Kafamın içindeki sesleri susturamıyorum

  • Konuyu başlatan Uzi
  • Başlangıç Tarihi
  • Mesaj 22
  • Görüntüleme 14B

Uzi

Decapat
Katılım
2 Aralık 2020
Mesajlar
30
Çözümler
1
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhaba arkadaşlar. Gerçekten yardımınıza ihtiyacım var. Şu son bir senede çevremdeki çok yakınım dediğim insanları teker teker kaybettim. Kız arkadaşımdan ayrıldım ve aşırı yalnızlaştım. Bu bir senede yeni insanlarla sosyalleşmede bile sorun çekmeye başladım. Aslında çok sosyal birisiyimdir. Fakat kendimi istemsizce insanlardan soyutlamaya başladım, sporu bıraktım. Bu yalnızlaşma sürecinden beri zihnimin içinde sürekli kendimle çatışıyorum. Bir ses var ve susmuyor. Geceleri uyuyamıyorum. Üzerimde sürekli bir kaygı ve stres söz konusu. Ne yapacağımı şaşırdım resmen. Dershaneye gittiğim zaman dersleri dinleyemiyorum bile. Sadece bu da değil. Kendimi meşgul etmek için oyunlar oynuyorum o sırada bile zihnimin makine gibi çalıştığını hissediyorum. Olur olmadık senaryolar kuruyorum, çok eskiden olmuş bir olayı düşünüp keşke şöyle olsaydı diyorum veya bir şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmeye başlıyorum. Bunları birçok insan yaşıyordur belki ama bende aralıksız gerçekleşiyor bu olay. Geceleri uyuyamaz oldum. Ben artık bu durumdan çok yoruldum. Yakın zamanda psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum ama verilen ilaçlar yan etki yapıyor dendi bu yüzden çekiniyorum. Sizce ne yapmalıyım? Yardımcı olursanız sevinirim.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bu dediklerin hayatını ciddi etkileyebilecek semptomlar, kesinlikle bir uzmana görünmen gerek. O ilaçlar sana toparlanma sürecinde yardımcı olacak. Gerisini zaten hayatına çeki düzen vererek sen düzelteceksin. Endişe etmene gerek yok, sadece uzman psikiyatr desteği alman gerek.
 
Merhaba arkadaşlar. Gerçekten yardımınıza ihtiyacım var. Şu son bir senede çevremdeki çok yakınım dediğim insanları teker teker kaybettim. Kız arkadaşımdan ayrıldım ve aşırı yalnızlaştım. Bu bir senede yeni insanlarla sosyalleşmede bile sorun çekmeye başladım. Aslında çok sosyal birisiyimdir. Fakat kendimi istemsizce insanlardan soyutlamaya başladım, sporu bıraktım. Bu yalnızlaşma sürecinden beri zihnimin içinde sürekli kendimle çatışıyorum. Bir ses var ve susmuyor. Geceleri uyuyamıyorum. Üzerimde sürekli bir kaygı ve stres söz konusu. Ne yapacağımı şaşırdım resmen. Dershaneye gittiğim zaman dersleri dinleyemiyorum bile. Sadece bu da değil. Kendimi meşgul etmek için oyunlar oynuyorum o sırada bile zihnimin makine gibi çalıştığını hissediyorum. Olur olmadık senaryolar kuruyorum, çok eskiden olmuş bir olayı düşünüp keşke şöyle olsaydı diyorum veya bir şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmeye başlıyorum. Bunları birçok insan yaşıyordur belki ama bende aralıksız gerçekleşiyor bu olay. Geceleri uyuyamaz oldum. Ben artık bu durumdan çok yoruldum. Yakın zamanda psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum ama verilen ilaçlar yan etki yapıyor dendi bu yüzden çekiniyorum. Sizce ne yapmalıyım? Yardımcı olursanız sevinirim.
Bende bu durumdan şikayetçiyim. Yaklaşık 5-6 senedir bu sorunla yaşıyorum ama son 2-3 senedir kontrolden çıkmaya başladı. Bende tam geçen sene Şubat'ın 1'inde tedavi sürecime başladım. Hem psikolog hem de psikiyatri tedavisi aldım. Büyük oranda tedavi gördüm ben. Hala canım çekiyor, insanlardan kendimi soyutlayıp hayal kurduğum, senaryolar yazdığım oluyor ama işlerime engel olmuyor açıkçası. Soracağın sorular olacaksa da bekliyorum. Eğer benim yaşadığımla aynı problemse ismi Maladaptive daydreaming. Ama bu kesin bir tanı değil. Bir psikiyatriye görünmen faydalı olacaktır. Peki bu kurduğun hayaller hareketli mi oluyor hareketsiz mi? (Hareketten kastım bir odanın içerisinde sürekli aynı yerleri turluyor musun ya da sürekli kendi etrafında daireler çiziyor musun?)
 
Bende yaklaşık 3-4 senedir bu şekildeyim, Psikolog'a gittim 5-6 ay, hiçbir sonuç alamayınca artık Psikolog'un işine son verdiler, oradan çıktım psikiyatriste gittim, ilaç verdi birkaç ay onu kullandım ama yine fayda göremedim, uyku düzenim, sosyal hayatım, işim gücüm, arkadaşım vs. hiçbirşeyim yok, içine kapanığım, utangacım, yapabileceğim her şeyi yaptım elimden gelen, artık alıştım tabii de sürekli bu şekilde de devam edemez, ben de ne yapacağımı bilmiyorum ama hayatım bu şekilde geçiyor son 3 senedir, ot gibi yaşıyorum, sürekli evdeyim, bunalıyorum, daralıyorum, dışarı çıksam yapacak bir şey yok, hazır böyle bir konu bulmuşken bende her türlü önerilerinize açığım.
Bu arada ilaç konusunda doktorun tavsiyesine uyarsan sıkıntı yaşamazsın, yan etki vs. yaşamadım ben.
 
Düşündüğünüz tek şey düşünmeniz olsun. Gece yastığa kafanızı koyduğunuz da sadece hiç bir şey düşünmeyin. göz kapaklarınızda ki siyah noktalara odaklanın. Yıldız gibi hareket eden küçük ışıklara odaklanın bir yukarı bir aşağı gitmelerini izleyin. Zihni dinlendirmek ve sağlıklı düşünmek çok önemlidir.
 
Sana önerim bu yaşadıklarını anlamdırmak için felsefe kitapları oku. Sana önüne bak hayatına devam et desem ne değişecek? Psikiyatristte sana bunları dicek ve 2 ilaç yazıp yolayacak. Kendine gel dostum. Eninde sonunda kendi içindeki savaşı kendin bitireceksin, başkası değil.
 

Geri
Yukarı