Arkadaşlar, liseye gidiyorum. Bugün taciz iftirasına uğradım. Babam bizi çok merak eder. Her okula gidiş gelişimde arar, “Otobüse bindin mi?” vs. diye. Fakat geldiğimi göstermek için sıradan ufak bir fotoğraf attım. Telefonda titreme olduğu için arkadaşlarımın da blurlu bir şekilde fotoğrafı çıktı. Ve iki kız bunu gördükten sonra taciz iftirası attılar. Bunu düşünmeleri normal bir şey fakat ben fotoğrafımı gözlerinin önünde silmeme ve özür dilememe rağmen hocaya dediler. Hocaya da gösterdim, sildiğimi ve aileme söylememesini istedim. Hoca sağ olsun olayı aramızda çözdü fakat kızlar hâlâ rahat değillerdi. Bakın, arkadaşlar, hoca bile bana güvendi çünkü öyle bir şey yapmam, fakat bunlar hâlâ inanmadı. Bir de hâlâ “Babama seni diyeceğim” diyorlar. Yolda bile giderken hâlâ “tacizci” lafı yiyorum. Bu kızlarla karşılaştığım zaman yolumu değiştiriyorum bu sefer da farklı sebepten suçlanırım diye.
Bugün konferans salonuna gittik, bu olayları anlattılar, yani bu iki kız yüzünden bütün hocalara yayılmış. Hoca bile telefonları erken dağıtmıyor, fotoğrafımı çeker diye. Neyse ki hocam niyetimin kötü olmadığını anladı ve kimseyi bulaştırmadan sorun çözüldü. Fakat yarın dersi var ve gitmeye bile utanıyorum. Çok korktum, aileme gidecek diye, çünkü babamın tansiyonu var, öğrenirse hem yanlış anlar hem de üzülürdü.
O kadar yemek parası veriyorlar, okumam için her şeyi yapıyorlar. Ya amacımın bunun olmadığını bilsem bile hâlâ kendimi suçlu hissediyorum. Bu konuda suçlu ben miyim?
