Hiç arkadaşım yok

asmsrm

Hectopat
Katılım
6 Aralık 2021
Mesajlar
351
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
24 yaşındayım ve arkadaşım diyebileceğim tek bir kimsem bile yok. Genel olarak içe dönük ve sessiz birisiyim. Sosyal fobim de var ve bu yüzden üniversitede sunum falan yaparken birçok kez rezil oldum. Üniversiteye bu sene başladım ve hazırlık olduğu için sınıfta çok az öğrenci var, bu yüzden kimseyle arkadaş olamıyorum. Bir de kafa dengi kimse bulamadığım için kimseyle arkadaş olamıyorum ve insanlar bana sahte ve çıkarcı geliyor. Çoğu insan ikiyüzlü ve samimi değil. Sürekli evdeyim neredeyse tüm zamanım evde bilgisayar başında oyun oynayarak geçiyor boş zamanlarda. Bunun dışında çok meraklı olduğum için sürekli bir şeyler araştırırım, hem Türkçe hem de İngilizce kitap okuyorum ve film izliyorum arada. Tamam tek başıma vakit geçirmeyi severim ama en azından insanın birkaç arkadaşı olması gerektiğini düşünüyorum. Ben de sosyalleşmek ve arkadaşımın olmasını istiyorum ama maalesef olmuyor. Ne yapacağım bilmiyorum bu yaşa geldim ama insan ilişkilerinde gerçekten çok zayıfım.
 
Bende senin gibiyim. Bir tane bile arkadaşım yok yapayalnızım. Asosyal olmama rağmen biseyler başardım hayatımda. Ama insanlar genelde çıkarcı dostum. Yalnız olmak iyidir.
 
Beklentilerini düşür.
Beklentim çok fazla değil. Sadece kafa dengi ve samimi olsun yeter.

Bende senin gibiyim. Bir tane bile arkadaşım yok yapayalnızım. Asosyal olmama rağmen biseyler başardım hayatımda. Ama insanlar genelde çıkarcı dostum. Yalnız olmak iyidir.
Ben zaten yalnızlıktan oldukça memnunum. Arkadaşım olmasa da olur, sadece beni gerçekten seven bir kız arkadaşım olsun yeter.
 
Bende senin gibiydim kimseyle konuşmazdım asosyel sürekli bilgisayar başında oyun oynayan evden çıkmayan birisiydim lise de sınıfta en dışlanan kişiydim. Ama şimdi eskisine göre çok daha sosyal bir hayatım oldu ve çıkarıcı insanlar tabii ki de. Yalnız olmak emin ol çok daha iyidir seni kulanan insanların olmaz ama tabii ki de bir yere kadar insan sonuçta sosyal bir varlık. Öncelikle dış görünüşüne önem ver iyi bir dinleyici ol sosyal ortamlara girmeye çalış ve güler yüzlü ol.
 
24 yaşındayım ve arkadaşım diyebileceğim tek bir kimsem bile yok. Genel olarak içe dönük ve sessiz birisiyim. Sosyal fobim de var ve bu yüzden üniversitede sunum falan yaparken birçok kez rezil oldum. Üniversiteye bu sene başladım ve hazırlık olduğu için sınıfta çok az öğrenci var, bu yüzden kimseyle arkadaş olamıyorum. Bir de kafa dengi kimse bulamadığım için kimseyle arkadaş olamıyorum ve insanlar bana sahte ve çıkarcı geliyor. Çoğu insan ikiyüzlü ve samimi değil. Sürekli evdeyim neredeyse tüm zamanım evde bilgisayar başında oyun oynayarak geçiyor boş zamanlarda. Bunun dışında çok meraklı olduğum için sürekli bir şeyler araştırırım, hem Türkçe hem de İngilizce kitap okuyorum ve film izliyorum arada. Tamam tek başıma vakit geçirmeyi severim ama en azından insanın birkaç arkadaşı olması gerektiğini düşünüyorum. Ben de sosyalleşmek ve arkadaşımın olmasını istiyorum ama maalesef olmuyor. Ne yapacağım bilmiyorum bu yaşa geldim ama insan ilişkilerinde gerçekten çok zayıfım.

