15 yaşındayım ve şu anda İngilizce hazırlık okuyorum. Şimdiye kadar hiç gerçek bir arkadaşım veya dostum olmadı hep yalnız takıldım, bu durumdan çok sıkıldım. İnsanlar tarafından dışlanmaktan bıktım artık bireyleri değiştirmek istiyorum. Bu konu benim için çok önemli eğer belki de çekingen olmayıp insanlar tarafından sevilen biri olsaydım şu anda bambaşka bir hayat yaşıyor olacaktım. Şimdi hiç mi arkadaşın olmadı diye soracaksınız evet oldu. 13 yaşımda eski okulumdan aynı sitede oturduğumuz iki arkadaşım vardı. Bunlardan birisi tam anlamıyla değişik değişik hareketleri vardı ve diğer ikinci arkadaşımla pek iyi anlaşamazlardı bu yüzden onunla konuşmayı kestim. İkinci arkadaşımla ise aram gerçekten iyiydi. Lakin o beni dışarı çağırdığında bazen çıkmıyordum yatağımda yatmayı yeğliyordum bu yüzden ise onunla aramıza mesafe girdi sonra LGS falan derken onunla konuşmayı kestim. LGS döneminde ise ders çalışmaktan arkadaşa ayıracak vaktim olmadı. Liseye geçtiğimde bir iki arkadaşımla iyi ilişkiler kurabildik. Ayrıca bir okul arkadaşımla da aynı sitede oturuyoruz, binalarımız dip dibe. Bir de o çok sosyal biri her yerden arkadaşı var lakin onunla çok samimi değiliz şimdiye okul dışında hiç beraber vakit geçirmedik onunla. O da aynı şekilde benimle samimilik kurmadı ve beni arkadaşlarıyla hiçbir zaman tanıştırmadı. Bin defa kendime sordum başka insanlardan neyim eksik diye komiğim, eğlenceliyimdir de ayrıca insanlara ayrı bir güven veririm. Maalesef okuldaki hocalarım ve ailemle pek iyi geçinemiyoruz. İngilizce hocam beni sorumsuz lüzumsuz biri olarak görüyor. Her defasında hayatımın boş olduğunu söylüyor, hâlbuki ben hiç öyle bir insan değilim. İngilizce hocam bana hiç güvenmiyor. Aileme gelecek olursak ailemle doğru düzgün hiç konuşamıyoruz. Bunun nedeni onlara hep mesafe koyuyorum nedenini bilmiyorum onlarla konuşasım gelmiyor. Özellikle babamla aram hiç iyi değil, kendisi baskıcı muhafazakar baskıcı babadan başka hiçbir şey değil. Babamın benimle konuştuğu tek şey İslam namaz müslümanlık vs. kendisi ayrıca Atatürk düşmanı boktan bir tarikatçıdan başka hiçbir şey değil. Annemle aram ise kötü değil ama iyide sayılmaz. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim evet biraz uzun oldu biliyorum ama derdimi anlatabileceğim başka kimsen yok. Artık ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Lütfen bana yardımcı olun bu konu benim için çok önemli, artık eskisi gibi olmak istemiyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
