İnsanlara tahammülüm kalmadı

16 yaşındayım. 2 Mart'ta 17 oluyorum. Ergenliğin başından beri yavaş yavaş artan bir yalnızlık, yabancılaşma, insanlara tahammülümün kalmaması, huzursuzluk, mutsuzluk, sosyal kaygı gibi sıkıntılarla uğraşıyorum. Yalnız kaldığım için felsefi sorgulamalar yapıyorum ve de ahiret gibi bir inancım olmadığı için de varoluşsal sancı çekiyorum. Tanıştığım insanlarla da yakınlaşınca ya onlar beni bir şekilde kırıyor üzüyor ya da benim onlara tahammülüm kalmıyor. Veya ilişki çıkar ilişkisine dönüşüyor. Bu yaşadıklarım ergenlikle alakalı dönemsel, psikolog ile çözülebilir şeyler mi yoksa kişiliğimin bir parçası mı? Bu duyguları kabul edip onlarla yaşamayı öğrenmem mi gerekiyor?

Bu hayat depresyona girmeye değecek bir hayat değil. Uzmanlardan tavsiye almanızı öneririm.

Ergenlik.

Muhtemelen ergenlik de psikologluk bir durum olduğunu düşünmüyorum. O yaşlarda hepimiz bu tarz sorunları illaki yaşadık. Ben bir de o yaşlardayken dinsel ikilem içerisindeydim, benim için oldukça da zordu. İnsan ilişkisi her zaman için çıkar üzerine olmuştur, karşılıksız olanları çok çok azdır. Ona göre davranışlarını şekillendirirsin.

LAPSEKİLLİ BIG SMOKE dedi:

Muhtemelen ergenlik de psikologluk bir durum olduğunu düşünmüyorum. O yaşlarda hepimiz bu tarz sorunları illaki yaşadık. Ben bir de o yaşlardayken dinsel ikilem içerisindeydim, benim için oldukça da zordu. İnsan ilişkisi her zaman için çıkar üzerine olmuştur, karşılıksız olanları çok çok azdır. Ona göre davranışlarını şekillendirirsin.

Genişletmek için tıkla...

Devlette bulunursa yine de gidilmesinde fayda var, psikiyatri gereksiz olur ama psikolog iyi gelebilir, daha çabuk atlatabilir.

Olabilir de bu yaşananlar hayatın bir parçası, sırf bunlar için de psikologlara seans başı 500 lira gibi rakamlar verilmesini gerek görmüyorum. Devlet olursa imkan değerlendirebilir.

LAPSEKİLLİ BIG SMOKE dedi:

Olabilir de bu yaşananlar hayatın bir parçası, sırf bunlar için de psikologlara seans başı 500 lira gibi rakamlar verilmesini gerek görmüyorum. Devlet olursa imkanı değerlendirebilir.

Genişletmek için tıkla...

Psikologlar bence de işini layıkıyla yapan bir azınlık dışında para tuzağı olmuş durumda maalesef. Çoğunluğu "gelsin, beş liralık motivasyon konuşması yapayım göndereyim ve parama bakayım" mantığında olduğu için ben de özele gidilmemesi taraftarıyım.

Seanslığı 200-300 TL olanlar o dediğiniz psikologlar zaten. İyi bir psikolog daha fazla rakamlar ister, seanslık 200-300 almaz.

Bende 16 ama çok eziyorlar benim bende yalnızım bu arada sosyal fobi mobi yalan herkes şansa tanışıyor.

LAPSEKİLLİ BIG SMOKE dedi:

Muhtemelen ergenlik de psikologluk bir durum olduğunu düşünmüyorum. O yaşlarda hepimiz bu tarz sorunları illaki yaşadık. Ben bir de o yaşlardayken dinsel ikilem içerisindeydim, benim için oldukça da zordu. İnsan ilişkisi her zaman için çıkar üzerine olmuştur, karşılıksız olanları çok çok azdır. Ona göre davranışlarını şekillendirirsin.

Genişletmek için tıkla...

Umarım dediğiniz gibi çıkar. Ama bu yalnızlık problemi çözülecek iş değil. İnsanlarla samimiyet kurdukça yoruluyorum alttan alıyorum bana acı veriyor ama hep sonunda yalnız kaldıkça bundan da kötü bir duruma düşüyorum. İki ucu b*klu değnek.