Hayatınız nasıl gidiyor?

Okulda bulunduğum her gün kendimi muhafaza edebilmek ve gelişebilmek adına çırpınıyor gibi hissediyorum bazen. Durmadan kitap okuyorum ve sürekli aşağıya bakmaktan kamburlaşmaya başladım. Onun dışında çıtırdan depreşmeye başladım ve odağımı toparlamaya çalışıyorum. Keşke her günüm spor, çalışmak, kendini geliştirmek ve yüceltmekten ibaret olsaydı. Yalnızken mutluyum diyemem ama tek başıma savaşmaktan onur duyarım.
Okuldaki öğretmenler bizim için çabalasa da (tabii ki her öğretmen değil.) Sistemden dolayı maalesef yeteneklerimize, en önemlisi kendimize vakit ayırmak zor oluyor. Sizi anlıyorum, umarım değişiriz, değişmeliyiz.

Bir matematik öğretmeni matematik dersi için ödev olarak matematik sorusu yerine 30 sayfa sözel mantık sorusu gönderir mi ya?

Bazen öyle öğretmenler çıkıyor ki şaşırtıcı doğrusu. Bizimde yeni hocamız tanışırız sohbet ederiz diye beklerken, direkt adını söylemeden ilk günden derse başladı. Buna çok şaşırmıştım. Bazı öğretmenleri anlamak mümkün değil.
 
Okuldaki öğretmenler bizim için çabalasa da (tabii ki her öğretmen değil.) Sistemden dolayı maalesef yeteneklerimize, en önemlisi kendimize vakit ayırmak zor oluyor. Sizi anlıyorum, umarım değişiriz, değişmeliyiz.
Okulda bulunmadığım her günü kendi isteklerim doğrultusunda programlayıp bunu uygulamak kadar zevkli birşey yok-tu. Şimdi ise mutsuzluğumuzu basit ve işe yaramaz şeyler ile gidermeye çalışıyoruz. Tıpkı okulda işe yaramayan bazı şeylere karşı dayatma zorundalığı hissetmek gibi. Şunu anladım ki ortalıkta üzerine gideceğin bir iş yoksa yapma onu. En azından düzenliyse yapma.
 

Geri
Yukarı