Her an ölecekmiş gibi hissetmek

Wynex dedi:

Merhabalar,

Bu sorun okulu bıraktıktan sonra başladı, hayattan zevk alamama ve mutsuz olamamamı sağladı.
Önceden 2-3 yıla kadar ölürüm diye düşünüyordum, artık çok yakın bir zamanda ölecekmişim gibi düşünüyorum.
Mesela eskiden en küçük bir şeyde bile mutlu olabilirdim, artık öyle değilim.
Tamamıyla asosyal bir hayatım var, okulu bıraktıktan sonra odaya kapanıp, bilgisayar oynuyorum tüm günüm böyle geçiyor.
Geceleri uzandığımda yatmadan önce günahlarım aklıma geliyor, yarın ibadet edeceğim, sigarayı bırakacağım diyorum fakat günü atlattıktan sonra o düşüncelerim kayboluyor, her gün bu tekrarlanıyor.

Psikolojim çok bozuldu, hayattan gerçekten hiç zevk alamamaya başladım, çok mutsuz ve umutsuzum.
Kendimi daha iyi hissetmek için ne yapabilirim?
Sadece ciddi yorumlar lütfen...

Genişletmek için tıkla...

Bir spor salonuna yazıl spor yap. Yaşama isteğini artırır ve kendine güvenini ciddi şekilde artırır. Hayata bir defa geliyorsun o hayatını güzel bir şekilde yaşa kimseyi takma.

Atakan D. dedi:

Bilgisayar oynamayı bırak. Daha cidden çok gençsin. Durumunu ciddiye almıyorsun ki bu durum sürekli tekrarlanıyor. Dolu dolu gençlik yaşamak istiyorsan zamanını ciddiye alman gerek. İbadet etmek yükünü azaltmana yardımcı olabilir. Veya hobiler edin kendine. Ailenle daha fazla vakit geçir. İleride pişman olacağın şeyleri yapamamaya çalış. Genel konuştum biraz ama iş böyle yürüyor. Yaptığın şey oyun başında sadece zaman öldürmek. Bırak abicim oyunu. Yaz gelecek gez toz, yaramazlık yap.

Genişletmek için tıkla...

ymnN dedi:

Ne kadar uzman yardımı da alsan bu işler önce kişinin kendisinde bitiyor. Kendini ikna etmediğin sūrece uzman yardımı da bir yere kadar. Kendine başarabileceğini dūşūndūğūn hedeflerle yola koyulmaya bak. Başarıya ulaştıkça aldığın zevk seni daha da kamçılar. Hayata tutundurur. Şuan senin hayattan bir beklentin ve amacın yok. O yūzden böyle fikirlere kapılman normal. Bu durumlara neden olan çok sebepler var. Ama bahane bulmak yerine kişinin belli bir amaç ve hedeflere tutunup mūcadele etmesi gerekiyor. Hiç yoktan ufak bir hayalin vardır. Onu gerçekleştirmek için bir mūcadele içine gir.Hobi edin. İlgi duyduğun muhakkak bir şeyler vardır.

Genişletmek için tıkla...

Şimdi şöyle bir sorun var özgüvenim olmadığı için, içine kapanık biri olduğum için fazla arkadaşım yok.
Yaz mevsiminde en azından kilo vermek için yürüyüş yapıyordum, başardım da.
Kış olduğu için pek yapılabilecek bir şey de yok, ingilizce çalışıp açık öğretime girip liseyi bitirmeyi düşünüyorum, şu anlık planım bu.
Ufak ufak adımlarımı da attım, ingilizce çalışmaya başladım fakat bu yeterli olmuyor sanırım.

Şu an okulu tamamen mi bıraktın, yoksa açık öğretimden devam ediyor musun? Belki üniversite için dershaneye yazılırsın ve biraz ortam görür, dışarıya alışırsın diye düşünüyorum. Ailenle ya da tek başına dışarı çıkmıyor musun? Oyunlar genelde 17-18 yaşından sonra sıkmaya başlıyor ve bırakıyorsun. Dolaysıyla insan o zaman çok daha fazla boşluğa düşüyor, canı sıkılıyor. Bir an önce amaç edinmek gerekli. Bir hayalin, amacın ya da bu yıl yapmak istediğin bir şeyler yok mu? Mesela X şehrine tatile gidip, tarihi yerleri görmek, üniversite sınavına hazırlanmak, İngilizce öğrenmek ya da başka bir şeyler vardır diye düşünüyorum. Müzik aletlerine, çizgi romanlara, fantastik kitaplara ya da o oynadığın oyun karakterlerinin kitaplarına ilgin yok mu? Bunları düşünmen gerek. Hayallerin, hedeflerin nedir?

İnsanın günleri, saatleri boş geçince aklına ölüm geliyor, orası normal. Ben de zamanımı boş geçirdiğim de aklıma ölüm geliyor. Dolu olarak geçirmek gerekiyor ki, aklımıza böyle şeyler pek takılmasın.

AsjasFıdas1000 dedi:

Şu an okulu tamamen mi bıraktın, yoksa açık öğretimden devam ediyor musun? Belki üniversite için dershaneye yazılırsın ve biraz ortam görür, dışarıya alışırsın diye düşünüyorum. Ailenle ya da tek başına dışarı çıkmıyor musun? Oyunlar genelde 17-18 yaşından sonra sıkmaya başlıyor ve bırakıyorsun. Dolaysıyla insan o zaman çok daha fazla boşluğa düşüyor, canı sıkılıyor. Bir an önce amaç edinmek gerekli. Bir hayalin, amacın ya da bu yıl yapmak istediğin bir şeyler yok mu? Mesela X şehrine tatile gidip, tarihi yerleri görmek, üniversite sınavına hazırlanmak, İngilizce öğrenmek ya da başka bir şeyler vardır diye düşünüyorum. Çizgi romanlara, fantastik kitaplara ya da o oynadığın oyun karakterlerinin kitaplarına, müzik aletlerine vesaire ilgin yok mu? Bunları düşünmen gerek. Hayallerin, hedeflerin nedir?

İnsanın günleri, saatleri boş geçince aklına ölüm geliyor, orası normal. Ben de zamanımı boş geçirdiğim de aklıma ölüm geliyor. Dolu olarak geçirmek gerekiyor ki, aklımıza böyle şeyler pek takılmasın.

Genişletmek için tıkla...

Şu an okulu tamamen bıraktım, açık öğretime yazılacağım kayıtlar açılınca.
Tek başıma veya ailemle dışarı çıkamıyorum, şu anda istesemde ailecek çıkamam, babam TSK'da çalışıyor ve şu anda görevde.
Oyunlardan sıkılmaya başladım dediğin doğru, dizi izliyorum şu aralar.
Bu yıl yapmak istediğim ingilizceyi öğrenmek, Meslek olarakta yazılımcı olmak istiyorum.
Kitaplara, müzik aletlerine ilgim yok.

En güzeli bir uzmana görünmek. Burada aldigin fikirler sana bir yere kadar eslik eder, sonrasi mechul. Saglik konusunda hicbir zaman forumlarda vakit kaybetmeyin. Adamlar onca sene sizin gibi derdi olan insanlara derman olabilmek icin kafa patlatiyor. Eger gercekten ciddi sorunlarin varsa bir psikiyatriste basvur derim.

Wynex dedi:

Merhabalar,

Bu sorun okulu bıraktıktan sonra başladı, hayattan zevk alamama ve mutsuz olamamamı sağladı.
Önceden 2-3 yıla kadar ölürüm diye düşünüyordum, artık çok yakın bir zamanda ölecekmişim gibi düşünüyorum.
Mesela eskiden en küçük bir şeyde bile mutlu olabilirdim, artık öyle değilim.
Tamamıyla asosyal bir hayatım var, okulu bıraktıktan sonra odaya kapanıp, bilgisayar oynuyorum tüm günüm böyle geçiyor.
Geceleri uzandığımda yatmadan önce günahlarım aklıma geliyor, yarın ibadet edeceğim, sigarayı bırakacağım diyorum fakat günü atlattıktan sonra o düşüncelerim kayboluyor, her gün bu tekrarlanıyor.

Psikolojim çok bozuldu, hayattan gerçekten hiç zevk alamamaya başladım, çok mutsuz ve umutsuzum.
Kendimi daha iyi hissetmek için ne yapabilirim?
Sadece ciddi yorumlar lütfen...

Genişletmek için tıkla...

Hocam oncelikle Allah icine dusmun oldugunuz bu durumdan en yakin zamanda kurtarsin sizi. Kalbinizi ve gonlunuzu daraltan her ne sorun olursa olsun Allah'a siginin. Namaza baslayin size yenmin ederimki butun sikintilarinizdan kurtulup refaha ereceksiniz. Allah diyen kalbe huzun girmez. Secde eden kula bela ugramaz. Namazin anahtari abdest, cennetin anahtari namazdir. Namaz huzur, saglik, bereket, verir. Sikinti ve butun belalari defeder. islerin rast gitmesi kalben, bedenen, bu dunyada ve ahiretde huzur istiyorsan Allaha yakin dunyevi islerden uzak durun. Sabah namazina kalk duani et. Gun icinde ac kuran oku. PC basinda kuran dinle. Gor ozaman ne sikinti kalir ne sitres. olum imani zayif olan kisilerde korku yaratir. Belki seni Namaza davet ediyorlar. Allah yar ve yardimcin olsun.

Çok düşünme her şeyi. 23 yaşındayım şuan, sana abi tavsiyesi bu. Ben duygusal bir insanım ve kafaya çok takarım insanların dediklerini. Üniversitede bunalıma girip 30-40 adet ilaç içip intihara kalktım, yurt odasının kapısını kırıp arkadaşım beni uyandırmış ve hastaneye götürüp midemi yıkatmıştı. Bu arada mide yıkanması kadar berbat bir şey görmedim. Benim psikolojim şuan çok mu iyi hayır berbat durumda. Üzerine 6 Aralık' ta hiv olduğumu öğrendim, bunun aidse ilerlememesi için fındık büyüklüğünde ilaç yutuyorum her gün saat 3' te. Hasta olduğumu öğrendiğimde dünya benim için durmuştu diyebilirim. Şuan ailemin desteğiyle mutluyum ama haftada 2-3 kez arayan en yakın arkadaşımın hiv olduğumu öğrendikten sonra 1 aydır neden aramadığını tahmin edebiliyorum Ömrümden 10 yıl feda edip zamanı 1 defalığına geri sarma şansım olsaydı hatalarımı düzeltmek için keşke dediğim çok oldu ama bu hayalden ibaret. Kafana takmamaya çalış her şeyi ve bir uzmana mutlaka git. Ben bile gitmeyi düşünüyorum. Bunda utanılacak bir şey yok. Kendine bir hedef belirle ve o hedefte ilerlemek için ufak adımlar atmaya başla. Kal sağlıcakla, kendine iyi bak.

Wynex dedi:

Şu an okulu tamamen bıraktım, açık öğretime yazılacağım kayıtlar açılınca.
Tek başıma veya ailemle dışarı çıkamıyorum, şu anda istesemde ailecek çıkamam, babam TSK'da çalışıyor ve şu anda görevde.
Oyunlardan sıkılmaya başladım dediğin doğru, dizi izliyorum şu aralar.
Bu yıl yapmak istediğim ingilizceyi öğrenmek, Meslek olarakta yazılımcı olmak istiyorum.
Kitaplara, müzik aletlerine ilgim yok.

Genişletmek için tıkla...

Tanıdık bir esnaf var mı ? Bedava da olsa yanında çalışabileceğin, sūrekli insanlarla iletişim halinde olan bir sektör. Esnaflık insana çok şey katıyor. Denemeye değer.

Sosyal fobiksin git bi psikiyatriste görün.

Wynex dedi:

Şu an okulu tamamen bıraktım, açık öğretime yazılacağım kayıtlar açılınca.
Tek başıma veya ailemle dışarı çıkamıyorum, şu anda istesemde ailecek çıkamam, babam TSK'da çalışıyor ve şu anda görevde.
Oyunlardan sıkılmaya başladım dediğin doğru, dizi izliyorum şu aralar.
Bu yıl yapmak istediğim ingilizceyi öğrenmek, Meslek olarakta yazılımcı olmak istiyorum.
Kitaplara, müzik aletlerine ilgim yok.

Genişletmek için tıkla...

Güzel, neresinden başlarsan başla. Önemli olan başlamak. Bir hedef belirle kendine bu şekilde ama bu hedeften adın gibi emin ol. Bunu kendinle bağdaştır. Mesela; yazılımcı olmadığım bir hayatı kabul etmiyorum, de. İnsanın hayattan bir beklentisi, hayata dair bir amacı olmadığı zaman tüm zamanı boşa gider ve böyle hisseder. Maalesef ki okulu bırakmışsın ancak devam edeceksin ve "geç kaldım" gibi bir düşünce içerisine girme. Devam et. Zararın neresinden dönersen dön, kârdır. Benim kişisel olarak verebileceğim öneriler bunlar. Zamanla ilgili olarak şunu gösterebilirim