Kendimden iğreniyorum, 14-15 yaşındaki çocukların bile sürdüğü arabayı doğru düzgün süremiyorum bile. Büyük ihtimal manuel ehliyet sınavını geçemeyeceğim. Hem dikkat eksikliğim var hem de bazı şeyleri öğrenmeye çalışırken beynim duruyor. Biri beni kontrol ederken de asla bir şey yapamıyorum. İşsizim, okuduğum bölümle alakam yok. Aile baskısı var KPSS'den 90 almamı bekliyorlar fakat matematik kafam almıyor, atansam bile işle ilgili hiç tecrübem yok yapacağımı da sanmıyorum zaten ders çalışacak psikoloji de yok. Keşke 2 yıllık sekreterlik yazıp atansaydım basit bir işi sonsuza dek yapan klasik Rus romanı memuru olmaktan başka hiçbir vasfı olmayan bir eleman olarak yaşamam gerekiyordu benim. 4 yıllık bitirdim 2 yıllıktan atanma şansım da yok. Benim yerim yok. Hiçbir şeye sahip değilim. Size ağlanma sızlanma gibi gelecek ama durum bu. Zihnim hastalıklı. Hasta bir adamım ben. Ruhum hasta. Yaratılışım bu. Bataklığın içindeyim ve her seferinde beni dibe çekerken dışarıdan bana sızlanmayı kes ve kurtul oradan diyorlar. Anksiyete, öz güven eksikliği, dehb, overthinking, maladaptvie daydreaming, kötü aile hayatı. Antidepresan ile beynimi uyuşturmadan yaşamam olanaksız sizlerin arasında. Nefret ediyorum kendimden.
