naturel killer cell
Centipat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Arkadaşlar öncellikle merhaba.
Bu konuyu açmamın sebebi hem içimi dökmek hem de tavsiye almak için yapıyorum. Çünkü çok mutsuzum, çaresizim ve yorgunum. Artık eskisi kadar güçlü değilim. Çok pişmanım yaptığım kötü tercihler için. Hayatıma mal olacağını bilmiyordum. Keşke o dönemlere geri dönebilsem. Zaman gerçekten çok büyük sermaye imiş.
Size hayat hikayemi anlatmak istiyorum;
Her şey lisede başladı. Annem sağlık meslek lisesinde oku, mezun olduğunda hazır mesleğin olur atanırsın demişti. Bana da cazip gelmişti bu fikir. Ya hemşire olarak mezun olacaktım ya da att olarak. Fakat gittiğim sene bölümlerimiz kapatıldı ve yerine farklı bölümler getirildi. Okulu değişme gibi bir lüksümde yoktu. Mecburen okumak zorundaydım. Gittiğim lisede garip hareketlerim ve saçma davranışlarım yüzünden çok zorbalık gördüm. Kendimi savunmayı bilmiyordum. O zaman nasıl dayanabilmişim ben bile anlayamıyorum şu an. Hatta bu zorbalıklar ve aşağılanmalar yüzünden az kalsın devamsızlıktan kalıyordum. Bu olaylar öz güvenimi büyük yıkıma uğrattı. Aileme de okulda rezil olurum diye söyleyemedim. Zaten babamla da aram fazla iyi değildi. Bana karşı soğuk ve katıydı. Çünkü onun zihniyetine göre erkek çocuğuna yüz vermek, ileride o çocuğun başına buyruk ve sorunlu olmasına yol açıyordu. Aile içinde çocukların yetiştirilme işini de anneme bırakmıştı. Çünkü o işten yorgun geliyordu ve kafa dinlemek istiyordu. Annem de çocuklarını kendi yöntemleri ile yetiştirmek zorunda kaldı. İyi kötü bir şekilde bizi bugünlere kadar getirdi. Ailem beni beceriksiz ve zayıf olarak görüyordu. Çünkü çok hata yapan bir çocuktum. Dakik değildim, sakardım, alerjilerim vardı. Hatta beni 8.sınıfta yaz tatilinde motor tamircisine vermişlerdi. Onu da becerememiştim. Babam da hatalara tahammülü olmayan ve işin doğru yapılmasını isteyen bir adamdı.
Babam bu yüzden beni işe götürmezdi. Hep yazları evde geçiren insandım. Keşke o zaman aklım olsaydı bir işe girip kendimi, el becerimi geliştirseydim. Ders çalışma alışkanlığımda çok yoktu, sürekli erteler sınav zamanı geldi mi, seri bir şekilde özet çıkarır ve ezberlerdim. Öyle böyle derken aradan 4 sene geçti. Ve 78 ortalamayla liseden mezun oldum, YKS sınavına girdim. Tıbbi laboratuvar bölümünü kazandım. İlk sınıfı sorunsuzca atlattım derken, ikinci sınıf birinci dönemde korona geldi ve Online eğitimlere geçildi. Benim internetimin ve bilgisayarımın olmayışından dolayı ikinci dönem bazı derslerin sınavına girdim, bazılarına giremedim. Okulumu 3 senede bitirmek durumunda kaldım. Daha sonra ailem yeniden okumam için baskı yaptı. Mecburen YKS'ye tekrar girdim. Hem çalışmak hem de açıktan evden okumak istedim. Fakat bunu kabul etmedi. İllaki yüz yüze eğitim almamı istiyorlardı. Tercihleri yaptım.12.sıradan çıkmaz dediğim elektronörofizyoloji bölümü denk geldi. Ben bu bölümü okumak istemediğimi belirtsemde ailem okumam konusunda oldukça istekliydiler.
Gereken desteği biz sana oluruz dediler. Şu anda ikinci sınıfım ve mezun olacağım. Derslerim ve ortalamam iyi diyebilirim. Fakat çok mutsuzum, motivasyonum yok. Üstüne bir de dehb çıktı. KPSS çalışmam gerekiyor fakat o kadar fazla gelecek kaygısı ve belirsizlik yaşıyorum ki, hem beden hem de mental anlamda kendimi çok yorgun hissediyorum. Bu yüzden ne çalışacak enerjim, ne de isteğim oluyor. İntiharı, ölümü düşünsem, inandığım bir din, bir yaratıcı var. Ne yapacağımı, ne istediğimi bilmiyorum ki o yolda ilerleyeyim. Gerçekten yanlış yolda ilerlediğimi çok geç fark ettim. Şu anda bu hatalarımı telafi edebilir miyim bilmiyorum. Ailemin yüzüne bakabilir miyim bilmiyorum.
Biliyorum yaşım geç olabilir ve vizyon sahibi olmayabilirim. Ama en azından son bir kez olsa bile hataların telafisini yapmak ve pes etmemek istiyorum.
