Gerçek bir Waifu
Kilopat
Yaş 18, birkaç ay önce işbaşı yaptım. Açıktan üniversite okuyorum. İşim gereği mental ve fiziki olarak çok yoruluyorum ama başka çarem yok. İşe başlayınca hayatım bir anda değişti. Artık erken kalkmak zorundayım. Bazı konularda patrona hesap vermek zorundayım. Aklımda bir ton şey tutmak zorundayım. Günümün neredeyse tamamını ait olmadığım bir yerde ve tanımadığım insanlarla geçiriyorum.
Her sabah kalkıp işe gitmek nedensiz çok koyuyor. İş yoksa para da yok. Çalışmayana ekmek vermezler biliyorum, vakit nakittir ama ne yaparsam yapayım alışamıyorum. İşimi sevmem gerektiği konusunda kendimi avutamıyorum. Sürekli yorgunum, sürekli halsizim, bazen düzgün düşünemiyorum. Kendime ayırdığım vakit yetemeden uyumam ve tekrar uyanıp işe gitmem gerekiyor. Diyeceksiniz ki "ee hepimiz çalışıyoruz, hepimiz aynı durumdayız." Doğrudur fakat akıl almam gerekirse; aklıma takılan düşüncelere bir ayar çekin. Ben ne yapıyorum? 18 yaşımda hayatımı mı harcıyorum yoksa kendime/geleceğime yatırım mı yapıyorum? İş mi değiştireyim? Anı yaşa felsefesine mi sığınayım? Katlanıp yükselmeye mi çalışayım? Bir işte çalışıyorum ve mutlu olmalıyım çünkü kendi maaşımı kazanıyorum ve kendi paramla artık fatura vs giderlerini karşılamak heyecan verici görünüyor. Söylemeliyim ki çalışıyorum evet ama sanki sadece emekliliğimde rahat edebilmek için yapıyorum. Hepimiz öyle yapıyoruz. Açıkçası oradan nasıl görünüyorum bilmiyorum, boş yakarışlarıyla ergenlikten çıkamamış bir adam mı hayal ettiniz? Ya da kendinizinkini mi sorguladınız? Aslında söyleyebilirim ki mola saatinde tuvalete gidip aynaya baktığımda altmışında rahat edebilmek için gençliğini harcayan biri görüyorum... Bana nasıl bir tavsiye verebilirsiniz?
Her sabah kalkıp işe gitmek nedensiz çok koyuyor. İş yoksa para da yok. Çalışmayana ekmek vermezler biliyorum, vakit nakittir ama ne yaparsam yapayım alışamıyorum. İşimi sevmem gerektiği konusunda kendimi avutamıyorum. Sürekli yorgunum, sürekli halsizim, bazen düzgün düşünemiyorum. Kendime ayırdığım vakit yetemeden uyumam ve tekrar uyanıp işe gitmem gerekiyor. Diyeceksiniz ki "ee hepimiz çalışıyoruz, hepimiz aynı durumdayız." Doğrudur fakat akıl almam gerekirse; aklıma takılan düşüncelere bir ayar çekin. Ben ne yapıyorum? 18 yaşımda hayatımı mı harcıyorum yoksa kendime/geleceğime yatırım mı yapıyorum? İş mi değiştireyim? Anı yaşa felsefesine mi sığınayım? Katlanıp yükselmeye mi çalışayım? Bir işte çalışıyorum ve mutlu olmalıyım çünkü kendi maaşımı kazanıyorum ve kendi paramla artık fatura vs giderlerini karşılamak heyecan verici görünüyor. Söylemeliyim ki çalışıyorum evet ama sanki sadece emekliliğimde rahat edebilmek için yapıyorum. Hepimiz öyle yapıyoruz. Açıkçası oradan nasıl görünüyorum bilmiyorum, boş yakarışlarıyla ergenlikten çıkamamış bir adam mı hayal ettiniz? Ya da kendinizinkini mi sorguladınız? Aslında söyleyebilirim ki mola saatinde tuvalete gidip aynaya baktığımda altmışında rahat edebilmek için gençliğini harcayan biri görüyorum... Bana nasıl bir tavsiye verebilirsiniz?
