Babası genç yaşta vefat eden bir kız arkadaşım var. Yanlış hatırlamıyorsam 4 veya 5 kardeşler. Arkadaşım ortanca sayılabilir. O yüzden bahsettiğiniz konuyu çok iyi olmasa da anlayabiliyorum. Dertleşirken sesinin kısılması/titremesi, gözlerini kaçırması gibi daha bir sürü derin üzüntü belirtisini gördüm. Mümkün olduğunca yardım ettim, dik durmasını sağladım. Hayatta övündüğüm bir kaç şeyden biri de budur. Yakınında bu olay yaşanan birisi olarak üç beş cümle bir şey yazabileceğimi düşünüyorum.
Bahsettiğiniz kişi sizi 1 defa bile görmeye gelmeyen birisiymiş. Hocam sizi üzmek istemem fakat. Mesafeler bir hiç. Orada bir sevgi varsa o mesafeler görmezden gelinir, aşılır. Bunu çoğu kişi ilişkilerde yaşar siz babanızda yaşamışsınız. Lütfen, canınızı bu kişi için sıkmayın. Sıkmamaya çalışın. Ağlayın, sinirlenin bir yerleri yumruklayın duygularınızı içinizde tutmayın, kendinizi baskılamayın. Fakat bu üzüntü/sinir sizi etkileyecek seviyede olmasın. Sağlığınız, başarılarınız etkilenmesin. Hayat devam ediyor. Güçlü birisi olacağınıza eminim. Bu mücadeleden ne kadar güçlü çıkarsanız, çocuklarınıza daha da güzel bir baba olacağınıza, çocuklarınızın da babalarının böyle şeyler yaşamasına rağmen bu kadar iyi birisi olmaları durumuna çok sevineceğine ve duygulanacağına eminim. Dik durun, bu zorlukları her anlamda yenmeye çalışın.