Öncelikle doğduğumdan beri beyin felci (serablal palsi) denen bir hastalıkla boğuşuyorum. Hayatımı yürümekle yürümeye çalışarak ve diğer insanlar gibi bir hayat yaşamayı umut ederek çabalıyorum. Yanlış anlamayın sağlıksal bir problemi olmayan insanların nasıl gerçekten bir derdi olduğunu ve bunu nasıl kafaya taktıklarını anlayamıyorum. O ortamda bulunmama özgürlüğüne sahipken harbiden nasıl bu kadar olumsuz düşüncelere kapılabiliyorsunuz. Sizin doğuştan sahip olduğunuz şeyler için bile bazı insanlar çabalıyorken bunu anlamlandıramıyorum. Bunu yaşadığım içindir belki bilmiyorum. Demem o ki. Hayat düşündüğünüz kadar değil üzüldüğünüz kadar kötü. Çıkın gezin yapabiliyorken özgür olun ve her anın kıymetini bilin. Dünyada bir yerde o kötü bulduğunuz hayatı bile nimet sayacak tonla insan var.