Hayatıma nasıl çözüm bulabilirim?

Sample0 dedi:

Reis kafamı verebilsem zaten yaparım daha kendime ayıracak zamanın yok mutsuzum eğlenmiyorum her geçen gün çöpe gidiyor bunu bilmek beni sinir ediyor benim yaşıtlarım hangi telefon modelini istediklerini hangi lüks evde kalmak istediklerini düşünürken ben neden yemek söyleyebildiğim bir ev hayal etmek zorundayım?

Genişletmek için tıkla...

Sample0 dedi:

Öncelikle konuya girdiğiniz için teşekkür ederim ilginize alakanıza, şunu da belirtmek isterim ki amacım kendimi acındırmak ya da kendimi küçük duruma düşürmek değildir sadece tek konuştuğum insanlar sizsiniz bende bu yüzden buraya yazayım dedim. Neyse konuya geçeyim.

(Neden bu kadar detaylı yazdın derseniz daha iyi anlamanız ve daha yardımcı olabilmeniz için)

Arkadaşlar öncelikle ben 13 yaşında 7.sınıf öğrencisi, sürekli oyun oynayan ve bundan keyif alan, arkadaşlarına elinden geldiğince yardım eden, aileme düzgün davranmaya çalışan sıradan bir insan evladıyım. Eskiden hayatımda çok mutlu ve kaygısızdım çok mutlu geçirdim küçüklüğümü. 4 yaşımda ankaraya yeni taşınmıştık ve evimiz bayağı güzeldi şehrin içinde, çok güzel gözüken bahçeli bir yer karşıda da bizim komşular vardı bizim üst katlarımızdaki insanlar iyi fakat karşı taraf bize kötü davranıyordu. Eskiden babamın işleri de çok iyiydi biz dolarla çalışıyoruz zaten. Ondan sonra bir gün apar topar evden taşındık ve orta derece bir eve geçtik. Zaten o günden sonra her şey bizim için değişti. Bu sefer sıcak kanlı komşularla karşılaştık ve iletişimimiz de vardı sıkıntı yoktu. İnsanlarla sosyalleşiyorduk vesaire sorun yoktu. Evin içi ve konumu eh işte bir şeydi. Ben hala ilk evimizden neden çıktığımızı bilmiyordum 5 6 yaşında falandım. Sonra bu evden de çıktık ve durumumuz gittikçe kötüye gidiyordu. Babam ve annem ihtiyaçlarımızı karşılayamamaya istediklerimizi yapamamaya başlıyorlardı. Şimdi diyeceksiniz ev ne alaka ne değişiyor ileride göreceksiniz. Sonrasında 7 yaşında falandım babam bizi arabaya bindirip değişik bir yere götürdü ama çok korkutucu gözüküyordu giderken çok korkmuştum yağmur falan da yağıyordu. Burası suriyelilerin oluşturduğu değişik bir gece kondu caddesi idi. Her neyse eve yerleştik ve eşyaları yerleştirdik. O gün bugündür ben bu evdeyim. Şimdi ana konulara geçebiliriz artık. Bu yer çok değişik ve ürkütücü. Buraya kargo gelemiyor, polis gelemiyor, taksi yolu bulamıyor, ambulans yolu bulamıyor, yemek gelmiyor, sucu gelmiyor, dağ bayır değişik bir yer ve ebesinin nikahında. En ufak bir kar yağsa bayırları tırmanarak oradan buradan geçerek okula gidiyorum. Babam eğitimli birisi ve benim için elinden geleni yapıyor çok iyi yürekli bir insan. Annemde öyle fakat son zamanlarda üzerime çok fazla geliyorlar. Konunun başından bahsettiğim gibi ben bilgisayar oyunları vesaire oynamayı çok seven biriyim, bu yüzden genellikle bilgisayar oyunları oynayıp oyunlar hakkında videolar izleyip oyunlar hakkında sohbet etmeyi seviyorum. Annemde sürekli televizyon izliyor ve benimle hiç ilgilenmiyor bende sabahtan akşama kadar istisnasız her gün bilgisayar başında ömrümü çürütüyorum. Dışarıda suriyelilerin çocukları var, sürekli bize laf atıyorlar ve burayı işgal etmişler. Dolayısıyla konuşabileceğim herhangi bir insan oğlu yok, ve bu yüzden de ayı gibi biriyim ve tek başımayım. Ablam ve ben 2 kardeşiz ve ablam yakında üniversiteye gidip buradan ayrılacak. Annemler sürekli birbiriyle kavga ediyorlar 2 hafta da 1 büyük kavgalar oluyor her gün de normal kavga ediyorlar. Ablam ve annem çok sinirlenen insanlar. Ablam ile annem kavga edince birbirlerini ayıramıyoruz ve annem tabak kırıyor mutfağa giriyor orayı burayı birbirine katıyor. Ablam bana eskiden çok ilgi duyardı ve birbirimizle çok zaman geçirirdik. Ama ablam beni eskisi kadar sevmiyor ya da ilgilenmiyor. Bir gün ablamla annemi konuşurken duydum. Ablam odasındaydı ve birbirleriyle konuşuyorlardı. Ablamla kavga etmiştik ve bunun benim hakkında olduğundan emindim. Ablam hakkımda;
"Bu çocuğun böyle olduğunu biliyordum, bu yüzden onunla konuşmuyorum bana kötü davranıyor" şeklinde şeyler diyordu. Çok üzülmüştüm. O günden beri yüzüne normal davranıyorum ama samimi değilim onunla o da bana öyle davranmıyor evde birbirimizi 1 kere ya görüyoruz ya görmüyoruz. Ablamda dediğim gibi yakında evden gidip kendini kurtaracak ve annemleri ben çekmek zorunda kalacağım. Annem sürekli benimle uğraşan biri. Bilgisayar oynuyorum diye sürekli bana kızıyor bir şey demiyorum, sürekli bilgisayarımın karşısına gelip izlediğim videolara bakıp laf söylüyor ve sinirleniyorum, ardından sürekli beni kötülüyorlar. Ben çirkin bir insanım ve bunu inkar etmiyorum ben böyle mutluyum. Yüzümde sivilce var, kilolu bir insanım ve annem sürekli bunu söyleyip duruyor yüzünde sivilce var hiç güzel gözükmüyorsun çok çirkin gözüküyorsun kilolusun bunu yap şunu yap diye. Ben aile büyüklerime hiçbir zaman karşı çıkmıyorum kavga çıkmasın diye. Normalde de sakin biriyim ve komik bir insanımdır insanları eğlendiririm. Ayrıca ablam bana ne yapılırsa kendisine de istiyor ve ona da yapılmazsa kavga çıkarıyor bizi kayırıyorsunuz ona daha iyi davranıyorsunuz vesaire diyor. Bizim evimizde ayrı ayrı 3-2 oda var ve o kendine oda istedi diye babam ona kömürlükten oda yaptı ve ben bir şey demedim. Ama o bana monitör alındığında, ekran kartı alındığında sürekli laf söylüyor. Evde boşta televizyon duruyor ve bende televizyon izlemeyi severim. Odama asılmasını istedim babamda ablamın da istediği için asmayacağını söyledi. O sürekli okul çıkışı arkadaşlarıyla buluşuyor istediği kıyafetleri ayakkabıları alıp eve dönüyor ve günde en az 500 TL harcıyor(normal zamanda şu anda normal okuluna gitmiyor corona yüzünden).Benim 2-3 kıyafetim var. Pijama olarak 3 alt 3 üst dışarıya çıkarken giydiğim de aynı şekilde 3 üst 3 alt kıyafetim var. Onun en az 10-20 kullandığı kullanmadığı da 20 30 tane kıyafet var. 3 5 tane ayakkabısı varken bende 1 tane ayakkabı var ve ben onu 4 senede bir değiştirirken ablam 6 ayda bir değiştiriyor. Ablam özel okula gidiyor ve beni normal okula gönderiyorlar. Size odamdan bahsettim fakat oda benim değil teknik olarak.

Genişletmek için tıkla...

Sample0 dedi:

Reis kafamı verebilsem zaten yaparım daha kendime ayıracak zamanın yok mutsuzum eğlenmiyorum her geçen gün çöpe gidiyor bunu bilmek beni sinir ediyor benim yaşıtlarım hangi telefon modelini istediklerini hangi lüks evde kalmak istediklerini düşünürken ben neden yemek söyleyebildiğim bir ev hayal etmek zorundayım?

Genişletmek için tıkla...

ztKK99 dedi:

Şuradan sonra dikkatli okumayı bıraktım. Neden?
Maddi durumunuz kötü ama ablan günde 500₺ harcayabiliyor, 4 yılda bir ayakkabı değiştiriyorsun ve ergensin(ben 4 yılda min. 7 ayakkabı numarası atlıyorum), sana ekran kartı alınıyor ama bilgisayarın yok (GTA V kaldırabilecek kartın çöp oluyor), odan salona bağlı ama televizyonu odana almak istiyorsun(diğer televizyon tahminimce salondadır), salonda 2 televizyonu ne yapacaksın?
Bana sallıyorsun gibi geldi.

Genişletmek için tıkla...

gofret51 dedi:

'hayat yeni başlıyor.' bu süre sarfında aileniz zaten üzülecektir. Üzülüyordur da fakat senden yaşça büyük bir kişi olarak söylüyorum ki aileni üzecek bir hareket yapma laf söyleme. 2 - 3 sene sonra çok üzülürsün. Oyun oynamayı biraz azaltıp ders çalışırsan hem senin hem de ailen için iyi olur.

Genişletmek için tıkla...