Hayatımı kontrol edemiyorum

Duygusal değişimler ergenlikte çok olur. Sadece kafaya takmayacaksınız, deli olursunuz yoksa.

Bu arada ben bu yaşlarda sevgili yapmayı hiç doğru bulmuyorum. %99 ihtimalle terk ediliyor zaten. Boş boşuna zaman kaybı diye düşünüyorum.
 
Hocam gelip geçici şeyler bunlar inan bende yakın tarihte çok şey yaşadım yaklaşık 5 yıllık ilişkim bitti en yakın arkadaşım can dostum kardeşim dediğim kişi beni 1-2 hafta önce tanıştığı birisi için sattı herkes benden bir şeyler bekliyor fakat onunda yapamıyorum, yakınlarım vefat etti bunların hepsi üst üste gelince de yaşama hevesim kalmadı denebilir. Fakat ne olursa olsun eskiden yaşadığın güzel anılarını düşün mutlu olacağın şeyleri yapmaya çalış seni her zaman seven kişiler vardır emin olabilirsin.
 
Biraz içimi dökeceğim gözünüzü boş yere yorarsam şimdiden çok özür dilerim. Ayrıca "burası kızlarsoruyor değil." diyecek arkadaşlar yapmayın. Lütfen.

Kendimi kontrol edemiyorum. Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum. Hayatta ciddi isteklerim var. Bilgisayar mühendisliği okumak istiyorum, yurtdışında yaşamak istiyorum, hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Bu yüzden de şimdiden uğraşıyorum. Şimdiden dediğim 1 hafta sonra 16 olacağım. Uğraşıyorum diyorum ama, bir nevi kendimi kandırıyorum. Duygularıma engel olamıyorum. Eskiden tamamen mantığın duygulardan üstün olduğunu düşünen birisiydim. Keşke her zaman öyle olabilseydim.

Yaklaşık 1 ay önce terkedildim ve 1 yılı aşmış bir ilişkiydi. sebebi de eskisi gibi hissedemiyormuş vb. sanırım bu çok zoruma gitti ve gitmeye de şimdilik devam ediyor. Bu moral bozukluğundan, mod düşüklüğünden kurtulmak istiyorum. Duygularımın kendimi geliştirmemin, çalışmamın önüne geçmesini asla istemiyorum. Kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım, ne kadar düşünmemeye çalışırsam düşüneyim eninde sonunda lanet duygularım bana engel oluyor. Bu duyguları da atamıyorum, ağlayamıyorum, birilerine anlatıp içimi dökemiyorum. Hem duygularımı kontrol edemiyorum, hem de duygularım beni kullandığı için işlerime odaklanamıyorum. Her gece kendime çok kızıyorum. "aferin bir gün daha ezik bir şekilde geçirdin, bir gün daha duygularına söz geçiremedin!" diye kendi kendime konuşuyorum.

Mantıklı olanın her şeyi geride bırakıp, sorumluluklarıma odaklanmak olduğunu biliyorum. Ama uygulamaya gelince sorun yaşıyorum ve kendimden nefret etmeme sebep oluyor başarısız olmak. Nasıl daha kaliteli bir hayat yaşayabilirim? Nasıl duygularımı yönetebilirim? Nasıl olmak istediğim kişi olabilirim? Bu soruların cevaplarına çok ihtiyacım var. Tabii ki de her şeyin çözümünü buraya yazdıklarınıza bağlayacak birisi değilim fakat, görüşlerinize ve tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Özellikle de benim gibi bu tarz bir durumu yaşayıp kurtulan kişilerden ve büyüklerimden.

Bütün tavsiyelerinize, bütün önerilerinize açığım. Tavsiyeleriniz bir film izlemek de olabilir bir şey yapmak da. Sert konuşulup silkelenmeye de, bir umut ışığı görmeye de ihtiyacım var... Okuduğunuz için de çok teşekkür ederim, değerli vaktinizi ayırdığınız için de...

Hayallerinin olması güzel lakin, olmuyorsa kendini yiyip bitirmen kötü. Kendini yiyince sonuç değişmeyecek. Kendini yediğin sürece de artık yerinden kalkmaya mecalin kalmayabiliyor, daha sonrası psikolojik sorunlar, yıkıklık derken intihara bile götürür Allah muhafaza. Unutma ki dostum biz insanız, kusurluyuz ve bu dünyada hep kusurlu şekilde var olucağız. Duygularını yönetmek düşündüğün kadar güzel bir şey olmayabilir, günün sonunda hırslarına köle olmuş bir robota dönüşebilirsin. Bu yaşadıkların sana özel şeyler değil merak etme bende yaşadım yaşıyorumda. Sende biraz materyalist felsefe gördüm sanki. Hayatına devam etmen için bundan kurtulmani tavsiye ederim. Hayata boş bir amaç uğruna gelmedik, rahat ol. Huzuru doğru yerde ara. Derdini yalnız ona anlat o seni hep işitir.

"Kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur."
 

Yeni konular

Geri
Yukarı