Bunun bilimsel yönünü de uzunca tartıştığımız bir konu vardı. Birkaç tane makale ile görüşleri destekleyici yönde makaleler okunduğunda "hastalık" kategorisinden çıkarılması konunun incelenmesini durdurmuş, çok önemli bir konunun önü "hastalık" olmayışı öne sürülerek kesilmiştir. Yaptığınız bilimsel çalışmanın bu kadar net karşılığı olması için Kanun niteliğinde bir kanıt bulmalısınız. Aksi takdirde bu durum Dünya Sağlık Örgüt'ü gibi .... bir kurumun tekelinde olamazdı.
Bakınız sınır çizmek, sizi ön plana çıkartması beklenenin belirlenmesi değildir. Sizi ön plana çıkarmaması beklenenin sağlam temeller üzerine oturtulması demektir. Bu bir çelişki değil, sağlam bir toplumun inşası için gerekli malzemelerdir.
Cümlelerimi tekrara düşüyorum. Ben size yasanın kendi özelinde değerlendirilmesi gerektiğini söylüyorum. Yasanın kötüye kullanılmasına elbette karşı çıkabilirsiniz ama bu yasanın doğrulanabilirliğini zedelemez. Zira yasa saf olarak, kendi içinde, kişilerden bağımsız olarak değerlendirilmelidir. Bu durumda duygusal yaklaşanın siz olduğunuz aşikardır.
Bir önceki tartıştığım arkadaş ile benzer noktaya gelmiş bulunuyoruz. Benim Müslüman olduğumu anlamışsınızdır. Bana bir önceki arkadaşın sorduğu üzere mutlak doğru benim için İslam'dır. Ben ise sizlere burada bir tane ayet, bir tane hadisten bahsettim mi? Hayır çünkü mesele o kadar temelsiz ve uydurma ki kendi mutlak gördüğüm düşüncelerime dahi başvurmama gerek kalmadan, azıcık genel bir bakış açısı ile sorun olduğunu anlatabiliyor, örnekleyebiliyorum.
Belirsiz bir konuda insanların cezalandırılmasını savunuyorsunuz ve bunun farkında bile değilsiniz. “Azıcık genel bir bakış açısıyla sorun olduğunu anlatabiliyorum” diyorsunuz ama ortada ne bilimsel bir gerekçe, ne de hukuken tanımlı bir suç unsuru var. “Sorun olduğunu anlatabiliyorum” demek, “kanıtlayabiliyorum” demek değildir; sadece kendi önyargınızı evrensel bir ilke gibi sunmaktır.
“Bilimsel çalışmanın kanun niteliğinde bir kanıtı olmalı” diyorsunuz, ama bilimi hukukla karıştırıyorsunuz. Bilim, kanunlarla değil, verilerle, gözlemlerle, tekrarlanabilir sonuçlarla ilerler. Bilimsel doğrular, bir yasa maddesine yazılınca değil, tutarlılıkla ve delillerle desteklenince oluşur. Ayrıca “hastalık” kategorisinden çıkarılması konunun incelenmesini durdurmuş iddianız, tarihsel olarak da yanlış. Aksine, eşcinselliğin patolojileştirilmesi son bulunca, araştırmalar damgalama ve önyargı baskısından kurtularak daha etik ve kapsamlı hale geldi. Bu alandaki psikolojik, biyolojik ve sosyolojik çalışmalar son 40 yılda hiç olmadığı kadar arttı.
“Yasanın kötüye kullanılmasına karşı çıkabilirsiniz ama bu, yasanın doğrulanabilirliğini zedelemez” diyorsunuz ama işte tam da burada yanılıyorsunuz. Bir yasa, kötüye kullanılmaya bu kadar açık, belirsiz ve sübjektif tanımlara dayanıyorsa, o yasa zaten adil değildir. Yasaların, “niyeti iyi” olduğu varsayılarak değil, toplumsal hayatta doğuracağı sonuçlar üzerinden değerlendirilmesi gerekir. Çünkü tarihte nice yasa, “toplumu korumak” bahanesiyle milyonlarca insanın özgürlüğünü, onurunu ve yaşam hakkını elinden aldı. Naziler de “ileriyi gören”, “toplumun sağlam temellerini korumak isteyen” bir anlayışla hareket ediyordu. “Ahlak”, “düzen” ve “toplum sağlığı” gibi süslü kavramlar ardına sığınarak eşcinselleri, engellileri, farklı düşünenleri toplama kamplarında yaktılar. “İleri görüşlülük” dediğiniz şey, çoğu zaman sadece zulmü erken planlamaktan ibarettir.
Üstelik “ben Müslüman’ım ama size bir ayet ya da hadisle gelmiyorum” diyorsunuz — bu durumda savunduğunuz düşünce tamamen seküler bir temele dayanıyor olmalı. O halde size sormak gerekir: seküler temelde, rasyonel bir argümanla, eşcinselliğin “sorun” olduğuna dair hangi bilimsel veri var? Yok. Çünkü bilim insanları, konuya önyargıdan değil, gözlemden bakar. Siz ise “doğrulanabilirlik”ten bahsederken, aslında hiçbir doğrulama sunamıyorsunuz.
Sonuçta mesele çok basit: bir konuda yasa çıkaracaksanız, o yasa somut bir zararı, somut bir zararın engellenmesini hedef almalı. İnsanların kim oldukları, kimi sevdikleri, hangi kimliğe sahip oldukları kimseye zarar vermez. Gerçek zarar, o insanları “sorun” ilan edip cezalandırmaktır. Siz “duygusal” dediğiniz insanlara akıl veriyorsunuz ama asıl duygusal olan, korkusunu hukuk haline getirmeye çalışan zihniyettir.
Bir önceki tartıştığım arkadaş ile benzer noktaya gelmiş bulunuyoruz. Benim Müslüman olduğumu anlamışsınızdır. Bana bir önceki arkadaşın sorduğu üzere mutlak doğru benim için İslam'dır. Ben ise sizlere burada bir tane ayet, bir tane hadisten bahsettim mi? Hayır çünkü mesele o kadar temelsiz ve uydurma ki kendi mutlak gördüğüm düşüncelerime dahi başvurmama gerek kalmadan, azıcık genel bir bakış açısı ile sorun olduğunu anlatabiliyor, örnekleyebiliyorum.
Bu bakış açınız, dini temelli bir doğruluk anlayışının seküler tartışmalara sızmasıyla açıklanabilir. İnanç, bireyin vicdan alanıdır; fakat yasa, herkesin ortak yaşam alanını belirler. Bu iki alan birbirine karıştığında, hukuk adalet olmaktan çıkar, dogma haline gelir.
