Bir şey merak ediyorum. Kuantum dünyasını işin içine kattık, çift yarık deneyini yaptık, bunların hepsini bir araya getirerek söylüyoruz ki, "Her şeyin önceden belli olduğu, determinist bir evrende yaşamıyoruz.". Ancak tanrının bizim aksimize, her koşulda geleceği eksiksiz bilmesi gerekmiyor mudur? İstediğiniz kadar, "Bu evren kesinlikle ve kesinlikle tahmin edilemez" diyebilirsiniz. Bizim böyle bir güce ulaşmamız mümkün olmayabilir ancak bu tanrının bildiğini değiştirmiyor.
Tanrının hem geleceği bilip hem de özgür irade sağlayabilmesini bu cümlelerle açıklayamazsınız.
Bir de, konumuz Allah mı yoksa genel olarak tanrı mı acaba? Ateizm ile İslam gibi dinler aynı kulvarda bile değiller.
En temelinde, iman edilmesini isteyen tanrılar semavi dinlerden çıkmakta ve bunların geçersizliğini kanıtlamak için ontolojik bir tartışma içerisine girmenize gerek yok. Kitaplarında zaten eleştirilecek hayli nokta varken...
Bence asıl sorunumuz, özgür irade verip de iman edilmesini isteyen bir tanrının olup olmadığıdır.
Peki elektron dediğimiz atom altı parçacık, yarıkların arkasında dedektör olduğunu, henüz yarıkları geçmeden nerden biliyor? Kuantum fiziğine girmemizin sebebi, zaman kavramının, geçmiş ve gelecek kavramlarının, bizim gibi 3 boyutlu uzay ve zaman'a hapsolmuş varlıklara ait kavramlar olduğunu anlamamızı sağlamaktır. Evren bizim hapsolduğumuz 3 boyutlu evrenden ibaret değildir. Tüm evreni kaplayan kuantum alanı, bizi ve bizim algılayabildiğimiz 3 boyutlu madde alemini var eder. Ve bu çok boyutlu evrende, bizim 3 boyutlu maddeyi anlıyabilmek için oluşturduğumuz fizik kanunları değil, kuantum yasaları geçerlidir. O yüzden bizim evreni anlıyabilmemiz, 3 boyutlu varlık alemimizin ötesini anlamak ve gerçeği görmek için, kendi fizik yasalarımızın ötesine geçip, kuantum yasalarını iyi anlamamız lazımdır.
Zaman, biz 3 boyutlu varlıklar için bir kafestir. Tanrı'yı anlamayı bırak, evreni anlamak için bile zaman hapishanesi içerisindeki bir varlık gözüyle bakmak, bizi hiçbir sonuca ulaştırmaz. Evreni anlamak istiyorsak, Tanrı' yı anlamak istiyorsak, gözümüzün önünde duran kuantum yasalarını görmezden gelip, at gözlüğünü takıp, dar bakış açısıyla, maddeci bakış açısıyla hiçbir yere varamayız.
Basit bir atomaltı parçacık olan elektronu, basit bir düzenekle çift yarıklı bir engele gönderdiğimizde, zaman kavramının, geçmiş ve gelecek kavramının, neden-sonuç ilişkisinin nasıl da çöktüğünü görüyoruz. Tanrı için geleceği bilmesinden bahsetmek bile saçmalıktır. Çünkü Tanrı için geçmiş ve gelecek kavramı yoktur. Tanrı katında geçmiş ve gelecek bir aradadır. Ayrılmaz bütündür. Tıpkı Young deneyinde geçmiş ve geleceğin birbirine girdiği durum gibi. Gelecek geçmişten önce, geçmiş de gelecekten sonra gerçekleşebilir.
