Kavga edemiyorum

EkmekarasıSalam

Hectopat
Katılım
18 Eylül 2022
Mesajlar
2.663
Makaleler
3
Çözümler
5
Daha fazla  
Sistem Özellikleri
GPU:ASUS DUAL V2 AMD RADEON RX 6600 8GB CPU:AMD RYZEN 5 5600 FAN:ID-COOLİNG-SE-214-XT ARGB ANAKART:GİGABYTE ULTRA DURABLE B550M DS3H
RAM:G-SKİLL RİPJAWS 2x8 3200HZ KASA:MSI MAG FORGE 100A:PSU:MSI 600W MAG A600DN (SİLVER) SSD:GOODRAM PX500 512GB
Cinsiyet
Erkek
Meslek
Technopatta insanlara yardım etmek
Merhaba konu yazı uzun olacak bilginize. Arkadaş denen şahısla futbol oynuyorduk o karşı takımdaydı bende topu almak için dirsek atıyor muşum, elle vuruyormuşum. Topu almak için faul yapıyormuşum, arkadan da omzumun arkasına doğru vuruyor. Bunu eskiden de yapıyordu. 1 oldu 2 oldu 3 oldu dördüncüyü yaptı bende serice arkama hızlıca yakasından tek elle aldım ve ittim bana sütten dedi. Zaten başından beri arkadaş olduğumuzdan şüpheli idim. Bir kaç hafta sonra oynadığımız yere gittim orda o arkadaş denen şahıs vardı bana baktı sonra bana baktı. Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama niye baktın diye sordu. Ama bunu çok kabaca söyledi yani uygunsuz sözler kullandı bende onun yakasından tuttum ve nefsime tekrardan yenildim. Arkasından 3-4 yaş benden büyük bir çocuk vardı bana dedi ki "Cesaretin varsa dokun ona." dedi. "Ona dokunmak cesaret ister." dedi bende bir şey yapamadım. Çünkü daha kavga ederken ellerimi bile kullanamıyorum, benim topumu fırlattı. Bende topu aldım ve ona sertçe attım, korkum vardı ama korkumun üstüne yürüyordum. Kavgada iken ayırdılar ve onun çok tehlikeli olduğunu söylediler. Oynadığım yerde 19-20 tane çocuk var arkadaş sandığım çocuk da dahil kız-erkek fark etmezsizin herkes güldü. Dalga geçildim, zorbalandım, üstüne birde kilolu idim. Benim topumu uzağa attılar benle top oynamak istemediler. Amacım sadece top oynamaktı. Neydi benim günahım, nefsime yenik düştüm ama başka ne suçum vardı? Bir şey yapamazdım, kilitlenmiştim ağzım, ayaklarım, bacaklarım titriyordu. Her kavgadan sonra işte keşke şunu yapsaydım, bunu yapsaydım gibi şeyler geçer aklımda. Evimin neredeyse yanında olan bir garaj vardı oraya indim. Top oynadım biraz. Gözümden sadece bir kaç tane yaş aktı. yukarıda küçük çocuklar, ''ağabey sende oynar mısın? '' dedi bende kabul ettim 5-10 dakika oynadım. "Ağabey sen ağladın mı?" diye sordular. "Yok ağabeyciğim ağlamadım" dedim. Topu evin kapısına bıraktım onlara yanına gidip hesap soracaktım. Tam giderken, düşündüklerimi yapamayacağımı ve onlar çok kalabalık olduğu aklıma geldi. Üzgün üzgün eve geldim. Anlattıklarım gerçek ve hikaye gibi oldu.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Senden 4 yaş büyük birisi 20 yaşındaysa sen 16 yaşındasındır. Şöyle diyeyim, kilolu olduğunu söylemişsin. Kilo ver. Veremiyorsan diyetisyene git. Spora başla, spor yap. Sana biraz klasik tavsiyeler gibi gelebilir ancak senin özgüvenini en çok yerine getirecek olan şey bu. Son olarak, asla hırsla insanlara dalma. Yakasından tutma. İlk önce onlar vurursa ve elinde kamera kaydı da varsa direkt karakola gider şikayetçi olursun. Asla sokakta kavga etme. Dünyanın en güçlü insanı da olsan tek bıçak darbesine bakarsın. O yüzden asla sokakta vesaire kavga etmem. Ha sınırlarım ihlal edilirse ve bana şiddet uygulanmaya kalkılırsa karşılığımı veririm. Orası ayrı.
 
Çok mu victor hugo okudunuz hocam bu nasıl bir betimleme. Sanki konuyu ben açmışım gibi hissettim.

Hocam Hugo'nun hiç kitaplarını okumadım. Belki de okumuşumdur bilemiyorum.

Kavgada kazanan olmaz. Boş ver kavgayı.

Hocam amacım kavga etmek değildi. Sırf top oynamak için tüm çevrem yok oldu. Bir de aynı mahallede oturuyoruz. Aynı okula gidiyoruz. Aynı sınıftayız. Ve yolda sürekli karşılarşıyoruz.
 
Sana zarar veren insanlar ile muhatap olman senin hatan. Onlardan uzak dur. Kavga olayında ise anladığım kadarıyla ne fiziğin var ne de tekniğin oradakiler kavga etmemen konusunda az çok iyi yapmışlar, eğer kavga etseydin daha kötü durumda olacaktın demek ki. Kendini geliştir, spor yap ve özellikle dövüş sanatı veya sanatları öğren.

Bende eskiden senin gibiydim fakat senin asosyal versiyonundum. Ortaokulda çevrem ile iletişimim yoktu oyun oynamazdım kendi halimde takılırdım bu yüzden zorbalıktan uzaktaydım. Sonra korona virüs geldi ve liseye geçince boş bir özgüvene sahip birisine dönüştüm bir gün boyumdan büyük bir şey yaptım ve az kalsın dayak yiyecektim. O günden sonra anladım ne kadar zayıf ve aciz olduğumu öğrendim, o gün "wake up to reality" yaşadım. Sonra ise birkaç gün depresyon. Ama birkaç gün sonra kafamı kullandım ve her şeyi en iyi hale getirmek üzere çalışmaya kendimi geliştirmeye başladım. Doğru insanları buldum doğru insanlar ile muhatap oldum ve bu insanların sözleri ile şunu anladım "ben kendisine dahi hayrı olmayan bu hayatta bir yeri olmayan bomboş bir veledim" dedim. Bu insanlar ile kendimi, psikolojimi mantık sistemimi, ve hayata bakış açımı her şeyimi geliştirdim. 2-3 sene böyle disiplinli ve yoğun geçti. Şu an Allah'a şükür istediğim birçok şeyi gerçekleştirme fırsatım oldu. O lisede iyi ki "wake up to reality" anını yaşamışım yoksa ben o eksik kafadan çıkamayabilirdim.

Her şerde bir hayır vardır.
 
Merhaba konu yazı uzun olacak bilginize. Arkadaş denen şahısla futbol oynuyorduk o karşı takımdaydı bende topu almak için dirsek atıyor muşum, elle vuruyormuşum. Topu almak için faul yapıyormuşum, arkadan da omzumun arkasına doğru vuruyor. Bunu eskiden de yapıyordu. 1 oldu 2 oldu 3 oldu dördüncüyü yaptı bende serice arkama hızlıca yakasından tek elle aldım ve ittim bana sütten dedi. Zaten başından beri arkadaş olduğumuzdan şüpheli idim. Birkaç hafta sonra oynadığımız yere gittim orada o arkadaş denen şahıs vardı bana baktı sonra bana baktı. Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama niye baktın diye sordu. Ama bunu çok kabaca söyledi yani uygunsuz sözler kullandı bende onun yakasından tuttum ve nefsime tekrardan yenildim. Arkasından 3-4 yaş benden büyük bir çocuk vardı bana dedi ki "Cesaretin varsa dokun ona." dedi. "Ona dokunmak cesaret ister." dedi bende bir şey yapamadım. Çünkü daha kavga ederken ellerimi bile kullanamıyorum, benim topumu fırlattı. Bende topu aldım ve ona sertçe attım, korkum vardı ama korkumun üstüne yürüyordum. Kavgada iken ayırdılar ve onun çok tehlikeli olduğunu söylediler. Oynadığım yerde 19-20 tane çocuk var arkadaş sandığım çocuk da dahil kız-erkek fark etmezsizin herkes güldü. Dalga geçildim, zorbalandım, üstüne bir de kilolu idim. Benim topumu uzağa attılar benimle top oynamak istemediler. Amacım sadece top oynamaktı. Neydi benim günahım, nefsime yenik düştüm ama başka ne suçum vardı? Bir şey yapamazdım, kilitlenmiştim ağzım, ayaklarım, bacaklarım titriyordu. Her kavgadan sonra işte keşke şunu yapsaydım, bunu yapsaydım gibi şeyler geçer aklımda. Evimin neredeyse yanında olan bir garaj vardı oraya indim. Top oynadım biraz. Gözümden sadece birkaç tane yaş aktı. Yukarıda küçük çocuklar, "ağabey sende oynar mısın? " dedi bende kabul ettim 5-10 dakika oynadım. "Ağabey sen ağladın mı?" diye sordular. "Yok ağabeyciğim ağlamadım" dedim. Topu evin kapısına bıraktım onlara yanına gidip hesap soracaktım. Tam giderken, düşündüklerimi yapamayacağımı ve onlar çok kalabalık olduğu aklıma geldi. Üzgün üzgün eve geldim. Anlattıklarım gerçek ve hikaye gibi oldu.

Kaç yaşındasın dostum, eğer sana bulaşan olmazsa gereksiz üzerine yürüme kimsenin.
 
Sana zarar veren insanlar ile muhatap olman senin hatan. Onlardan uzak dur. Kavga olayında ise anladığım kadarıyla ne fiziğin var ne de tekniğin oradakiler kavga etmemen konusunda az çok iyi yapmışlar, eğer kavga etseydin daha kötü durumda olacaktın demek ki. Kendini geliştir, spor yap ve özellikle dövüş sanatı veya sanatları öğren.

Bende eskiden senin gibiydim fakat senin asosyal versiyonundum. Ortaokulda çevrem ile iletişimim yoktu oyun oynamazdım kendi halimde takılırdım bu yüzden zorbalıktan uzaktaydım. Sonra korona virüs geldi ve liseye geçince boş bir özgüvene sahip birisine dönüştüm bir gün boyumdan büyük bir şey yaptım ve az kalsın dayak yiyecektim. O günden sonra anladım ne kadar zayıf ve aciz olduğumu öğrendim, o gün "wake up to reality" yaşadım. Sonra ise birkaç gün depresyon. Ama birkaç gün sonra kafamı kullandım ve her şeyi en iyi hale getirmek üzere çalışmaya kendimi geliştirmeye başladım. Doğru insanları buldum doğru insanlar ile muhatap oldum ve bu insanların sözleri ile şunu anladım "ben kendisine dahi hayrı olmayan bu hayatta bir yeri olmayan bomboş bir veledim" dedim. Bu insanlar ile kendimi, psikolojimi mantık sistemimi, ve hayata bakış açımı her şeyimi geliştirdim. 2-3 sene böyle disiplinli ve yoğun geçti. Şu an Allah'a şükür istediğim birçok şeyi gerçekleştirme fırsatım oldu. O lisede iyi ki "wake up to reality" anını yaşamışım yoksa ben o eksik kafadan çıkamayabilirdim.

Her şerde bir hayır vardır.

Hocam benim kalıbım iyi kollarım doğuştan minimum kaslı, sırtım zaten body builder gösteriyor beni. Karın kısmında yağ var, bir de iri kemikliyim. Benim hatama gelirsek. ben kavga etmek istemedim. Kimse istemez.
 
Son düzenleme:

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı