"Ümit tanımı" araması yaptığımda "Ümit = Duygusal inanç." sonucu aldım. Bence insanlar ümit etmek zorunda. Duyguları yok saymanın mümkün olduğunu sanmıyorum, en aza indirebilir veya karar mekanizmasından çıkarıldığı düşünülebilir ama tam anlamıyla çıkarılmasının veya başka bir deyişle duygunun yok edilmesinin ancak bir yanılsama olacağını düşünüyorum.
Buraya kadar çıkardığım sonuç: Ümit etmek; bir varsayım yapmaktan doğar, o varsayımı yaparken bir sonuca varırız. Vardığımız sonuç ise elde ettiğimiz verileri yorumlayarak elde ettiğimiz bilgidir. Yorumlama ise, veriyi doğru olduğuna inandığımız yöntem ile işlemek değil midir? Yani zihinsel olarak aktif olduğumuz her an, bir şeylere ümit ediyoruz.
//Biraz laf cambazlığına dönmüş gibi gözüküyor, tuttuğum yerden oraya buraya çekmişim (xd).