Bugün bütün bilim camiası, basit bir elektron için, zaman kavramı olmadığını, kuantum fiziğinin sonuçları neticesinde kabullenmiştir ve kabullenmek zorundadır. Tek yapılan deney young deneyi değil. Daha pek çok kuantum deneylerinde, binlerce kez tekrarlansa dahi, klasik fizik kanunlarının çöktüğüne şahit oluyoruz. Örneğin yarı geçirgen bir aynaya gönderilen elektron, ya aynadan geçer ya da yansır. Klasik fizik kanunlarına göre başka bir seçenek mümkün değildir. Ancak kuantum kanunları der ki, elektron yarı geçirgen aynadan aynı anda hem geçip hem de yansıyabilir. Böyle bir sonucu açıklayabilecek hiçbir bilimsel yol, akıl, mantık yoktur. Sağduyuya, akla aykırı bir durumdur. Ancak yapılan deneyler, binlerce kez tekrarlansa dahi, kuantum yasalarının imkansızlıklarını doğrular.
Modern bilim, basit bir elektronla yapılan çift yarık deneyi sonucunda, neden-sonuç, zaman-mekan, determinizm, akıl-mantık, sağduyu ve klasik fiziği çöpe atmak zorunda kalıyorsa, ve bu duruma, bu kadar ilerlemiş bilim dünyasından tek itiraz bile yükselemiyosa, Tanrı için zaman-mekan, gelmiş-geçmiş gibi kavramlardan bahsedebilir miyiz? Tanrı'nın makamını, basit maddesel dünyamıza ve sözde tüm evrene hükmeden klasik fizik kanunlarımızla itiraz etmeye kalkıyoruz. Oysa ki modern bilim camiasının, evreni klasik fizikle açıklama çabaları çoktan sona ermiştir.
Evet işin aslı, bir bilim adamı, çift yarıklı bir engele bir elektron gönderdi ve bunun sonucu olarak biz klasik fiziğin hiçbir işe yaramadığı, kuantum dünyasını keşfettik. Aslında klasik fiziğe o kadar güveniyorduk ki, newton'un kafasına düşen elmaya etki eden fizik kanununun, dünyanın etrafında dönen aya da etki ettiğini, hatta tüm evrende aynı fizik kanununun geçerli olduğunu düşündük. Ancak Einstein fiziği Newton fiziğini çökertti, kuantum fiziği de klasik fiziği yerle bir etti. Socrates'in dediğine geldik. Meğerse bildiğimiz tek şey, henüz hiçbirşey bilmediğimizmiş.
Tanrı, yarattıklarına özgür irade verdim dediyse vermiştir. Zaten özgür irade vermemiş olsaydı, deterministik evrende bizler birer robot gibi programlananı yapan varlıklar olurduk. Karar veremezdik. O zaman da yaradılışımızın amacı olmazdı. Tanrı'nın, bizlerin özgür iradesine müdahale etmeyeceğini söylemesi, bizleri özgür irade ile yaratmış olduğunu söylemesinde ne gibi bir sıkıntı olabilir?
Şimdi diyelim ki benim elimde bir zaman küresi var ve senin ilerde birini öldüreceğini görüyorum. Ben geleceği bilen biri olarak senin işleyeceğin cinayete müdahale etmezsem, gerçekleşmesini izlersem, evet burada bir etik problemden bahsedebiliriz. Ancak Tanrı geleceği biliyorsa, senin cinayeti işleyeceğini bildiği halde engel olmuyorsa sıkıntı olmaz. Çünkü Tanrı seni de, öldüreceğin kişiyi de sonsuz bir ruha sahip olarak yaratmış. Sen onu öldürebilirsin ancak ruhunu öldüremezsiniz. 13 milyar yaşındaki evrenin yaşı karşısında, 70 yıllık insan hayatı, kelebeğin dala konup kalkması kadar kısa bir zamandır. Şu 3 günlük dünya hayatında, sonsuz hayatını etkileyecek her hareketinden sen sorumlusun. Öldürülmüş olmak da asla ceza değildir. Hesap gününe mağdur olarak gidersin. Ama öldüren katil olarak gider. Aslında bu dünyadaki kötülük, insanın kendine yaptığı kötülükten başka birşey değildir. Tanrı seni bu dünyaya gönderirken cennete göndereceğini söylemiyor ki? Bu dünya, zavallı insanların, 3 günlük dünya hayatında rahat etmek için, diğer insanların hayatını cehenneme çevirdiği bir dünya. Sana bu dünyada eziyet eden kişi, aslında kendine eziyet etmektedir. Yani bu dünyada var olan kötülüğün kaynağı, insanın kendisidir. Amacımız ise kötülük yapmadan, kötülüğe karşı koyarak, bu dünya sınavından geçip gitmektir. Kötülük eden, karşısındakine kötülük ettiğini sanır. Ancak en büyük kötülüğü kendine eder.
