İnsanlar çok mutsuz ve üzgün

Ülke her geçen gün daha da kötüye gidiyor. Dün girip çikolata aldığım marketteki çikolatanın etiketi bugünde değişmiş. Her şey çok pahalı ve bu da yaşam sevincini elimizden alıyor.

Çok haklısın öğretmen abim milka beyaz çikolata 10 lira olmuş yav😕 magnum 8 lira olmuş bir Pringles 20 lira.
 
Mutsuzluğumun nedeni ekonomi ve insanların mutsuzluğu. Mutsuzluğumun nedenini kanıtlayayım:

10 Kasım 2021 tarihinde aldığım ürün:

2.PNG



18 Aralık 2021 tarihinde fiyatı:

Ekran Alıntısı.PNG


Sanırım bu görseller, mutsuzluk için bir neden olabilir :)
 
İyi akşamlar sevgili sosyal üyeleri. Gerçekten artık üzülmeye başladım kimse mutlu değil herkes çok üzgün 3-4 sene önce en azından insanlar gülüyordu şimdi o da yok. Sürekli gülen en eğlenceli canım arkadaşım bile artık gülmüyor😔

Çok klasik olacak ama, ülkede ki ekonomik durum başı çekiyor. Sonrasında ülkede her gün yaşanan olaylar, haberler. Ben en son ne zaman iyi bir haber gördüm bilmiyorum. Daha kötüsü olmasın diye dua ediyorum artık gerçekten. Karantina başladığından beri çok az güzel şey gördüm.
 
İyi akşamlar sevgili sosyal üyeleri. Gerçekten artık üzülmeye başladım kimse mutlu değil herkes çok üzgün 3-4 sene önce en azından insanlar gülüyordu şimdi o da yok. Sürekli gülen en eğlenceli canım arkadaşım bile artık gülmüyor😔
Sadece konu dışı takılan biri olarak dün bu konuyu oluşturacaktım. Bir 10-15 dakika yazdıktan sonra banane milletin sorunundan dedim ve konuyu açmadan yazdıklarımı sildim. Şimdi ise bu konuyu gördüğümde gerçekten benim gibi düşünen biri olduğuna çok sevindim. Hayatı sorgulayan insanlar Türkiye'de oldukça az olmakla birlikte bu insanların ellerinden pek bir çare gelmemektedir. Amerika'da yaşayan birkaç arkadaşım var ve hepsi mutlu, yaşamak için sebepleri olmaması, tek amaçları eğlenmek. Türkiye'de ki tek sorunun geçim sıkıntısı veya ekonomik durum olduğunu düşünmüyorum. Durumu iyi olup da aşırı mutsuz olan insanlar, sorunlarına hiçbir çare aramayan (ben dahil) çok kişi tanımaktayım. Hüzün ve melankoli içimizi kaplamış. Artık buna alışmaya ayak uydurmaya çalışıp kendimizi daha da hüsrana uğratıp psikolojik hasar veriyoruz. Yaşım 17 ve 2 yıldır bu şekilde yaşamaya çalışıyorum. Artık gülmektense ciddiyete önem veriyorum, biri espri yaptığında gülmek gelmiyor içimden. Dışarı çıkıp hava almak, dostluk diye kandırılıp içi çıkar dolu pis insanların yanında bulunmak istemiyorum. Kendimi kandırdığım yalnız başıma bilgisayar oynadığım renksiz dünyamda yaşamaya çalışıyorum sadece.
 

Geri
Yukarı