Insanlar neden benden nefret ediyor?

Hocam sık dişini falan diyorsunuz ama yani artık ne içimden geliyor bir şey yapmak ne de ben yapmak istiyorum. Büyük bir boşluğa düşmüş gibiyim. Yani hep aynı şeyleri diyorum ama hocam artık kendimden utanır oldum. Keşke böyle biri olmasaydım diyorum bazen. Uyurken, yürürken, ders çalışırken, insanlar dalga geçtiğinde sürekli diyorum kendime. Keşke ben olmasaydım diyorum. Bu düşünce beni ders çalışırken dersten soğutuyor. Ne yaparsam yapayım her şey aynı olacak gibi hissediyorum. Yani sizin açınızdan sevindim. İnsanlara yanlış olduklarını gösterip başarmışsınız. Tebrik ederim :) başarılarınız daim olsun.
Aynen öyle, dediğim gibi zaman ve sabır herşeyin çözümüdür. Bazen veya çoğu zaman çevremiz ve çevremizdekilerin yorumlarıyla veya düşünceleri ile monotonlaşırız ve motivasyonumuzu kaybederiz. Ama bu pek birşey kazandırmaz maalesef. Böyle bir durumda yapabileceğimiz en iyi şey önümüze bakmamız ve pes etmememizdir.
Teşekkür ederim, hepimizin başarısı ve mutluluğu daim olsun. 😌

Selam dostum. Bu konularla ilgili oturup düşündün. Sevilmemek için bir sebep bulsan, senin için her şey netliğe kavuşacak ve kendinde bir sorun olduğunu, diğerlerinin haklı olduğunu kabul edeceksin. Bunları bir zamanlar ben de yaşadım.

Şunu anladım ki, sevilmemeye sebep olan sorun diye bir şey yok. Ben kötü biriyim diye düşünebilirsin, çok sevilen kötü film karakterleri var. Kötüler seviliyor ben iyi biriyim desen, ben de iyi biriyim ama sevgiyi yoğun biçimde hissettiğim anlar oldu. Çirkin insan desen, pazartesi okula gidince çık sınıftan bak etrafına. Senin şahsen çirkin bulduğun ama diğerlerinin sevgisini alan insanlar olacak. Ki çirkinlik gerçekten göreceli. Tek tek örneklemeyeceğim ama gerçeklik algısı bozulmuş insanlar, kendisini geliştirmeyen insanlar, farklı insanlar, duygusal insanlar, dışarıdan bakılınca kimi insanlar tarafından zayıf olduğu düşünülebilecek (hepsinin güçlü yönleri var) insanlar... Her birinin tek tek sevgi aldığı durumlara rastladım. Dolayısıyla durum kim olduğunla alakalı değil. İnsanların kafasında ideal profilleri var. Bu idealler, diğer insanların ideallerine kıyasla farklılık gösterir. Bir insanın ideallerine ne kadar yakınsan, o kişi tarafından o kadar kabul görürsün. Seni olduğun gibi kabul edebilecek kimseye denk gelmemişsin. Aslında çok büyük şanssızlık yaşamadıysan muhtemelen geldin ama farkında değilsin çünkü kendinde sorun aradığından seni sevmeyeceklerini düşündün.

Sana şu zamana kadar söylenmeyen şeyler söylediğimi biliyorum ama bunlar üzerine zamanında çok düşündüm, çok araştırdım çünkü benim de sevgiye ihtiyacım vardı. Sadece sevgiye layık olduğunu, seni olduğun gibi kabul etmeyenlerle uyumsuz olduğunu bil. Sevgi istemenin çok doğal olduğunu bil. Sevilmek için hiçbir şey yapmak zorunda olmadığını bil. Bu sevgisizliğin günün birinde biteceğini bil. Günler geçtikçe, zor olsa da yeni insanlarla iletişime geçmeyi deneyebilirsin. Çünkü dışarıda bir yerlerde hissettiklerini hisseden yaşıtların kesinlikle var. Sağlıcakla :)
Gerçekten çok etkileyici ve açıklayıcı bir şekilde yazmışsınız. Elinize sağlık.
 
Selam dostum. Bu konularla ilgili oturup düşündün. Sevilmemek için bir sebep bulsan, senin için her şey netliğe kavuşacak ve kendinde bir sorun olduğunu, diğerlerinin haklı olduğunu kabul edeceksin. Bunları bir zamanlar ben de yaşadım.

Şunu anladım ki, sevilmemeye sebep olan sorun diye bir şey yok. Ben kötü biriyim diye düşünebilirsin, çok sevilen kötü film karakterleri var. Kötüler seviliyor ben iyi biriyim desen, ben de iyi biriyim ama sevgiyi yoğun biçimde hissettiğim anlar oldu. Çirkin insan desen, pazartesi okula gidince çık sınıftan bak etrafına. Senin şahsen çirkin bulduğun ama diğerlerinin sevgisini alan insanlar olacak. Ki çirkinlik gerçekten göreceli. Tek tek örneklemeyeceğim ama gerçeklik algısı bozulmuş insanlar, kendisini geliştirmeyen insanlar, farklı insanlar, duygusal insanlar, dışarıdan bakılınca kimi insanlar tarafından zayıf olduğu düşünülebilecek (hepsinin güçlü yönleri var) insanlar... Her birinin tek tek sevgi aldığı durumlara rastladım. Dolayısıyla durum kim olduğunla alakalı değil. İnsanların kafasında ideal profilleri var. Bu idealler, diğer insanların ideallerine kıyasla farklılık gösterir. Bir insanın ideallerine ne kadar yakınsan, o kişi tarafından o kadar kabul görürsün. Seni olduğun gibi kabul edebilecek kimseye denk gelmemişsin. Aslında çok büyük şanssızlık yaşamadıysan muhtemelen geldin ama farkında değilsin çünkü kendinde sorun aradığından seni sevmeyeceklerini düşündün.

Sana şu zamana kadar söylenmeyen şeyler söylediğimi biliyorum ama bunlar üzerine zamanında çok düşündüm, çok araştırdım çünkü benim de sevgiye ihtiyacım vardı. Sadece sevgiye layık olduğunu, seni olduğun gibi kabul etmeyenlerle uyumsuz olduğunu bil. Sevgi istemenin çok doğal olduğunu bil. Sevilmek için hiçbir şey yapmak zorunda olmadığını bil. Bu sevgisizliğin günün birinde biteceğini bil. Günler geçtikçe, zor olsa da yeni insanlarla iletişime geçmeyi deneyebilirsin. Çünkü dışarıda bir yerlerde hissettiklerini hisseden yaşıtların kesinlikle var. Sağlacakla :)

Dediklerinizi anladım hocam. Elbette benim gibi hisseden var. Belkide beni böyle kabul eden de var. Ben küçüklüğümden beri ne olsa hep kendime saklardım ve kimseye söylemezdim. Bazı arkadaşlarım vardı. Onlarla takılırdım ama onlarda sonradan benimle fazla takılmak istemediklerini lafı dolandıra dolandıra söylediler.
Belkide hayatımdaki en zor şey insanların beni dışlaması oldu. Kimse bu çocuk başarır demedi ve dememeye devam ediyor.
Düşünün etrafınızda fark ettiğiniz çoğu kişi, gördüğünüz çoğu kişi belki de hepsi size garip garip bakıyor. Kafanızı eğiyorsunuz. Bende bunu yaşıyorum. Her gün. Her saat yaşıyorum hem de. Her dakika neden ben varım diyorum. Sadece ortamda bulunan +1'im. Yani olmasam kimseye zararım olmaz. Ben olmasam kimse farkında olmaz. Herkesin bir seveni, bir arkadaşı, takıldığı, konuştuğu biri varken ben hiçbir şey yapamıyorum. 17 yaşındayım. Hep mantıklı biri olmaya çalıştım ama mantıklı olmak ise yaramıyormuş. Herkesten aynı şeyi duyuyorum. İse yaramaz lafını. Yani umarım anlatabilmisimdir. Artık ne doğru düzgün mutlu olmak içimden geliyor ne de başka bir şey. Yazdıklarınız çok güzel şeyler ama artık ben hiçbir ortamda bulunmak istemiyorum. Insanlarin iğrenç bakışları, iğrenç laflarını duymak. Her ortamda işe yaramaz kişi olmaktan bıktım.
 
1 asosyalim yani öyle göründüğünü söylediler.
2. Biraz çirkinim
3. Biraz sessizim
4 ve bence en önemlisi insanlarla konuşmayı pek bilmiyorum. Aslında çok nazik konuşuyorum ama yani ben telefondan sesimi duyduğumda baya utanmistim.


Hocam yani bende yalnızlığı seviyorum ama okula falan giderken resmen yüzme bilmeden suya girme misali oluyorum. O kadar utanıyorum ki. Zaten insanlar benden uzaklaşıyor.

Neye göre çirkinmişsin?
 
Kendinizi lider gibi hissetmeye çalışın. Bir halta yaramadığınızda bile ben patronum deyin mesela. :) Öyle bir devirdeyiz ki herkes egosuyla üste çıkmaya çalışıyor. Efendiler ise altta kalıyor.
 
Saç şeklim kötüymüş. Kulaklarım küçükmüş. Özellikle saçımla çok dalga geçiyorlar. Yani çirkinmişim işte hocam yani yapacak birsey yok. Ben istemedim. :(

Başkalarının söyledikleri senin için bu kadar önemli olmamalı.
 
Hocam çocukluğumdan beri böyle. 2. Sınıfa giderkende ortaokula geçtiğimde de. Ve lisedeyim o zaman bile insanlarin garip bakışı var. Çok çirkin değilim. Şükür bir sorunum da yok. Ama anlamıyorum. Yani bu yüzden ortaokuldan beri okula gitmek istemiyorum. Terliyorum, kendimi hasta hissediyorum. Çok birsey değil sadece diğer çocuklar gibi yaşamak istiyorum yani böyle yazınca da biraz üzüntülü oldu ama yani içimden geleni tam bile yazamadım. Ama anladınız siz Hocam:)
Bu kadar ileriye gittiğim için asıl ben özür dilerim ancak durumunuzu ciddiye alıp bir psikiyatriste görünmenizi öneririm ve bu önerim dışındaki söylediklerime itibar etmeyin.
 

Geri
Yukarı