Tanrı istese, bu dünyada psikopatları, katilleri yok edemez mi? Ama Tanrı sana diyor ki, bu senin işin. Sen bu dünyaya kötülükle mücadele etmek için gönderildin. Zulüm yapmadan, zalimle mücadele etmek için gönderildin. Dünyayı ve insanı yaratan Tanrı, yarattığını senden daha iyi biliyor. İnsanların çoğunluğu iman etmez diyor. Ama kendine 1 adım atana, 10 adım geleceğini söyleyerek pozitif ayrımcılık yapacağını söylüyor. Sen Tanrı'yı yaklaştıkça, Tanrı seni kendine daha çok yaklaltıracaktır. İşte burda özgür iradeye müdahale var. Ama pozitif ayrımcılık var. Eğer uzaklaşırsan da yine özgür iradeye müdahale var. Kötülükte ısrar edenin kalbini mühürlerim, gözünü kör ederim diyor. Burada da negatif ayrımcılık yapıyor. Ancak yine de sonucu getiren bizim hangi yöne adım atacağımız gerçeğidir.
Peki Tanrı bu kadar insana aynı anda nasıl müdahale ediyor, tek tek insanların kaderini belirlediği gibi, tüm dünyanın kaderini de belirliyor. Ben bunu labirent problemine benzetirim. Son zamanlarda ortaya çıkan bir yöntem, labirent problemine çok farklı bir çözüm yolu getirdi.
Hepimiz çocukken labirent problemi çözmüşüzdür. Çözüm şekli her zaman aynıdır. Başlangıç yolundan başlarız, karşımıza çıkan yol ayrımlarındaki yollardan birini deneriz. Çıkmaz yola girince geri dönüp diğer yolu deneriz. Bu işlemi yol ayrımı kalmayıncaya kadar tekrarlayınca çıkışı buluruz. Bilgisayarlar da labirent problemlerini aynı yöntemle çözer. Deneme yanılma yoluyla çözerler. Eğer labirent çok büyükse ve binlerce farklı yol varsa, hepsini denemek zorundadır. Deterministik mantıkla çalışan makineler bunu yapmak zorundadır.
Peki ya binlerce yolu aynı anda denemenin bir yolu olsaydı ve labirent problemi binlerce adımda değilde tek bir adımda çözğlebilseydi? İşte tam da bunu yapan bir bilgisayar var. Google firmasının geliştirilmesi için 7 milyar dolar harcadığı quantum bilgisayarı. Adından da anlaşılacağı üzere, kuantum fiziğinin prensipleri kullanılarak geliştirilmiş bir bilgisayar. Normal bilgisayar biti, ya 1 ya da 0 durumunda olabilirken, bir kuantum biti hem 1 hem de 0 durumunda olabiliyor. Yani bir kuantum bilgisayarı labirent problemini çözerken yol ayrımına geldiğinde, 2 seçenekten birini seçmek zorunda kalmıyor. İki yola da aynı anda gidebiliyor.
Evreni kuantum yasalarıyla yaratmış olan Tanrı için, bize çok karmaşık gelen problemlerin çözümü, çok kolaydır. Bizler ve bizim gibi düşünen bilgisayarlar, aynı anda iki işi yapamaz. Ancak Tanrı, aynı anda herşeyi yapabilir. Tanrı bu kuantum evrenini, bu yapıya uygun yaratmıştır. Biz bu yapıya kuantum evreni diyoruz ve tüm evrenin altyapısı, kuantum alanı ile çevrilidir.