Hocam ben de bunun sıkıntılarını çektim. Bulunduğunuz ortamda ilk başta kaynaşamadığınızda o ortamda bir daha kaynaşmak genelde çok zor oluyor. Çünkü insanların arkadaşlıkları genelde bundan sonraki birbirleriyle yaşadıkları üzerine şekilleniyor. Bunu için ilk başta herkesin neler hakkında konuştuğu hakkında bilginiz var ise az çok başka ortamlarda şansınızı deneyebilirsiniz. Özellikle kendi sıkıntılarımdan dolayı çok üst düzey ortamlarda (0,24 ile girip 492 puan aldığım ve taban puanı 486 olan okulumda) (LGS, TEOG değil) bayağı bir sıkıntı çekmiştim ve yararlanamama konusunda kompleksim vardı. Ancak yine de okuldan ayrılıp, sıfırdan bir ortama başlayınca kompleksim bayağı azalmıştı. Sizin herkes kaynaştıktan sonra birbirleriyle neler konuştuğu konusunda da bilginiz var ise (spoiler: Yoksa, ilk etapta çok boş gelecek) bunu bilincinde olup özgüvensel sıkıntılarınız yoksa yürür gidersiniz. Varsa da insanları bıktırmadan çözüm arayabilirsiniz. Bunu için ağzınızın da biraz laf yapması da gerekiyor, bu aşamada da put gibi kalmazsanız kazandığınız tecrübeyle halledersiniz.
 
24 yaşındayım ve arkadaşım diyebileceğim tek bir kimsem bile yok. Genel olarak içe dönük ve sessiz birisiyim. Sosyal fobim de var ve bu yüzden üniversitede sunum falan yaparken birçok kez rezil oldum. Üniversiteye bu sene başladım ve hazırlık olduğu için sınıfta çok az öğrenci var, bu yüzden kimseyle arkadaş olamıyorum. Bir de kafa dengi kimse bulamadığım için kimseyle arkadaş olamıyorum ve insanlar bana sahte ve çıkarcı geliyor. Çoğu insan ikiyüzlü ve samimi değil. Sürekli evdeyim neredeyse tüm zamanım evde bilgisayar başında oyun oynayarak geçiyor boş zamanlarda. Bunun dışında çok meraklı olduğum için sürekli bir şeyler araştırırım, hem Türkçe hem de İngilizce kitap okuyorum ve film izliyorum arada. Tamam tek başıma vakit geçirmeyi severim ama en azından insanın birkaç arkadaşı olması gerektiğini düşünüyorum. Ben de sosyalleşmek ve arkadaşımın olmasını istiyorum ama maalesef olmuyor. Ne yapacağım bilmiyorum bu yaşa geldim ama insan ilişkilerinde gerçekten çok zayıfım.

Kafana takma dostum. Üniversite de ilk sene genelde alışma süreciyle geçer. Birinci sınıfta birçok arkadaşın olacaktır. Ayrıca rezil oldum demişsin de insanların bu tarz şeyler umurunda bile değil o sebeple kendine haksızlık etme. Bu arada bazı şeylerde şans meselesi. Eğer iyi arkadaşın veya sevgilin yoksa takma belki ileride daha güzel şekilde olur ama gözün de açık olsun.
 
24 yaşındayım ve arkadaşım diyebileceğim tek bir kimsem bile yok. Genel olarak içe dönük ve sessiz birisiyim. Sosyal fobim de var ve bu yüzden üniversitede sunum falan yaparken birçok kez rezil oldum. Üniversiteye bu sene başladım ve hazırlık olduğu için sınıfta çok az öğrenci var, bu yüzden kimseyle arkadaş olamıyorum. Bir de kafa dengi kimse bulamadığım için kimseyle arkadaş olamıyorum ve insanlar bana sahte ve çıkarcı geliyor. Çoğu insan ikiyüzlü ve samimi değil. Sürekli evdeyim neredeyse tüm zamanım evde bilgisayar başında oyun oynayarak geçiyor boş zamanlarda. Bunun dışında çok meraklı olduğum için sürekli bir şeyler araştırırım, hem Türkçe hem de İngilizce kitap okuyorum ve film izliyorum arada. Tamam tek başıma vakit geçirmeyi severim ama en azından insanın birkaç arkadaşı olması gerektiğini düşünüyorum. Ben de sosyalleşmek ve arkadaşımın olmasını istiyorum ama maalesef olmuyor. Ne yapacağım bilmiyorum bu yaşa geldim ama insan ilişkilerinde gerçekten çok zayıfım.

