileniz bağlıysanız yani birey olamıyor, ailenizde vücudunuzun bir parçası gibi bir hal aldıysa. Yapacağınız işi ve tercihlerinizi buna göre yapmanız hayatınızı kolaylaştırır. Yapmazsanız da işiniz olur (ki ben o yönde yapmadım) ama işiniz çok karmaşık bir hal alır ve üzerinize binen aşırı yük, aşırıdan öte bir hal alır.
7- Derdinizi birilerine anlatmanız sizi rahatlatabilir ama günün sonunda iç dünyanızda yalnızsınızdır. O yüzden kendinizle barışık yaşamaya ve gerçeklere sarih (kolay, berrak) bakmaya çalışıp öyle algılama gayretinde olun.
8- 2 ve 3'de bahsettiğim kurum/kuruluş ve/veya rehberlerden (tabi rehber kısmı duruma göre sizi başka yere yönlendirebilir) psikolojik destekte (tabi bu destekten kasıt size ilaç verilmesi vs. tarzında değil, daha çok psikolog havasında ) alabilirsiniz eğer anlatamamak yorucu ise.
9- Yaşadığınız olayları normal karşılamaya çalışın ve fazla düşünmeyin zira olumsuzlukların içinden çıkamayacağınızı düşünür bir ruh haliyle düşündükçe depresif ruh hali tehlikeli bir hal almaya başlar.
Not: Amiyane ve sade bir şekilde yazmaya çalıştım ama düzenleme vaktim yok, umarım anlaşılır.

Genişletmek için tıkla...

Cevabın ve ilgin için çok teşşekür ediyorum.