TR'de yaşadığınız için böyle düşünüyor ve hissediyorsunuz. Rakamlarla yaşıyoruz.Ama dayanamıyorum akısına bırakamıyorum. Vallahi çok koyuyor. Ağlamaktan sürekli depresyona girmekten bıktım. Niye normal insanlar gibi değilim ya ben?
Batılılar, fikir ve bilgi sahibi olarak sosyalleşirken, bizler rakamlara bakıyoruz. Yaşın kaç? Boyun kaç? Kilon kaç? Bakiyen kaç? Takipçin kaç? Üstüne başına ne giymişsin, ayağında ne var, saçında ne jöle var? Gözlükler lens mi? Parfümünün markası ne? vb... daha düşünsem bu soruların devamı gelir.
Yurtdışında 2,5 - 3 yıl farklı ülkelerde yaşadım. İnsanlar bizim düşündüğümüz şeyleri düşünmüyor, bizlerden farklı, rahatça yaşıyorlar. Bu mentalite ile devam edersek vitrin mankenlerinden farkımız kalmayacak. Üstümüz başımız, boyumuz posumuz olacak ama içimizde aslında istediğimiz gibi yaşayamayan insanlara dönüşeceğiz.
Siz başkasına hitap etmek için değil, kendiniz için yaşıyorsunuz. Hiç bir zaman başka bir insana hitap edebilmek için yaşamamalısınız. İnsanlar sizinle iletişim halinde kalıp arkadaşlığınızı istiyorsa zaten gerçekten bunu istedikleri için etrafınızda bulunurlar. Her şey doğal olmalı. Boy uzunluğu, arkadaşlık ya da ilişki için bir kıstas değildir. Bunu kendine kıstas edinen bir birey de zaten reşit olsa bile yeterince düşünsel olgunluğa erişmemiştir.
Boyunuzu artık düşünmemeli, kendi zevk, hobi, spor ve aktivitelierinize odaklanarak nasıl dünkü benden daha iyi bir ben olabilirim diye düşünmenizi öneririm. Kişisel gelişim ve psikolojiniz için doğru bir düşünme şekli diye düşünüyorum.
Siz kişisel olarak kendinizi geliştirdikçe, çevrenizde size arkadaşlık eden insanları da o yönde şekillendirmiş olursunuz. Size hitap eden isanlar etrafınızda olurlar.
Biraz uzun yazdım ama umarım kendinize bir pay çıkartır ve olumlu yanları da görürsünüz.
Saygılar.