Ben de bire bir aynıyım. 20 yaşında bir kızım gerçeği bırak oyunda bile arkadaşım olmuyor. Sırf bu yüzden kendimi çok aşağıladım, acaba çirkin miyim yoksa bende mi sıkıntı var vs. tarzında. 1 sene evden bile çıkmadım, kapının önüne bile, o kadar berbat bir psikolojideydim ki... Ben de bu sene kafaya koydum YKS'ye çalıştım epey de bir kilo verdim hayatımı bir nebze olsun düzensizlikten düzenliğe geçirdim ama yine de yalnızlık çok koyuyor ne oyunda ne gerçekte arkadaş yok anca dizi izle film izle yayın izle video izle oyun oyna kahve iç sigara iç kendi kendine bir şeyler araştır, kitap oku vs. hep aynı. Lise 1'in ikinci yarısında açık liseye geçmiştim, isteğimle, ondan beri evdeyim. Bu sene YKS'ye girdim, üniversiteye başlayacağım umarım orada kendime göre arkadaş bulabilirim, arkadaş da değil her şeyimi paylaşabileceğim birlikte vakit geçirebileceğim gülüp ağlayacağım kısacası hem dostum hem yol arkadaşım olacak bir erkek arkadaşım olsa bile yeter. Önceden okula gittiğimde de hiç arkadaşım olmuyordu bir an önce okul bitse de eve gitsem diyordum, dediğim gibi açık liseye de geçtiğimde iyice eve kapandım. Anlamıyorum neden olmuyor çok düşündüm çok çabaladım tam birini buldum diyorum sırf oyun adına bile ertesi gün bir şey oluyor ve yine yalnız kalıyorum. RDR 2 Online oynuyorum 3 senedir 1400 saatim oldu orada bile arkadaşım yok mal mal at sürüp kıyafet vs. yapıyorum, arada bir denk geliyor oynayacak insan ama dediğim gibi hep bir şey oluyor ve yine yalnız kalıyorum. Bir de sadece RDR2 Online da böyle olsa 3500 saat CS:GO oynadım Full solo ayda yılda bir insan denk geliyordu onda da hemen bir şey oluyordu yine aynı döngü sırf bu yüzden ve hilelerden:) CS:GO'yu bırakmıştım. Ondan beri de dediğim gibi RDR2 Online'a sardım ama yine aynı yine aynı... Yalnızlık iyi bir şey ama insan sadece tek taraflı diyalog kurunca da sıkılıyor, ben konuşuyorum ben cevaplıyorum. Google'a direkt "arkadaşım olmuyor oyunda bile" yazdım ilk önüme düşen senin entryindi. Bu yaşıma kadar hiç forumlarda hesap açmamıştım sırf yanıtlamak ve bir nevi ben de içimi dökmek için hesap açtım. Sen ne durumdasın? Bulabildin mi bu yazının üstüne?
 
Son düzenleme:
Ben de bire bir aynıyım. 20 yaşında bir kızım gerçeği bırak oyunda bile arkadaşım olmuyor. Sırf bu yüzden kendimi çok aşağıladım, acaba çirkin miyim yoksa bende mi sıkıntı var vs. tarzında. 1 sene evden bile çıkmadım, kapının önüne bile, o kadar berbat bir psikolojideydim ki... Ben de bu sene kafaya koydum YKS'ye çalıştım epey de bir kilo verdim hayatımı bir nebze olsun düzensizlikten düzenliğe geçirdim ama yine de yalnızlık çok koyuyor ne oyunda ne gerçekte arkadaş yok anca dizi izle film izle yayın izle video izle oyun oyna kahve iç sigara iç kendi kendine bir şeyler araştır, kitap oku vs. hep aynı. Lise 1'in ikinci yarısında açık liseye geçmiştim, isteğimle, ondan beri evdeyim. Bu sene YKS'ye girdim, üniversiteye başlayacağım umarım orada kendime göre arkadaş bulabilirim, arkadaş da değil her şeyimi paylaşabileceğim birlikte vakit geçirebileceğim gülüp ağlayacağım kısacası hem dostum hem yol arkadaşım olacak bir erkek arkadaşım olsa bile yeter. Önceden okula gittiğimde de hiç arkadaşım olmuyordu bir an önce okul bitse de eve gitsem diyordum, dediğim gibi açık liseye de geçtiğimde iyice eve kapandım. Anlamıyorum neden olmuyor çok düşündüm çok çabaladım tam birini buldum diyorum sırf oyun adına bile ertesi gün bir şey oluyor ve yine yalnız kalıyorum. RDR 2 Online oynuyorum 3 senedir 1400 saatim oldu orada bile arkadaşım yok mal mal at sürüp kıyafet vs. yapıyorum, arada bir denk geliyor oynayacak insan ama dediğim gibi hep bir şey oluyor ve yine yalnız kalıyorum. Bir de sadece RDR2 Online da böyle olsa 3500 saat CS:GO oynadım Full solo ayda yılda bir insan denk geliyordu onda da hemen bir şey oluyordu yine aynı döngü sırf bu yüzden ve hilelerden:) CS:GO'yu bırakmıştım. Ondan beri de dediğim gibi RDR2 Online'a sardım ama yine aynı yine aynı... Yalnızlık iyi bir şey ama insan sadece tek taraflı diyalog kurunca da sıkılıyor, ben konuşuyorum ben cevaplıyorum. Google'a direkt "arkadaşım olmuyor oyunda bile" yazdım ilk önüme düşen senin entryindi. Bu yaşıma kadar hiç forumlarda hesap açmamıştım sırf yanıtlamak ve bir nevi ben de içimi dökmek için hesap açtım. Sen ne durumdasın? Bulabildin mi bu yazının üstüne?
Şu an aynı şeyleri bende yaşamaktayım fakat keşke dediklerinizde benim için bir umut olsa, haklısınız insanın yalnız olmasında kendisiyle daha barışık ve katkılı olmasını sağlar, ancak bir yerden sonra akademik olarak da bir şeyler yapmak ister, herkesin dediği gibi üniversiteye girebilmek burada yapılabilecek en mantıklı yol oluyor çoğunlukla herkes için malum ileride ailemize bağlı yaşamayacağımızdan insan bir şeyler başarmak ve bir yerlere gelmek ister. Bende sizin gibi hep insanlardan uzak oyunlarla, büyüdüm dışarıda ki insanlara hiç bir zaman iç içe olamadım uyum sağlayamamamın sebebi konu sahibinin de belirttiği üzeri insanların ne kadar sahte gelişi.. belki biz ütopik bireyler arıyoruzdur ancak bu benim aradığım insan ilişkileri değildi herkes nedense bir çıkar içerisinde kimseye güvenemez oldum kötü tecrübeler sayesinde. Söz konusu bende sizin gibi 3. kez... gireceğim sınava tekrardan baştan düzgünce çalışıp üniversiteye yerleşmeyi kafama koyuyorum çünkü bu senede yüzüme gözüme bulaştırdım ve sanırım bir döngü içerisine gireceğim gibi çünkü hayatım sadece oyun oynayarak film video seyrederek geçiriyorum 18 yaşımı bitirmek üzereyim yaşıtlarımı görünce boşuna yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Dediğim gibi bu sene üniversite sınavına hazırlanmaya planlıyorum. Umarım üniversite hayat kapısı size güzel açılır sonuçta hayatınıza bir şeyler katabilmeniz için bu bir fırsat. Benim adıma zor olmasının sebebi ise sınava hazırlanacak motivasyonu bulamamam, hayır. Ben hiç bir zaman ders çalışmayı sevmemişimdir ortalama bir puan yapsam bile önü belirsiz bölümler yazacağım gibi kaygılara kapılıyorum o disiplini evde yaratamıyorum dışarı çıkayım derken milletin arkadaşlarıyla oturup vakit geçirdiği yerlerde bir türlü odaklanamıyorum insansızlık bir yerden sonra zor olduğunu anlayabiliyorum.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı