Annemle iletişim kuramıyorum

2 gün önce anneme sordum okulu bıraksam ne olur diye ve gidip babama demiş okulu bırakmak istiyormuş diye. Kendisi bir laf diyemiyor gidip her şeyi babama yumurtluyor. Bıktım artık. Sınav notum açıklanıyor. Kötü olsa da gidip söylüyorum. Utanmadan bu notu nasıl söylüyorsun diyor. Söylememeyi de denedim. Söylemeyince de niye bizden saklıyorsun oluyor. Konuşurken tepki göstermemeye çalışıyorum takıntı gibi bir şey ve sırf bundan faydalanarak zeytinyağı gibi yukarı çıkmaya çalışıyor. İyiliğini istiyor falan demeyin 2 saat aralıksız soru çözüp biraz oyun oynamak hakkın gelip 2-3 soru fazla çözmek seni kurtaracak diyor. Her gün oluyor bu anlattıklarım. Bunlar yüzünden içindeki nefreti boşaltmak için her akşam bir kağıda yazıyorum ve ilginç olan ilgiye ihtiyacı olan benim ve benim ona ilgi göstermem gerektiği gibi davranıyor. Hayır dediğim anda hain evlat oluyorum. Ben bundan üniversiteden önce kurtulamayacak mıyım? Laftan anlamıyor konuşun demeyin az önce 1 saat boyunca konuştum onunla ardından yine yaptı. Anlamıyor.

Zamanını alacak ve seni iyi hissettirecek bir hobi edin. Eğer biraz bütçen varsa internette psikologlar var onlara da gidebilirsin. Aynı durumun benzerini yaşıyorum öyle dedikleri zaman tamam haklısın de çünkü bir şey demedikçe daha da üste çıkacaklardır. Bir de istiyorsan günlük tut ve değişimlerini izle.
 
İyi bir yer üniversite kazansa bile üniversite'de düşük not alınca desteği kesebiler gibi geldi bana, bilemedim. Aile ilişkilerini detaylı bilmiyoruz ne de olsa.
Destek çıkarlar o konuda problem yok sadece psikolojimi çok etkiliyor bu tartışmalar

Hahaha parayı kim verecek? Ben şahsen arkadaşın hem çalışıp hem okuyacağına inanmıyorum.
Okumadan nasıl çalışacağım hocam? O nasıl olacak?
 

Geri
Yukarı