Her ne kadar büyük baba tarafından zengin bir aileden gelmiş sayılsak da; sorumsuz, şımarık büyümüş öyle ki babadan kalma mirası zamanla har vurup harman savuran, yer yer talan eden bir babanın çocuğu olarak: Vay anasını be diyor ve bir zamanlar fakir ama gururlu (daha çok mutlu) bir Erkan vardı diyorum
Öyle ki; maddi durumu iyi olan kapmış o dönemlerin ilk çıkın siyah-beyaz TV'lerini ama o sadece komşusunun müsaade ettiği saate kadar (daha gerçekçi olursak; kovana kadar
) gidip He-Man izlerdi... GÖLGELERİN GÜCÜ ADINA... GÜÇ BENDE ARTIIIK... Vay be, ne günlerdi o günler. İstenmeyen yüzsüz misafir olarak gidip izlediğim o çizgi filmin bana verdiği mutluluğu şu an dünya çapında hatırı sayılır ne PC'm ne de dev ekran 4K TV'm veriyor. Ha, yoksam karnım mı doydu la? Yok yok, bu dünya malıyla mutlu olunmayacağının göstergesi-kanıtı sadece.
Vay be...Geçim derdi için inşaatlarda ustalara harç mı yapmadım, tuğla, çimento mu taşımadım... Ne günlerdi o günler be...
Vay anasını be, la, o dönemler bırak bilgisayarı daha külüstür bir cep telefonum bile yoktu be!
La, ne kadar vay çektim arkadaş
Neyse. Siz gençlere tavsiyem, bol çalışın, iyi meslekler edinin haliyle de bolca paralar kazanın ama asla paranın esiri olmayın. En azında para ile satın alınan kişilerden olmayın. (Para ile satın alınma; bir bakıma onun her şeye kadir olduğunu kabullenmektir.)