Asosyal olmamda ailemin payı var mıdır?

Katılım
20 Nisan 2022
Mesajlar
98
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
18 yasindayim ilkokul ortaokul zamanlari diger ogrenciler tarafindan zorbalanirdim ve arkadas olarak hicbiri kabul etmezdi sessiz biri oldugum icin yani hiç konusamiyordum. Ve ailemde beni zorbaladiklarini onlarla kavga ettigimi bildigi icin beni hep guvende tutmaya calistilar. Yani onunla konusma etme o kotu biri arkadasligi kes vb. Vb. Bende denileni yapardim. İlkokul doneminde bile beni aralarina almayip konusmadan gittiklerinde aglayip gokyuzune ya da bosluga bakip dakikalarca oyle dururdum eve gitmek istemezdim bazen. Bir de aile ici sorunlar oluyor da ev icinde bagirti kavga vb. Yasim gecti 12, 15, 18 derken onlarda buyudukce gecer sosyallesir diyorlardi benim icin. Ama ortam yine ayniydi. Zaten aileminde arkadas ortami yok maalesef. Ben bayram geldiginde hala cok mutlu oluyorum cunku koye gidiyoruz. Yani farkli insanlar farkli bir yer goruyoruz. Ama onda bile ailem hemen eve gitmek istiyorlar hadi kalkalim kalkalim kafasinda olunuyor. 2 yil ilac tedavisi kullanmistim cok dusunme bozuklugu hayal kurma bozuklugu vb. Vardi. Bunlarin nedeni de buradan geliyor. Gercekten ne yapacagini bilemiyorum. 10 12 yasinda artik en yalniz klasigim zamanlardi arkadasim olmadigi icin evde yalniz basimayken karsimda biri varmis gibi konusup kendimi kandiriyordum ve bu beni mutlu ediyordu. Sonrasinda gercek olmadigini hatirlayinca agliyordum. Ama sunu fark ettim yillardir kendi kendime o kadar konu tartistim konustum kendime bir şeyler anlattim. Simdi kendi yasimdaki insanlarla internet ustunden Konustugumda. (Edebiyat oku) (Cok derin konusuyorsun) Vb. Gibi cevaplar aliyordum. Yabi karsidakinin dusuncesini o soylemeden tahmin edebiliyorum az cok aşırı derecede fazla analiz ediyorum insanlari. Ve kim guvenilmez kim guvenilir anliyorum az cok. (Zamaninda yasadigim icin biliyorum) Ama gercekten yalniz kalmak kotu ilk 2 3 yil cok guzel geliyor ama sonradan sosyal atak geciriyorsunuz yani ortam kotu bile olsa git konus arkadas edinin vallahi bir tek bunu diyebiliyorum.
 
İstanbul Anadolu yakasındaysan seninle ahbaplık edebiliriz. Senin zıt karakterin biriyim için açılır :)
 
%100 var. Benim de aynı. Baskıcı bir ailede, şiddet ortamında yetiştim. İçine kapanık ve asosyal oldum.
 
18 yasindayim ilkokul ortaokul zamanlari diger ogrenciler tarafindan zorbalanirdim ve arkadas olarak hicbiri kabul etmezdi sessiz biri oldugum icin yani hiç konusamiyordum. Ve ailemde beni zorbaladiklarini onlarla kavga ettigimi bildigi icin beni hep guvende tutmaya calistilar. Yani onunla konusma etme o kotu biri arkadasligi kes vb. vb. Bende denileni yapardim. İlkokul doneminde bile beni aralarina almayip konusmadan gittiklerinde aglayip gokyuzune ya da bosluga bakip dakikalarca oyle dururdum eve gitmek istemezdim bazen. Bir de aile ici sorunlar oluyor da ev icinde bagirti kavga vb. yasim gecti 12, 15, 18 derken onlarda buyudukce gecer sosyallesir diyorlardi benim icin. Ama ortam yine ayniydi. Zaten aileminde arkadas ortami yok maalesef. Ben bayram geldiginde hala cok mutlu oluyorum cunku koye gidiyoruz. Yani farkli insanlar farkli bir yer goruyoruz. Ama onda bile ailem hemen eve gitmek istiyorlar hadi kalkalim kalkalim kafasinda olunuyor. 2 yil ilac tedavisi kullanmistim cok dusunme bozuklugu hayal kurma bozuklugu vb. vardi. Bunlarin nedeni de buradan geliyor. Gercekten ne yapacagini bilemiyorum. 10 12 yasinda artik en yalniz klasigim zamanlardi arkadasim olmadigi icin evde yalniz basimayken karsimda biri varmis gibi konusup kendimi kandiriyordum ve bu beni mutlu ediyordu. Sonrasinda gercek olmadigini hatirlayinca agliyordum. Ama sunu fark ettim yillardir kendi kendime o kadar konu tartistim konustum kendime bir şeyler anlattim. Simdi kendi yasimdaki insanlarla internet ustunden konustugumda. (edebiyat oku) (cok derin konusuyorsun) Vb. gibi cevaplar aliyordum. Yabi karsidakinin dusuncesini o soylemeden tahmin edebiliyorum az cok aşırı derecede fazla analiz ediyorum insanlari. Ve kim guvenilmez kim guvenilir anliyorum az cok. (zamaninda yasadigim icin biliyorum) ama gercekten yalniz kalmak kotu ilk 2 3 yil cok guzel geliyor ama sonradan sosyal atak geciriyorsunuz yani ortam kotu bile olsa git konus arkadas edinin vallahi bir tek bunu diyebiliyorum.

Vallahi bende seninki kadar olmasa da sosyalleşemiyorum bir türlü çevrem oluşmuyor. Aynı sorun okulda hala devam ediyor kendimi yalnız hissediyorum.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı