İnsanlara tahammülüm kalmadı

Merhaba. Umarım iyisinizdir. 17 yaşındayım. Kendimi bildim bileli içe kapanık ve sessiz biriyimdir. Hiçbir zaman insanlarla iletişimim iyi olmadı. Beni olduğum gibi seven birkaç kişi vardı fakat onları istemeden kırdım ve bir daha eskisi gibi olamadık. Bu durumdan çok etkilendim uzun bir süre kendime gelemedim. Hala pek iyi değilim ama eskisinden iyiyim. Aslında çok sıcak ve merhametli biriyimdir. Elimden geldiğince herkese yardım etmek isterim ve onların dertlerini kendi sorunummuş gibi görüp çözüm aramaya çalışırım ama artık öyle bir şey yapmıyorum çünkü çok değiştim. Eskiden her şeyi olumlu düşünürdüm, mutluydum, herkese yardım etmeye çalışırdım yani oldukça pozitif biriydim. Birkaç olaydan sonra çok değiştim. Sinirli, yorgun ve kimseyle muhatap olmak istemeyen birine dönüştüm. Kısacası hiçbir şeye karşı tahammülüm kalmadı. Ben bile inanamıyorum bu halime. Bir yanım kimseyle konuşmak istemiyor, diğer yarım biri ile dertleşmek istiyor ama konuşacak biri yok. Ne yaparsam bu sıkıntıdan kurtulabilirim?

Hocam vala resmen beni anlatmışsın nereye gitsem hep kavga stress yeter artık bıktım bende en sonra çekip vuracağım günün birinde birini o olacak illa.
 
Stoacılara göre bizim diğer insanlardan üstün olduğumuz yanılgısına kapılmamalıyız. İnzivaya çekilmek uzun vadede anlamsızdır. İnsan insan içindir.

Sağlık ve vücudumuz çok önemlidir. Karşımıza çıkan olayları değerlendirme sırasını bizim irademiz ve bulunduğumuz mentalite etkiler. Sağlam kafa sağlam vücuttur mottosu da buradan geliyor. Cinsiyet rollerinizi uygulamak (eğer erkeksen spor yapmak, karşı cins ilişkisi vs.) Da hormonları düzene sokacaktır.

Olumsuz olarak değerlendirdiğimizde çözümlendiremiyorsak önemsizleştirebiliriz. Sonuçta hayat elimizden akıp giden bir şey. Aynı şekilde ortamlarda bulunma zorunluluğu taşıyorsak olumsuzluğa alışmalı, önemsizleştirmeli ve hatta daha önemli değerlere ulaşmak için onları kucaklamalıyız.

Ve en azından istediğiniz şeyleri düşünce yoluyla gözden geçirip onlara daha fazla önem verin.

İntihar anlamsızdır. Eğer intihar edeceksen önce belli düşüncelerini öldür. İntihara gerek kalmaz.
Adapte ol.

Sağlacakla kalın.

Teşekkür ederim hocam. Her gün eskiden çok yakın olduğumuz ama şu an yüzüme bile bakmayan birini gördüğüm için ve anısı olan yerleri gördüğüm için çok kötü oluyorum.

Dinlersen çok mutlu olurum, hocam.



Bu arada ben de Antalya' da yaşıyorum.
Kaç yaşındasınız hocam?

@Neo.1 eğer olmuyor ise kabullenmekten başka çare yok dostum...

Hocam sorun sadece o kişi değil ki. Sürekli düşüncelerimin önemsiz olduğunu ve çok yalnız hissediyorum. İlgiye ihtiyacım var gibi.
 
@Neo.1 sizin ihtiyacınız olacak ilgiyi verecek kişi bence böyle olur değer görmeye ihtiyacınız var anladığım kadarı ile.

Keşke...

Hocam zaten ne ailem ne de diğer insanlardan hiç değer görmedim. Okul hayatım boyunca hep zorbalığa uğradım. Sadece bir öğretmenim bana çok değer verdi. Çok utangaç biri olmama rağmen bana çok yardım etti. Beni olduğum gibi sevdi. Sadece bir defa derse katılmadım diye bir sorunun mu var diye sordu. Ama onu kırdım ve barışsak dahi eskisi gibi olamıyoruz. Ona çok ihtiyacım var onunla konuşsam bütün sıkıntım geçecek büyük ihtimal. Eskisi gibi yakın değiliz ama.
 

Geri
Yukarı