Arkadaşlık nasıl kurulur?

Ali053

Femtopat
Katılım
10 Ekim 2024
Mesajlar
4
Öncelikle çok saçma olabilir bu konu veya yazılar ama şunu söylemeliyim ki her yere yazmaya çalıştım fakat olmadı. Ricamdır beni anlayışla karşılamaya çalışın size rica ediyorum eminim ki burada olgun insanlar veya hayat tecrübesi yüksek olan insanlar vardır. Adım Ali 16 yaşında lise öğrencisiyim ve sıkıntım, derdim ise şu ki arkadaşım yok ve en iyi arkadaşımın en iyi arkadaşı ben değilim. 8 yıllık arkadaşlarım beni en iyi arkadaş olarak görmüyor nedenini bilmiyorum. Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum, genellikle herkes bana görüldü atar, ciddiye almaz, bir yere çağırmaz, çağırmamak için bahane arar ve her zaman dışlanırım ama ben kendimde bir sorun arıyorum 1 senedir? Mesela bir olayı anlatmak istiyorum bugün 2 tane olay oldu bir tanesi en yakın arkadaşıma 2 gün önce sordum okulda yemek yiyelim mi dedim o ise ailem fazla istemiyor deyince hiç zorlamadan veya suratımı düşürmeden anlayışla karşıladım ama bugün 8 yıllık arkadaşımlı en iyi arkadaşım okulda yedi, bana ise bir şey demedi ve bugün de oyun oynamak için ona yazdım o ise 30 dakikaya evde olacağını söyledi bende onu bekledim ve baktım ki o oyunda Online oldu fakat bana yazmadan ve takmadan oyuna girdi. Biliyorum ki yazmak zorunda değil biliyorum ki bütün arkadaşlarımın hayatları bana bağlı olmak zorunda değil ama size kendimi şöyle anlatim. Hiçbir yere doğru dürüst çağırılmayan, olan olayları söylenmeyen, dışlanan ve hiçe sayılan bir çocuğum ve her şeye rağmen enerji doluyum. Sınıfta bir çocuk var ve enerji doluluğum için her zaman benimle dalga geçer. Bir gün çok kötü dövüşeceğiz ama okulum Anadolu. Bir kavgada hemen okuldan atıyorlar. O yüzden ne yapacağım bilmiyorum. Hayatım hep bilmemek evde hüzünlü dışarıda enerjik olarak geçti. Her yorumunuz benim için çok önemli. Akşamları yalnız kalmaktan çok sıkıldım. Görüldü atılmasından ve hiçe sayılmaktan. En çok koyan da benim yerime aldığı insanların benden iyi herhangi bir yanı olmadığını da biliyorum ama çaresizim. Emin olun çok kinci bir insanım. Beynim her zaman bütün herkesi bir anda terkedip yüzüne bile bakmamamı söylüyor ama kalbim her zaman yalnızlıktan çıkma peşinde bana akıl verin abiler.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Öncelikle çok saçma olabilir bu konu veya yazılar ama şunu söylemeliyim ki her yere yazmaya çalıştım fakat olmadı. Ricamdır beni anlayışla karşılamaya çalışın size rica ediyorum eminim ki burada olgun insanlar veya hayat tecrübesi yüksek olan insanlar vardır. Adım Ali 16 yaşında lise öğrencisiyim ve sıkıntım, derdim ise şu ki arkadaşım yok ve en iyi arkadaşımın en iyi arkadaşı ben değilim. 8 yıllık arkadaşlarım beni en iyi arkadaş olarak görmüyor nedenini bilmiyorum. Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum, genellikle herkes bana görüldü atar, ciddiye almaz, bir yere çağırmaz, çağırmamak için bahane arar ve her zaman dışlanırım ama ben kendimde bir sorun arıyorum 1 senedir? Mesela bir olayı anlatmak istiyorum bugün 2 tane olay oldu bir tanesi en yakın arkadaşıma 2 gün önce sordum okulda yemek yiyelim mi dedim o ise ailem fazla istemiyor deyince hiç zorlamadan veya suratımı düşürmeden anlayışla karşıladım ama bugün 8 yıllık arkadaşımlı en iyi arkadaşım okulda yedi, bana ise bir şey demedi ve bugün de oyun oynamak için ona yazdım o ise 30 dakikaya evde olacağını söyledi bende onu bekledim ve baktım ki o oyunda Online oldu fakat bana yazmadan ve takmadan oyuna girdi. Biliyorum ki yazmak zorunda değil biliyorum ki bütün arkadaşlarımın hayatları bana bağlı olmak zorunda değil ama size kendimi şöyle anlatim. Hiçbir yere doğru dürüst çağırılmayan, olan olayları söylenmeyen, dışlanan ve hiçe sayılan bir çocuğum ve her şeye rağmen enerji doluyum. Sınıfta bir çocuk var ve enerji doluluğum için her zaman benimle dalga geçer. Bir gün çok kötü dövüşeceğiz ama okulum Anadolu. Bir kavgada hemen okuldan atıyorlar. O yüzden ne yapacağım bilmiyorum. Hayatım hep bilmemek evde hüzünlü dışarıda enerjik olarak geçti. Her yorumunuz benim için çok önemli. Akşamları yalnız kalmaktan çok sıkıldım. Görüldü atılmasından ve hiçe sayılmaktan. En çok koyan da benim yerime aldığı insanların benden iyi herhangi bir yanı olmadığını da biliyorum ama çaresizim. Emin olun çok kinci bir insanım. Beynim her zaman bütün herkesi bir anda terkedip yüzüne bile bakmamamı söylüyor ama kalbim her zaman yalnızlıktan çıkma peşinde bana akıl verin abiler.

Seni çok iyi anlıyorum sürekli dışlanmak çok kötü bir şey aynılarının hepsi bende de var ne yapsam olmuyor ilkokulda 2 kişi ortaokulda 4 kişi akran zorbalığı yaptı bana 8 yıl boyunca öğretmenlere şikayet ettim kavga ettim dövdüm yapmadığım bir şey kalmadı evime kadar gelip rahatsız ettiler yine de annelerine kadar söyledim yine devam ettiler. Sınıfın sessiz çocuğu olduğum içinde sürekli kimse yanımda durmak istemiyordu kimse yanıma oturmuyordu sanki onlara saldıracak bir aslanmışım gibi bakıyorlardı bana bıktım bazı cahillerden keşke elimde olsa da yok etsem onları.
 
Öncelikle çok saçma olabilir bu konu veya yazılar ama şunu söylemeliyim ki her yere yazmaya çalıştım fakat olmadı. Ricamdır beni anlayışla karşılamaya çalışın size rica ediyorum eminim ki burada olgun insanlar veya hayat tecrübesi yüksek olan insanlar vardır. Adım Ali 16 yaşında lise öğrencisiyim ve sıkıntım, derdim ise şu ki arkadaşım yok ve en iyi arkadaşımın en iyi arkadaşı ben değilim. 8 yıllık arkadaşlarım beni en iyi arkadaş olarak görmüyor nedenini bilmiyorum. Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum, genellikle herkes bana görüldü atar, ciddiye almaz, bir yere çağırmaz, çağırmamak için bahane arar ve her zaman dışlanırım ama ben kendimde bir sorun arıyorum 1 senedir? Mesela bir olayı anlatmak istiyorum bugün 2 tane olay oldu bir tanesi en yakın arkadaşıma 2 gün önce sordum okulda yemek yiyelim mi dedim o ise ailem fazla istemiyor deyince hiç zorlamadan veya suratımı düşürmeden anlayışla karşıladım ama bugün 8 yıllık arkadaşımlı en iyi arkadaşım okulda yedi, bana ise bir şey demedi ve bugün de oyun oynamak için ona yazdım o ise 30 dakikaya evde olacağını söyledi bende onu bekledim ve baktım ki o oyunda Online oldu fakat bana yazmadan ve takmadan oyuna girdi. Biliyorum ki yazmak zorunda değil biliyorum ki bütün arkadaşlarımın hayatları bana bağlı olmak zorunda değil ama size kendimi şöyle anlatim. Hiçbir yere doğru dürüst çağırılmayan, olan olayları söylenmeyen, dışlanan ve hiçe sayılan bir çocuğum ve her şeye rağmen enerji doluyum. Sınıfta bir çocuk var ve enerji doluluğum için her zaman benimle dalga geçer. Bir gün çok kötü dövüşeceğiz ama okulum Anadolu. Bir kavgada hemen okuldan atıyorlar. O yüzden ne yapacağım bilmiyorum. Hayatım hep bilmemek evde hüzünlü dışarıda enerjik olarak geçti. Her yorumunuz benim için çok önemli. Akşamları yalnız kalmaktan çok sıkıldım. Görüldü atılmasından ve hiçe sayılmaktan. En çok koyan da benim yerime aldığı insanların benden iyi herhangi bir yanı olmadığını da biliyorum ama çaresizim. Emin olun çok kinci bir insanım. Beynim her zaman bütün herkesi bir anda terkedip yüzüne bile bakmamamı söylüyor ama kalbim her zaman yalnızlıktan çıkma peşinde bana akıl verin abiler.

Kanka selamlar adım yağız 18 yaşındayım yıllardır aynı şeyleri yaşıyorum ve hala çözebilmiş değilim bazı kişilerde bizim gibi bu sorunları yaşıyorlar ama çözebileni görmedim. Bence bu insana doğuştan gelen bir şey ve artık bu yüzden üzerine gitmeyip çekildim köşeme. Dilersen benimle arkadaş olabilirsin birbirimizle çok iyi anlaşırız diye düşünüyorum beraberde istediğin zaman oyun oynayabiliriz.
 
Öncelikle çok saçma olabilir bu konu veya yazılar ama şunu söylemeliyim ki her yere yazmaya çalıştım fakat olmadı. Ricamdır beni anlayışla karşılamaya çalışın size rica ediyorum eminim ki burada olgun insanlar veya hayat tecrübesi yüksek olan insanlar vardır. Adım Ali 16 yaşında lise öğrencisiyim ve sıkıntım, derdim ise şu ki arkadaşım yok ve en iyi arkadaşımın en iyi arkadaşı ben değilim. 8 yıllık arkadaşlarım beni en iyi arkadaş olarak görmüyor nedenini bilmiyorum. Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum, genellikle herkes bana görüldü atar, ciddiye almaz, bir yere çağırmaz, çağırmamak için bahane arar ve her zaman dışlanırım ama ben kendimde bir sorun arıyorum 1 senedir? Mesela bir olayı anlatmak istiyorum bugün 2 tane olay oldu bir tanesi en yakın arkadaşıma 2 gün önce sordum okulda yemek yiyelim mi dedim o ise ailem fazla istemiyor deyince hiç zorlamadan veya suratımı düşürmeden anlayışla karşıladım ama bugün 8 yıllık arkadaşımlı en iyi arkadaşım okulda yedi, bana ise bir şey demedi ve bugün de oyun oynamak için ona yazdım o ise 30 dakikaya evde olacağını söyledi bende onu bekledim ve baktım ki o oyunda Online oldu fakat bana yazmadan ve takmadan oyuna girdi. Biliyorum ki yazmak zorunda değil biliyorum ki bütün arkadaşlarımın hayatları bana bağlı olmak zorunda değil ama size kendimi şöyle anlatim. Hiçbir yere doğru dürüst çağırılmayan, olan olayları söylenmeyen, dışlanan ve hiçe sayılan bir çocuğum ve her şeye rağmen enerji doluyum. Sınıfta bir çocuk var ve enerji doluluğum için her zaman benimle dalga geçer. Bir gün çok kötü dövüşeceğiz ama okulum Anadolu. Bir kavgada hemen okuldan atıyorlar. O yüzden ne yapacağım bilmiyorum. Hayatım hep bilmemek evde hüzünlü dışarıda enerjik olarak geçti. Her yorumunuz benim için çok önemli. Akşamları yalnız kalmaktan çok sıkıldım. Görüldü atılmasından ve hiçe sayılmaktan. En çok koyan da benim yerime aldığı insanların benden iyi herhangi bir yanı olmadığını da biliyorum ama çaresizim. Emin olun çok kinci bir insanım. Beynim her zaman bütün herkesi bir anda terkedip yüzüne bile bakmamamı söylüyor ama kalbim her zaman yalnızlıktan çıkma peşinde bana akıl verin abiler.
Kimseyle yakın arkadaş olma gibi bir zorunluluğun yok. Sana değer vermeyen insanları hayatından çıkarman senin için daha iyi olacak bence. Tamamen olmasa da ben de yaşadım benzerlerini. O"arkadaşım" dediğim kişilerin çoğu hayatımda değil şu an. Sana değer vermeyen insanlara değer vermek çok yorucu.
 
Değer vermeyen insanlardan uzak durmak en iyisi eğer mümkünse, yeni bir okula kayıt olmayı düşünebilirsin. Ben de lise öğrencisiyim ve aradığım gibi bir arkadaş ortamı bulamadım 11. sınıfım ama hala bir ümit bekliyorum. Belki üniversiteye gitmeyi düşünüyor musun bilmiyorum ama üniversitede, sana gerçekten değer veren insanlarla tanışıp yeni arkadaşlar edinebilirsin.
 
Dostum seni gerçekten anlayabiliyorum ve bu durum çok zor, doğru. Ama şunu unutma; eğer sen iyi bir insansan ve ona karşı bir yanlışın olmadıysa bu yaptığı onun terbiyesizliğidir. Sen de bu terbiyesizliği yutma. Dediğim şey git onunla kavga et ya da aranı boz değil. Sadece ona hisettir ve mesafeni koy. O senden daha mı değerli?

Ve arkadaş da aranarak bulunacak bir şey değil. Çekingen olma, dürüst ve kibar ol. Dostların sayısı bir elin parmağını geçmez. Kimseyle yakın olmak zorunda değilsin, yakın olma amacıyla yaklaşırsan zaten zor. Bu tip şeyler doğal gelişince kalıcı olur. Akışına bırak ekstra bir şeye gerek yok. Kendin olman yeterli.

Kendine dikkat et dostum.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı