Acaba bir psikoloğa mı görünsen? Son zamanlarda bu tarz bir sürü açtığın konu gördüm ama bakmadım. İlk kez buna bakıyorum ve durumun çok iyi değil.
Hani bende çok sosyal biri değilim. Geçen seneye kadar bende kızlarla konuşamıyordum, çoğu zaman gruplarda sessiz olan bendim. Ne varsa içimde yaşıyordum. Bu sene ne olduysa hepsini aştım. (8. sınıfın sonlarına doğru düzelmeye başladım aslında. Ama araya tatil girince bütün sosyallik gitmişti.)
En büyük şansım liseye başlamak oldu. Sıfırdan kendime ortam kurdum. Arkadaşlarımın çoğu başlarda hiç konuşmuyordu. Benden beterini görünce hepsini düzelttim. Oradan da baya özgüven geldi zaten. Senin şu "Bakımlı olan itici kızların" da baya faydası oldu. Çoğu çok sosyal oluyor. Okulun ilk haftalarında herkesle konuşuyorlar. Öyle yada böyle konuşuyorsun yani. Sayelerinde kızların uzaylı olmadığını öğrendim. Şuan çoğu ile yakın arkadaş oldum. Kafa dağıtmak için birebirler.
Eski ortaokulumdan gelen baya kişi vardı. Onlarında yardımı oldu elbet. Başlarda onlarla takılıyordum... Neyse fazla uzattım. Zaten açık lise okuyormuşsun.
Sana verebileceğim iki tavsiye var. İlki git bir topluluğa katıl. Technopat mesela. Ama burası sanal. İnsanlarla yüz yüze görüşebileceğin bir ortama gir. Gireceğin toplum zaten hobilerim/zevklerinin doğrultusunda olur. İlla konuşacak bir şeyler bulursun insanlarla.
İkincisi, kimse mükemmel değil. Hiç bir insan istediğin gibi olmayacak. Dünyada iki tane Necmi yok. İnsanları kusuruyla seveceksin. O kusurları görmezden geleceksin. Mesela en yakın arkadaşlarımdan biri Hitler'i seviyor. (Zekasını seviyormuşmuş.) Ben Hitler'den nefret ederim. Savunduğu fikirlerden iğrenirim. Ama biz bu konuyu deşmiyoruz. Laf ortasında sen Hitler'i sevdin demiyorum.
Neyse daha fazla okunamayacak kadar uzatmadan kesiyorum.
Hani bende çok sosyal biri değilim. Geçen seneye kadar bende kızlarla konuşamıyordum, çoğu zaman gruplarda sessiz olan bendim. Ne varsa içimde yaşıyordum. Bu sene ne olduysa hepsini aştım. (8. sınıfın sonlarına doğru düzelmeye başladım aslında. Ama araya tatil girince bütün sosyallik gitmişti.)
En büyük şansım liseye başlamak oldu. Sıfırdan kendime ortam kurdum. Arkadaşlarımın çoğu başlarda hiç konuşmuyordu. Benden beterini görünce hepsini düzelttim. Oradan da baya özgüven geldi zaten. Senin şu "Bakımlı olan itici kızların" da baya faydası oldu. Çoğu çok sosyal oluyor. Okulun ilk haftalarında herkesle konuşuyorlar. Öyle yada böyle konuşuyorsun yani. Sayelerinde kızların uzaylı olmadığını öğrendim. Şuan çoğu ile yakın arkadaş oldum. Kafa dağıtmak için birebirler.
Eski ortaokulumdan gelen baya kişi vardı. Onlarında yardımı oldu elbet. Başlarda onlarla takılıyordum... Neyse fazla uzattım. Zaten açık lise okuyormuşsun.
Sana verebileceğim iki tavsiye var. İlki git bir topluluğa katıl. Technopat mesela. Ama burası sanal. İnsanlarla yüz yüze görüşebileceğin bir ortama gir. Gireceğin toplum zaten hobilerim/zevklerinin doğrultusunda olur. İlla konuşacak bir şeyler bulursun insanlarla.
İkincisi, kimse mükemmel değil. Hiç bir insan istediğin gibi olmayacak. Dünyada iki tane Necmi yok. İnsanları kusuruyla seveceksin. O kusurları görmezden geleceksin. Mesela en yakın arkadaşlarımdan biri Hitler'i seviyor. (Zekasını seviyormuşmuş.) Ben Hitler'den nefret ederim. Savunduğu fikirlerden iğrenirim. Ama biz bu konuyu deşmiyoruz. Laf ortasında sen Hitler'i sevdin demiyorum.
Neyse daha fazla okunamayacak kadar uzatmadan kesiyorum.
. Bu da böyle bi anımdır.
