Arkadaşın olmaması

Arkadaşlara çevreme bakıyorum sanırsam arkadaşı olmayan tek benim, herkesin en az bir arkadaşı var benim yok ne derdimi dinleyecek ne buluşabileceğim? Neden bu böyle? Eskiden vardı onların da kendine hayrına yoktu, hepsi saf engelli bir şeyden anlamayan tembelin tekleriydi, satıcı tiplerdi, ben de haliyle bunlardan uzak durdukça 4-5 senedir arkadaşım yok ve bu 4-5 sene süre zarfında utangaç sessiz sosyal fobili bir birey oldum. Eskiden kızlarla iyi anlaşıyordum, şimdi 4 senedir erkek lisesinde okuyunca haliyle unuttum nasıl konuşulacağını, yoksa hemcinsimden nefret ediyorum yukarıdaki sebeplerden dolayı. Şimdi okul da bitecek bu sene, ne yapacağım bilmiyorum.

Senin nasıl biri olduğunu kenara bırakırsak genelde okul ortamı ve arkadaş ortamı cidden kötü çıkıyor genellikle bu bizlik bir sorun değil bende senin dediğin gibi yapıyorum insanlar aptal aptal davranıyor yani onlarla arkadaş olmak yerine tek kalmayı tercih etmişsin sende. dipnot: engelli kelimesi yakışmamış hocam.
 
Biraz bakındığımda sadece okulundaki kişileri sevmiyor gibi duruyor, onun dışında sosyalleşmek istiyor ama biraz çekingen... Ve biraz daha baktığımda daha çok hak verdim, üstelik onun meslek lisesi Full tehlike dolu...

Kimseyi sevmiyor ki problem kendisinde. Kişi suçu direk başkasında arayarak zaten yanlış yapmış. Önce bir kendisini sorgulasa nerede hatam var diye düşünse problemler çözülmeye başlayacak.
 
Fazla önyargılısın adamım.

Vallahi kimse kusura bakmasın bir dönem arkadaşlık yaptığı kişilerin arkasından bir forumda "engelli, bir şeyden anlamayan, tembel, satıcı" diye ileri geri konuşmak sağlıklı bir davranış değil benim gözümde.

En fazla "eskiden arkadaşlarım vardı ama kafa yapımız uymuyordu" dersin aşağılamak yerine. Çuvaldızı önce bir kendimize batıracağız.
 
Arkadaşlara çevreme bakıyorum sanırsam arkadaşı olmayan tek benim, herkesin en az bir arkadaşı var benim yok ne derdimi dinleyecek ne buluşabileceğim. Neden bu böyle? Eskiden vardı onların da kendine hayrına yoktu, hepsi saf engelli bir şeyden anlamayan tembelin tekleriydi, satıcı tiplerdi, ben de haliyle bunlardan uzak durdukça 4-5 senedir arkadaşım yok ve bu 4-5 sene süre zarfında utangaç sessiz sosyal fobili bir birey oldum. Eskiden kızlarla iyi anlaşıyordum, şimdi 4 senedir erkek lisesinde okuyunca haliyle unuttum nasıl konuşulacağını, yoksa hemcinsimden nefret ediyorum yukarıdaki sebeplerden dolayı. Şimdi okul da bitecek bu sene, ne yapacağım bilmiyorum.
İnsanlık diye bildiğin sadece okulun dışına kadar.
İnsan yalnızken bazı saçma şeyler uydurabilir.
Sığ düşünmemelisin. Düşündüklerini bu kadar büyütmemelisin.
Ruhunu özgür bırak, dogmalarından uzaklaş ve düşün.
İleride ne yapacaksın? Bu şekilde nasıl yaşayacaksın? Korkaksın, bir şeyler yapmak için cesaretin yok, sokaktaki herhangi bir insandan çekiniyorsun... Neden ki? Sen de insan değil misin?

En fazla "eskiden arkadaşlarım vardı ama kafa yapımız uymuyordu" dersin aşağılamak yerine.
"Eskiden şeytana uyuyordum ama artık değil, kafa yapımız uymuyor."
 
Arkadaşlara çevreme bakıyorum sanırsam arkadaşı olmayan tek benim, herkesin en az bir arkadaşı var benim yok ne derdimi dinleyecek ne buluşabileceğim. Neden bu böyle? Eskiden vardı onların da kendine hayrına yoktu, hepsi saf engelli bir şeyden anlamayan tembelin tekleriydi, satıcı tiplerdi, ben de haliyle bunlardan uzak durdukça 4-5 senedir arkadaşım yok ve bu 4-5 sene süre zarfında utangaç sessiz sosyal fobili bir birey oldum. Eskiden kızlarla iyi anlaşıyordum, şimdi 4 senedir erkek lisesinde okuyunca haliyle unuttum nasıl konuşulacağını, yoksa hemcinsimden nefret ediyorum yukarıdaki sebeplerden dolayı. Şimdi okul da bitecek bu sene, ne yapacağım bilmiyorum.
Dışarı çıkmıyor musun?
 
Arkadaşlara çevreme bakıyorum sanırsam arkadaşı olmayan tek benim, herkesin en az bir arkadaşı var benim yok ne derdimi dinleyecek ne buluşabileceğim? Neden bu böyle? Eskiden vardı onların da kendine hayrına yoktu, hepsi saf engelli bir şeyden anlamayan tembelin tekleriydi, satıcı tiplerdi, ben de haliyle bunlardan uzak durdukça 4-5 senedir arkadaşım yok ve bu 4-5 sene süre zarfında utangaç sessiz sosyal fobili bir birey oldum. Eskiden kızlarla iyi anlaşıyordum, şimdi 4 senedir erkek lisesinde okuyunca haliyle unuttum nasıl konuşulacağını, yoksa hemcinsimden nefret ediyorum yukarıdaki sebeplerden dolayı. Şimdi okul da bitecek bu sene, ne yapacağım bilmiyorum.

Hocam bu kısımda biraz da kendine dikkat etmen gerekiyor. Ben etrafımca genelde sevilen, saygı duyulan biriydim. Arkaşımda çokdu. Tabii ki hepsiyle çok yakın değildik. Bazıları gerçekten dostum. Hâlâ da öyle. Ama etrafımda arkadaşı olmayanlara baktığımda belki arkadaş kazığından belki farklı sebeplerden aynı Sinerji'yi yakalayamıyorlar. Bu da arkadaşları olmamasına sebep oluyor. Bazen harbiden samimi yaklaşmak lazım. Dostluk işi öyle hesap kitap işi değil çünkü. Kendimden örnek vereyim. Lisenin ilk dönemlerinde bir çocuğun yanında oturdum. Rastgele bir çocuktu benim için konuştuk, hem maddi hem manevi bir şeyler paylaştık. Bu paylaşım büyüdü. 4 yıl oldu şimdi ben bu çocuğa güvenip sırtımı yaslayabiliyorum. Dostum diyorum. Biraz her şeye çok basit bakmak lazım. Hesapsız kitapsız. Kafan uyuyor mu önemli değil. Karşındakinin karakteri önemli. Sen çok samimi davranırsan karşında ki normal bir adamsa sana yaklaşır o da seni dost görür. Benim için iyi arkadaşta ailem gibidir. Her şeyden önce gelir. Bu hayat tek tabanca geçmez çünkü. Senin yanında zor zamanında duracak bir adam lazım. Hiç böyle problemlerim olmadı ama izlenimlerime göre böyle açıklayabilirim durumu.

Biraz bakındığımda sadece okulundaki kişileri sevmiyor gibi duruyor, onun dışında sosyalleşmek istiyor ama biraz çekingen... Ve biraz daha baktığımda daha çok hak verdim, üstelik onun meslek lisesi Full tehlike dolu...

Vallahi şu meslek lisesi döneminde yaşadıklarımı hiçbir şeye değişmem. Meslek lisesi sandığınız kadar kötü bir yer değil. Pişman da değilim gittiğime hem meslek öğrendim hem de harbi arkadaşlığın kralını gördüm. Biraz da insanlara nasıl yaklaştığınız önemli sen oraya meslek liseli bunlar ön yargısı ile gidersen oradakilere uyum sağlayamazsın zaten.
 
Vallahi şu meslek lisesi döneminde yaşadıklarımı hiçbir şeye değişmem. Meslek lisesi sandığınız kadar kötü bir yer değil. Pişman da değilim gittiğime hem meslek öğrendim hem de harbi arkadaşlığın kralını gördüm. Biraz da insanlara nasıl yaklaştığınız önemli sen oraya meslek liseli bunlar ön yargısı ile gidersen oradakilere uyum sağlayamazsın zaten.
İşin temelinde "Meslek Lisesi" sadece bir ad, günümüzde okuldaki kişilerin niteliğini belirlemede pek yetersiz. Onun meslek lisesi öyle değilmiş ne yazık ki.
 
Mesela örnek verelim aile üyelerinden para alıyorsun ve arkadaşlarınla buluşuyorsun bisiklet kaykay ya da her ne ise sürüyorsun. Yemek yemeye gidiyorsunuz sinemeya gidiyorsunuz vs. Noldu şimdi? Eğlendin. Peki ileride arkadaşların var işin var ve iş çıkışı eğlenmeye gidiyorsunuz bu sefer para sizden çıkıyor. Diğer türlü arkadaş menfaat arkadaşlığıdır. Sen onun işini halledersin o senin ve bu sayede ikinizde mutlu olursunuz. Seninle bir işi kalmaz ve seni kenara atar diğer kavramla satar. Yani kısacası yaptığınız işler de size yardım eden birisi olması lazım beraber yaparken eğlendiğiniz hem onun işine gelen hem sizin. Çıkar amaçlı olacak diye bir şey yok fakat arada olmalı.
 
Mesela örnek verelim aile üyelerinden para alıyorsun ve arkadaşlarınla buluşuyorsun bisiklet kaykay ya da her ne ise sürüyorsun. Yemek yemeye gidiyorsunuz sinemeya gidiyorsunuz vs. noldu şimdi? Eğlendin. Peki ileride arkadaşların var işin var ve iş çıkışı eğlenmeye gidiyorsunuz bu sefer para sizden çıkıyor. Diğer türlü arkadaş menfaat arkadaşlığıdır. Sen onun işini halledersin o senin ve bu sayede ikinizde mutlu olursunuz. Seninle bir işi kalmaz ve seni kenara atar diğer kavramla satar. Yani kısacası yaptığınız işler de size yardım eden birisi olması lazım beraber yaparken eğlendiğiniz hem onun işine gelen hem sizin. Çıkar amaçlı olacak diye bir şey yok fakat arada olmalı.

Dost dediğin adamla zaten bu evreyi geçmişsinizdir. Para pul dert olmaktan çıkar. Menfaat olmasına gerek yok. Veya bir aktiviteye de biz 2 haftada bir okey, kart oynamaya gideriz. Okeyden sıkılmıyor musunuz diyorlar. Okey sıkıcı gelmiyor işte sohbet muhabbet olunca o adamlarla oldun mu sen mutlu oluyorsun. Yoksa para kendinden çıkmış ailesinden çıkmış bir manası yok. Ben bazen hesap konusu olduğunda işim varsa cüzdanı veririm buradan hallet diye. İçinde ki parayı da bilmem. Tekrar saymam da hesabı da bilmem. Ama işte o güveni kurduğunda arkadaş oluyorsun zaten. Yani olaya biraz daha duygusal bakmak lazım. Çünkü dostluk menfaat le açıklanamaz. Ben çok farklı adamların yanında gezip kendime hem maddi hem manevi çok daha iyi fırsatlar bulabilirdim. Ama işte yine kafanın uyuştuğuna gidiyorsun. Tabii ki bu gidin hayırsız, it kopukla arkadaş olun demek değil. Arkadaş diğerini her türlü tehlikeden korur. Tehlikeye, pis işe bulaştırmaz.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı