Ailemle konuşmaktan çekiniyorum

Merhaba. Tavsiyeniz lazım. 17 yaşında 11. sınıfa giden bir öğrenciyim. Ortaokulda bana DEHB tanısı konuldu. Doktor da ailem de ilaç için erken dedi. 10. sınıfın ortasında derslere odaklanamamaktan psikiyatriye yeniden gittik ve yaklaşık 1 yıldır ilaç tedavisi alıyorum. İnternette psikayatrik hastalıklarının birbirine bağlı olduğunu okudum. Bu test edeyim dedim. Bir hastanenin Online depresyon testi varmış. İleri derecede depresyon çıktı (görseli ekledim).



İlk başta kendime her insanın bazı dönemlerinde böyle olur dedim fakat oturup 1-2 saat ciddi ciddi kendimle tartıştım. Bu belirtileri yaklaşık 3 yıldır yaşıyorum. Aileme içini açan, derdini anlatan biri asla olmadım fakat mutsuzluk beni bitiyor. Aileme bu konuyu açmak istiyorum ama çekiniyorum. Aileme nasıl diyeceğimi bilmiyorum. Söylemeliyim mi? Söyleyeceksem de nasıl söyleceğim? Bana yardımcı olursanız çok sevinirim.
Şimdiden teşekkürler.

İnternette ki testler sizin gerçek kimliğinizi açıklamaz hatta uzaktan yakından alakası yoktur. O an siz ne olmak istiyorsanız ona göre hareket edersiniz içtenlikle o testi çözmezsiniz. Örneğin "hmm depresif mi olsam yoksa mutlu mu olsam?" soruları sizin kafanızda yer edinir ve anlık ruh durumunza göre testi çözersiniz. Hemen her şeyde milleti telaşlandırmaya gerek yok. Ayrıca siz sanırsam mutsuz hissetmek istiyorsunuz depresyon da ise siz ne kadar mutlu olmaya çalışsanız bile imkansız gibi bir şeydir o mutluluk. Bunları nereden biliyorum diye sorarsan ben kendim kısa süreliğine de olsa yaşadım ve tabii zamanla düzeldim. Ayrıca bakın özellikle size söylemiyorum genel de var bu diyeceğim şey: Bazen bu yaşlarda ergenliğin getirdiği getirilerle dikkat çekmek, mutsuz gibi görünerek ilgi beklemek vs olağan şeyler. Size yalan söylüyorsunuz demiyorum ama kendinizi iyice bir sorgulamanız lazım önce. Bu hemen "AA sonuca göre depresyondayım" gibi bir şey değil. 3 yıl boyunca kendinizi kandırmanızın riski de var dediğinize bakılırsa. Aileye içini açmamaksa bambaşka bir durum. O size ailenizle yaşadığınız tecrübeler sizi korkutabilir. İçinizi açın ama telaşlandırmayın. Psikiyatriniz de varmış. Ona anlatın o anlar zaten ruh hali durumunuzu. Tahminimce yaşayacağınız en ufak bir olay bile sizi eğlendirebilir. Hemen öyle kesin yanıtlara varmayın. Biraz oyun vs oynayın. Ben zaten bu durumdayken oyunlar dışında zevk alamıyordum. Full oyun oynayarak geçti. Benim anksiyetem var şu an mesela ben bile sınıfta mutsuz oluyorum. Kısaca depresyon öyle senin kendine koyabileceğin bir tanı değil. Buna zaman tanı koyar.

İnternetteki testlerin sonuçları en iyi ihtimalle sizi bir profesyonele yönlendirmelidir. Teşhis için kullanılamaz.

Depresyondaki insanlarla ortak birçok noktanız var demektir bu. Eğer bu durum bir hayli sürerse bir uzmana görünmeniz gerekir. Ailenizle henüz konuşmadıysanız bir psikologla görüşmek istediğinizi belirterek bu konuyu açabilirsiniz. Destek olmazlarsa o zaman konuşuruz.

PunPun dedi:

İnternette ki testler sizin gerçek kimliğinizi açıklamaz hatta uzaktan yakından alakası yoktur. O an siz ne olmak istiyorsanız ona göre hareket edersiniz içtenlikle o testi çözmezsiniz. Örneğin "hmm depresif mi olsam yoksa mutlu mu olsam?" soruları sizin kafanızda yer edinir ve anlık ruh durumunza göre testi çözersiniz. Hemen her şeyde milleti telaşlandırmaya gerek yok. Ayrıca siz sanırsam mutsuz hissetmek istiyorsunuz depresyon da ise siz ne kadar mutlu olmaya çalışsanız bile imkansız gibi bir şeydir o mutluluk. Bunları nereden biliyorum diye sorarsan ben kendim kısa süreliğine de olsa yaşadım ve tabii zamanla düzeldim. Ayrıca bakın özellikle size söylemiyorum genel de var bu diyeceğim şey: Bazen bu yaşlarda ergenliğin getirdiği getirilerle dikkat çekmek, mutsuz gibi görünerek ilgi beklemek vs olağan şeyler. Size yalan söylüyorsunuz demiyorum ama kendinizi iyice bir sorgulamanız lazım önce. Bu hemen "AA sonuca göre depresyondayım" gibi bir şey değil. 3 yıl boyunca kendinizi kandırmanızın riski de var dediğinize bakılırsa. Aileye içini açmamaksa bambaşka bir durum. O size ailenizle yaşadığınız tecrübeler sizi korkutabilir. İçinizi açın ama telaşlandırmayın. Psikiyatriniz de varmış. Ona anlatın o anlar zaten ruh hali durumunuzu. Tahminimce yaşayacağınız en ufak bir olay bile sizi eğlendirebilir. Hemen öyle kesin yanıtlara varmayın. Biraz oyun vs oynayın. Ben zaten bu durumdayken oyunlar dışında zevk alamıyordum. Full oyun oynayarak geçti. Benim anksiyetem var şu an mesela ben bile sınıfta mutsuz oluyorum. Kısaca depresyon öyle senin kendine koyabileceğin bir tanı değil. Buna zaman tanı koyar.

Genişletmek için tıkla...

Bir yandan haklısın fakat testi çözerken kendimle konuşarak çözdüm. Ergenliğin duyguları da olabilir dedim kendime ancak çoğu insanın mutlu olabileceği en büyük olaylara bile kayıtsız kalışım da beni düşündürüyor. İnsanlarla konuşuyoruz gülüşüyoruz ama ben mutluluktan gülmüyorum ki. İçimde ben neden burdayım diye soruyorum. Gülmesem ayıp olur, üzülür diye o insana göstermelikten gülüyorum. Fakat herhangi bir mutluluk belirtisi yok bende. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Her şeye üşeniyorum. İyi bir fen lisesindeyim. DEHB için verilen ilaçlar olmasa ders bile çalışamamam. Forumlarda gezdim depresyon öyle tek başına halledilebilicek bir şey değil onu anladım. Şu ara tatilde ailemle konuşacağım. Zaten psikayatr ile randevumuz 2 hafta sonra. Aileme söyleyip doktorla görüşeceğim. Haklı olduğun konu oyun vs. kafamı dağıtıyor yine de mutlu olmamı sağlamıyor. Kendimi mutsuzluğa şartlamıyorum. Gerçekten mutlu olamıyorum. Olmak istiyorum en ufak şeylerle bile mutluluğa kendimi zorlasam da hep mutsuzum. Bu mutsuzluk hali beni fazla düşünmeye itiyor. Kendimi mutluluğa zorlamaktan yorulduğumu düsünüyorum hep. Her gün yataktan zorla, içimden ağlaya ağlaya kalkıyor bir makine gibi rutini tamamlayıp gece tavana bakarak bu acıyı neden çekiyorum diye düşünüyorum. Bu ergenlik ruh hali değil bana göre. Zaten 1-2 aydır kendimi zorlamayı bıraktım. Mutsuz bir şekilde yatıp kalkıyorum. Ergenlik bildiğim kadarıyla ruh hali 'değişimi' ben 3 yıldır böyleyim. Kafamı yiyip bitiriyor bu. Ben neden mutlu olamıyorum. Mutlu olmak istiyorum . Ben de hoşnut değilim mutsuzluktan. Kurtulmak istiyorum mutsuzluktan. Olmuyor. Ne yapsam da ne kadar zorlasam da serotonin salgınmıyor. Ayıptır söylemesi ama cinsel konulara karşı ilgisizliğim de günden güne artıyor. Bana göre hastayım fakat bir doktorun da görüşünü almam gerek.
Yine de tavsiyen için, zamanını ayırdığın için sağol dostum.

singlenerve dedi:

İnternetteki testlerin sonuçları en iyi ihtimalle sizi bir profesyonele yönlendirmelidir. Teşhis için kullanılamaz.

Depresyondaki insanlarla ortak birçok noktanız var demektir bu. Eğer bu durum bir hayli sürerse bir uzmana görünmeniz gerekir. Ailenizle henüz konuşmadıysanız bir psikologla görüşmek istediğinizi belirterek bu konuyu açabilirsiniz. Destek olmazlarsa o zaman konuşuruz.

Genişletmek için tıkla...

Haklısın test tanı koymaz. Psikayatr ile randevu 2 hafta sonra. Randevudan önce bi ailemle konuşacağım. Cevap verdiğin için teşekkürler.

ZeusunOğlu dedi:

Bir yandan haklısın fakat testi çözerken kendimle konuşarak çözdüm. Ergenliğin duyguları da olabilir dedim kendime ancak çoğu insanın mutlu olabileceği en büyük olaylara bile kayıtsız kalışım da beni düşündürüyor. İnsanlarla konuşuyoruz gülüşüyoruz ama ben mutluluktan gülmüyorum ki. İçimde ben neden buradayım diye soruyorum. Gülmesem ayıp olur, üzülür diye o insana göstermelikten gülüyorum. Fakat herhangi bir mutluluk belirtisi yok bende. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Her şeye üşeniyorum. İyi bir fen lisesindeyim. Dehb için verilen ilaçlar olmasa ders bile çalışamamam. Forumlarda gezdim depresyon öyle tek başına halledilebilecek bir şey değil onu anladım. Şu ara tatilde ailemle konuşacağım. Zaten psikayatr ile randevumuz 2 hafta sonra. Aileme söyleyip doktorla görüşeceğim. Haklı olduğun konu oyun vs. kafamı dağıtıyor yine de mutlu olmamı sağlamıyor. Kendimi mutsuzluğa şartlamıyorum. Gerçekten mutlu olamıyorum. Olmak istiyorum en ufak şeylerle bile mutluluğa kendimi zorlasam da hep mutsuzum. Bu mutsuzluk hali beni fazla düşünmeye itiyor. Kendimi mutluluğa zorlamaktan yorulduğumu düsünüyorum hep. Her gün yataktan zorla, içimden ağlaya ağlaya kalkıyor bir makine gibi rutini tamamlayıp gece tavana bakarak bu acıyı neden çekiyorum diye düşünüyorum. Bu ergenlik ruh hali değil bana göre. Zaten 1-2 aydır kendimi zorlamayı bıraktım. Mutsuz bir şekilde yatıp kalkıyorum. Ergenlik bildiğim kadarıyla ruh hali 'değişimi' ben 3 yıldır böyleyim. Kafamı yiyip bitiriyor bu. Ben neden mutlu olamıyorum. Mutlu olmak istiyorum. Ben de hoşnut değilim mutsuzluktan. Kurtulmak istiyorum mutsuzluktan. Olmuyor. Ne yapsam da ne kadar zorlasam da serotonin salgınmıyor. Ayıptır söylemesi ama cinsel konulara karşı ilgisizliğim de günden güne artıyor. Bana göre hastayım fakat bir doktorun da görüşünü almam gerek.
Yine de tavsiyen için, zamanını ayırdığın için sağ ol dostum.

Genişletmek için tıkla...

Kısmen aynı şeyleri yaşıyoruz bende geceleri yastıkla yüzüme bastırıp kendimi nefessiz falan bırakıyorum ancak benim sebebim dışlanma ve anksiyete. Seninde bu gibi durumların var mı?

Bak bana da ne çıktı.



Ben 5 dakikalık testin gerçeğini yansıttığını düşünmüyorum. Yine de bir ailenle konuş doktora gidelim mi diye. Bir şey kaybetmezsin zaten en fazla birkaç saatin gider.