Bu konuda bana yardım edin ne yapabilirim?
Bu konuyu açmamın sebebi hem içimi dökmek hem de tavsiye almak için yapıyorum. Çünkü çok mutsuzum, çaresizim ve yorgunum. Artık eskisi kadar güçlü değilim. Çok pişmanım yaptığım kötü tercihler için. Hayatıma mal olacağını bilmiyordum. Keşke o dönemlere geri dönebilsem. Zaman gerçekten çok büyük sermaye imiş.
Size hayat hikayemi anlatmak istiyorum;
Her şey lisede başladı. Annem sağlık meslek lisesinde oku, mezun olduğunda hazır mesleğin olur atanırsın demişti. Bana da cazip gelmişti bu fikir. Ya hemşire olarak mezun olacaktım ya da att olarak. Fakat gittiğim sene bölümlerimiz kapatıldı ve yerine farklı bölümler getirildi. Okulu değişme gibi bir lüksümde yoktu. Mecburen okumak zorundaydım. Gittiğim lisede garip hareketlerim ve saçma davranışlarım yüzünden çok zorbalık gördüm. Kendimi savunmayı bilmiyordum. O zaman nasıl dayanabilmişim ben bile anlayamıyorum şu an. Hatta bu zorbalıklar ve aşağılanmalar yüzünden az kalsın devamsızlıktan kalıyordum. Bu olaylar öz güvenimi büyük yıkıma uğrattı. Aileme de okulda rezil olurum diye söyleyemedim. Zaten babamla da aram fazla iyi değildi. Bana karşı soğuk ve katıydı. Çünkü onun zihniyetine göre erkek çocuğuna yüz vermek, ileride o çocuğun başına buyruk ve sorunlu olmasına yol açıyordu. Aile içinde çocukların yetiştirilme işini de anneme bırakmıştı. Çünkü o işten yorgun geliyordu ve kafa dinlemek istiyordu. Annem de çocuklarını kendi yöntemleri ile yetiştirmek zorunda kaldı. İyi kötü bir şekilde bizi bugünlere kadar getirdi. Ailem beni beceriksiz ve zayıf olarak görüyordu. Çünkü çok hata yapan bir çocuktum. Dakik değildim, sakardım, alerjilerim vardı. Hatta beni 8.sınıfta yaz tatilinde motor tamircisine vermişlerdi. Onu da becerememiştim. Babam da hatalara tahammülü olmayan ve işin doğru yapılmasını isteyen bir adamdı.
Babam bu yüzden beni işe götürmezdi. Hep yazları evde geçiren insandım. Keşke o zaman aklım olsaydı bir işe girip kendimi, el becerimi geliştirseydim. Ders çalışma alışkanlığımda çok yoktu, sürekli erteler sınav zamanı geldi mi, seri bir şekilde özet çıkarır ve ezberlerdim. Öyle böyle derken aradan 4 sene geçti. Ve 78 ortalamayla liseden mezun oldum, YKS sınavına girdim. Tıbbi laboratuvar bölümünü kazandım. İlk sınıfı sorunsuzca atlattım derken, ikinci sınıf birinci dönemde korona geldi ve Online eğitimlere geçildi. Benim internetimin ve bilgisayarımın olmayışından dolayı ikinci dönem bazı derslerin sınavına girdim, bazılarına giremedim. Okulumu 3 senede bitirmek durumunda kaldım. Daha sonra ailem yeniden okumam için baskı yaptı. Mecburen YKS'ye tekrar girdim. Hem çalışmak hem de açıktan evden okumak istedim. Fakat bunu kabul etmedi. İllaki yüz yüze eğitim almamı istiyorlardı. Tercihleri yaptım.12.sıradan çıkmaz dediğim elektronörofizyoloji bölümü denk geldi. Ben bu bölümü okumak istemediğimi belirtsemde ailem okumam konusunda oldukça istekliydiler.
Gereken desteği biz sana oluruz dediler. Şu anda ikinci sınıfım ve mezun olacağım. Derslerim ve ortalamam iyi diyebilirim. Fakat çok mutsuzum, motivasyonum yok. Üstüne bir de dehb çıktı. KPSS çalışmam gerekiyor fakat o kadar fazla gelecek kaygısı ve belirsizlik yaşıyorum ki, hem beden hem de mental anlamda kendimi çok yorgun hissediyorum. Bu yüzden ne çalışacak enerjim, ne de isteğim oluyor. İntiharı, ölümü düşünsem, inandığım bir din, bir yaratıcı var. Ne yapacağımı, ne istediğimi bilmiyorum ki o yolda ilerleyeyim. Gerçekten yanlış yolda ilerlediğimi çok geç fark ettim. Şu anda bu hatalarımı telafi edebilir miyim bilmiyorum. Ailemin yüzüne bakabilir miyim bilmiyorum.
Biliyorum yaşım geç olabilir ve vizyon sahibi olmayabilirim. Ama en azından son bir kez olsa bile hataların telafisini yapmak ve pes etmemek istiyorum.
Bu konuda bana yardım edin ne yapabilirim?
