Hiçbir şey yapmak istemiyorum

Son bir aydır kendimi bunalımda hissediyorum, kendimi eve kapattım tamamen. Yine çok sosyal biri değildim fakat çöp atmaya bile zorla çıkar oldum son zamanlar. Kız arkadaşım uzaklardan buraya geliyordu buluşup beni görmek için, bense bahane bulup gelmiyordum buna bile isteksizdim. Muhtemelen artık sevilmediğini hissediyordu, doğal olarak terk edildim 2 hafta önce. Psikiyatr çözer mi dostlar bu durumu? Arkadaş sayım zaten bir elin parmağını geçmez, onlara bile yazmıyorum artık.

v1ncent dedi:

Son bir aydır kendimi bunalımda hissediyorum, kendimi eve kapattım tamamen. Yine çok sosyal biri değildim fakat çöp atmaya bile zorla çıkar oldum son zamanlar. Kız arkadaşım uzaklardan buraya geliyordu buluşup beni görmek için, bense bahane bulup gelmiyordum buna bile isteksizdim. Muhtemelen artık sevilmediğini hissediyordu, doğal olarak terk edildim 2 hafta önce. Psikiyatr çözer mi dostlar bu durumu? Arkadaş sayım zaten bir elin parmağını geçmez, onlara bile yazmıyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

Psikolog çözer de kendiniz de çözebilirsiniz. Gidin spor salonuna yazılın hem üşengeçliğiniz geçer hem de sosyalleşirsiniz.

v1ncent dedi:

Son bir aydır kendimi bunalımda hissediyorum, kendimi eve kapattım tamamen. Yine çok sosyal biri değildim fakat çöp atmaya bile zorla çıkar oldum son zamanlar. Kız arkadaşım uzaklardan buraya geliyordu buluşup beni görmek için, bense bahane bulup gelmiyordum buna bile isteksizdim. Muhtemelen artık sevilmediğini hissediyordu, doğal olarak terk edildim 2 hafta önce. Psikiyatr çözer mi dostlar bu durumu? Arkadaş sayım zaten bir elin parmağını geçmez, onlara bile yazmıyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

Muhtemelen çoğu gencin yaşadığı ve silkinmesi gerektiği bir durumdasın şuan. Evden bir kaç kez zincirini kırıp çıksan hepsi geçecek aslında.

Hiç bir şey yapamıyorsan bile al telefonu kulaklığı gez. Depresyona gireceksin.

Mastürbasyon yap kasların gevşesin.
Eğer düzelmezsen spor salonuna kaydol ortam yaparsın. Psikoloğa gitme para tuzağı.

Bir tıp öğrencisi olarak psikoloğa gitmeni şiddetle tavsiye ederim. Bu gibi durumlar herkeste görülebilir. Bir uzman yardımı ile bu dönemler daha kolay atlatılır. Bu durumun altında birçok sebep yatıyor olabilir. Aile, yaş, yaşam tarzı, arkadaş çevresi başlıca faktörlerdendir.

Psikologluk değil, psikiyatrilik.

Ayrıca bir şey yapmayı istememek neden psikolojik sorun olsun? İnsanlara tembellik hakkı sunulmalı.

Psikologların odak noktası bireylerin duygu, düşünce ve davranış süreçleridir. Örneğin; depresyon belirtileri deneyimliyor ve eskiden zevk aldığınız aktivitelerden aynı zevki duymuyor ya da aktiviteleriniz oldukça kısıtlanmışsa psikoloğunuz bu durumun sürmesine katkı sağlayacak uyku, yemek düzeni gibi davranışsal alışkanlıklarınızı öğrenir, altta yatan negatif duygu düşünceleri açığa çıkartarak farkındalığınızı geliştirmeye ve bunları yeniden yapılandırmaya çalışır.

Psikiyatristler tıp eğitimleri doğrultusunda psikolojik hastalıklara yatkınlık oluşturacak biyolojik ve nörokimyasal etkenlere odaklanırlar. Örneğin; yaşadığınız deprasyon belirtileriyle ilgili bir psikiyatr ile görüştüğünüzde psikiyatristiniz “depresyon” tanısı koymadan önce bu belirtilere yol açabilecek vitamin eksikliği, tiroit problemi gibi altta yatan tıbbi koşula bağlı bir durum olup olmadığını araştırır. Altta yatan farklı bir neden bulunmadığı taktirde teşhis koyar ve genellikle ilaç tedavisi uygularlar.

Dolayısıyla psikolog ve psikiyatr birbirlerinden çok farklı fakat bağımsız disiplinler değildir. Fakat psikoloji ve psikiyatri iş birliği içinde çalışmayı gerektiren ortak ilgi alanlarına sahip iki alandır ve birbirlerini tamamlamaktadırlar.

Eğer psikolojik desteğe ihtiyacınız olduğunu düşünüyor ama kiminle görüşmeniz gerektiği konusunda bir ikilem yaşıyorsanız “doğru kişi” endişesini bir tarafa bırakıp yalnızca bu yönde bir adım atmaya odaklanın.

Senelerdir benzer durumdayım kurtulmaya çalışıyorum.

v1ncent dedi:

Son bir aydır kendimi bunalımda hissediyorum, kendimi eve kapattım tamamen. Yine çok sosyal biri değildim fakat çöp atmaya bile zorla çıkar oldum son zamanlar. Kız arkadaşım uzaklardan buraya geliyordu buluşup beni görmek için, bense bahane bulup gelmiyordum buna bile isteksizdim. Muhtemelen artık sevilmediğini hissediyordu, doğal olarak terk edildim 2 hafta önce. Psikiyatr çözer mi dostlar bu durumu? Arkadaş sayım zaten bir elin parmağını geçmez, onlara bile yazmıyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

Pişmanlığınız var mı?