375973
Hectopat
- Katılım
- 14 Ekim 2020
- Mesajlar
- 1.060
- Makaleler
- 6
- Çözümler
- 4
Biraz içimi dökeceğim gözünüzü boş yere yorarsam şimdiden çok özür dilerim. Ayrıca "burası kızlarsoruyor değil." diyecek arkadaşlar yapmayın. Lütfen.
Kendimi kontrol edemiyorum. Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum. Hayatta ciddi isteklerim var. Bilgisayar mühendisliği okumak istiyorum, yurtdışında yaşamak istiyorum, hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Bu yüzden de şimdiden uğraşıyorum. Şimdiden dediğim 1 hafta sonra 16 olacağım. Uğraşıyorum diyorum ama, bir nevi kendimi kandırıyorum. Duygularıma engel olamıyorum. Eskiden tamamen mantığın duygulardan üstün olduğunu düşünen birisiydim. Keşke her zaman öyle olabilseydim.
Yaklaşık 1 ay önce terkedildim ve 1 yılı aşmış bir ilişkiydi. Sebebi de eskisi gibi hissedemiyormuş vb. sanırım bu çok zoruma gitti ve gitmeye de şimdilik devam ediyor. Bu moral bozukluğundan, mod düşüklüğünden kurtulmak istiyorum. Duygularımın kendimi geliştirmemin, çalışmamın önüne geçmesini asla istemiyorum. Kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım, ne kadar düşünmemeye çalışırsam düşüneyim eninde sonunda lanet duygularım bana engel oluyor. Bu duyguları da atamıyorum, ağlayamıyorum, birilerine anlatıp içimi dökemiyorum. Hem duygularımı kontrol edemiyorum, hem de duygularım beni kullandığı için işlerime odaklanamıyorum. Her gece kendime çok kızıyorum. "Aferin bir gün daha ezik bir şekilde geçirdin, bir gün daha duygularına söz geçiremedin!" diye kendi kendime konuşuyorum.
Mantıklı olanın her şeyi geride bırakıp, sorumluluklarıma odaklanmak olduğunu biliyorum. Ama uygulamaya gelince sorun yaşıyorum ve kendimden nefret etmeme sebep oluyor başarısız olmak. Nasıl daha kaliteli bir hayat yaşayabilirim? Nasıl duygularımı yönetebilirim? Nasıl olmak istediğim kişi olabilirim? Bu soruların cevaplarına çok ihtiyacım var. Tabii ki de her şeyin çözümünü buraya yazdıklarınıza bağlayacak birisi değilim fakat, görüşlerinize ve tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Özellikle de benim gibi bu tarz bir durumu yaşayıp kurtulan kişilerden ve büyüklerimden.
Bütün tavsiyelerinize, bütün önerilerinize açığım. Tavsiyeleriniz bir film izlemek de olabilir bir şey yapmak da. Sert konuşulup silkelenmeye de, bir umut ışığı görmeye de ihtiyacım var... Okuduğunuz için de çok teşekkür ederim, değerli vaktinizi ayırdığınız için de...
Kendimi kontrol edemiyorum. Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum. Hayatta ciddi isteklerim var. Bilgisayar mühendisliği okumak istiyorum, yurtdışında yaşamak istiyorum, hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Bu yüzden de şimdiden uğraşıyorum. Şimdiden dediğim 1 hafta sonra 16 olacağım. Uğraşıyorum diyorum ama, bir nevi kendimi kandırıyorum. Duygularıma engel olamıyorum. Eskiden tamamen mantığın duygulardan üstün olduğunu düşünen birisiydim. Keşke her zaman öyle olabilseydim.
Yaklaşık 1 ay önce terkedildim ve 1 yılı aşmış bir ilişkiydi. Sebebi de eskisi gibi hissedemiyormuş vb. sanırım bu çok zoruma gitti ve gitmeye de şimdilik devam ediyor. Bu moral bozukluğundan, mod düşüklüğünden kurtulmak istiyorum. Duygularımın kendimi geliştirmemin, çalışmamın önüne geçmesini asla istemiyorum. Kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım, ne kadar düşünmemeye çalışırsam düşüneyim eninde sonunda lanet duygularım bana engel oluyor. Bu duyguları da atamıyorum, ağlayamıyorum, birilerine anlatıp içimi dökemiyorum. Hem duygularımı kontrol edemiyorum, hem de duygularım beni kullandığı için işlerime odaklanamıyorum. Her gece kendime çok kızıyorum. "Aferin bir gün daha ezik bir şekilde geçirdin, bir gün daha duygularına söz geçiremedin!" diye kendi kendime konuşuyorum.
Mantıklı olanın her şeyi geride bırakıp, sorumluluklarıma odaklanmak olduğunu biliyorum. Ama uygulamaya gelince sorun yaşıyorum ve kendimden nefret etmeme sebep oluyor başarısız olmak. Nasıl daha kaliteli bir hayat yaşayabilirim? Nasıl duygularımı yönetebilirim? Nasıl olmak istediğim kişi olabilirim? Bu soruların cevaplarına çok ihtiyacım var. Tabii ki de her şeyin çözümünü buraya yazdıklarınıza bağlayacak birisi değilim fakat, görüşlerinize ve tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Özellikle de benim gibi bu tarz bir durumu yaşayıp kurtulan kişilerden ve büyüklerimden.
Bütün tavsiyelerinize, bütün önerilerinize açığım. Tavsiyeleriniz bir film izlemek de olabilir bir şey yapmak da. Sert konuşulup silkelenmeye de, bir umut ışığı görmeye de ihtiyacım var... Okuduğunuz için de çok teşekkür ederim, değerli vaktinizi ayırdığınız için de...
.
