Çok yalnızım

mixi2K

Centipat
Katılım
17 Mayıs 2022
Mesajlar
4
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Cidden hiç dostum yok kimle dost olmak istesem beni sürekli kullanıp attı gibi güvenim kalmadı. Çok zoruma gidiyor anne baba tarafı akrabam da yok her gün düsünüyorum dügünüm olsa askerlige gitsem konvoyumda bir kişi bile olmayacak. Askere giderken kimse ugurlamayacak beni ben neyde hata yapıyorum hep özenmişimdir arkadaslarıyla asker konvoyuna giren insanlar. Yani neden böyle ben bunun yüzünden çok agladım zoruma gidiyor aileme bir şey diyemiyorum.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Aç Cengiz Kurtoğlu keyfine bak, öyle her şeyi çok da takma... Bu arada asker konvoyu falan saçmalık hiç üzülecek bir şey de yok
 
Cidden hiç dostum yok kimle dost olmak istesem beni sürekli kullanıp attı gibi güvenim kalmadı. Çok zoruma gidiyor anne baba tarafı akrabam da yok her gün düsünüyorum dügünüm olsa askerlige gitsem konvoyumda bir kişi bile olmayacak. Askere giderken kimse ugurlamayacak beni ben neyde hata yapıyorum hep özenmişimdir arkadaslarıyla asker konvoyuna giren insanlar. Yani neden böyle ben bunun yüzünden çok agladım zoruma gidiyor aileme bir şey diyemiyorum.

Dostum sporda veya hobiniz neyse kendinizi ona verin eğer bu hobilerin yapıldığı alanlarda vakit geçirirseniz sizinle aynı kafada insanlar bulursunuz karakter gene kişiye kalmış şansınıza bağlı.
 
Beyler sosyalleşmeyi çok denedim hepde yapmaya çalıştım bir zaman 15 kişiyle falan öyle takılıyodum okul dışı falan ama hiç biri sevmemiş beni yani ben dost arıyodum onlar eğlencelik insan arıyomuş 17 yaşına giricem işte ama bu beni çok üzüyo onların gerçek yüzünü gördükten sonra konuşmak istediğim kimsede kalmadı geçen babam soruyo ama bu yaşta bile bu konu zorluyo beni

Şeyi düşünüyorum bi düğünüm olsa bile bir masa belki dolmaz hep kücüklükten beri köyde de yalnız olup arkamın olmadığını bildikleri için hep üste çıkmaya çalışıyolardı dayak yesem bile ezdirmiyodum ama neden böyle ya valla çok üzülüyorum rehberimde 10 kişi bile yoktur

Asosyal olduğumu zannetmeyin bilgisayara nerdeyse hiç geçmiyorum ama önemli olan arkadaş olmuyo dost oluyo şimdilik spora başladım zaten 1 aydır gidiyorum orda da yaşça büyük abilerle konuşmaya çalışıyorum onlar bile grup halinde geliyo bir şey desemde umursamazlar
 
Cidden hiç dostum yok kimle dost olmak istesem beni sürekli kullanıp attı gibi güvenim kalmadı. Çok zoruma gidiyor anne baba tarafı akrabam da yok her gün düsünüyorum dügünüm olsa askerlige gitsem konvoyumda bir kişi bile olmayacak. Askere giderken kimse ugurlamayacak beni ben neyde hata yapıyorum hep özenmişimdir arkadaslarıyla asker konvoyuna giren insanlar. Yani neden böyle ben bunun yüzünden çok agladım zoruma gidiyor aileme bir şey diyemiyorum.

Kanka yalnız değilsin. Ben de aynıyım seninle sevdiğim insanları menfaatsiz sevdim hep kendimden çok onları düşündüm onların mutluluğu ile sahiden mutlu olup üzüntüleri ile üzüldüm ama sonucunda ya ihanet gördüm ya vefasızlık. Askerliğimi de yaptım uğurlamaya gelen sadece ailemdi, 22 gün sonra doğum günüm, 23 yaşına gireceğim ama hiç kimse aramayacak mesaj atmayacak eminim. Daha önce de olduğu gibi. Ben de özeniyorum insanlara aslında sevmek sevilmek değerli olduğunu hissetmek çok özel duygular ama ne yapalım olmuyor işte. Birilerinin kazanması için birilerinin kaybetmesi lazım, sanırım kaybeden taraftayım ben. Kabullendim artık yalnız başıma takılıyorum öyle
 

Yeni konular

Geri
Yukarı