Kardeşlerden nefret etmek

MikailSorunsuz dedi:

Birden aklıma geldi ve sizin fikirlerinizi de bir alayım dedim. Siz kardeşlerinizden nefret ediyor musunuz? Ediyorsanız bir sebebi var mı yoksa doğuştan gelen bir nefret mi?

Benimki kesinlikle doğuştan gelen bir nefret. 12 yaşıma gelene kadar bir tırın beyaz ışığını görmeleri için dua ettim.

Önemli not; kardeşlerden nefret edilmez diyenler, demeyin. Çünkü bal gibi de nefret edilir.

Genişletmek için tıkla...

3 abinin 1 ablanın en küçük kardeşleri olarak söylüyorum maalesef böyle bir durum olabiliyor nefret edilebiliyor.
Nefretin doğuştan gelmesi veyahut oluşması ile ilgili şahsi düşüncem: Küçükler daha çok ilgi görüyor ve seviliyor büyükte elde edilen tecrübe ve birikim küçüğe daha iyi aktarılıyor veyahut ekonomik rahatlık abilerin zamanında kötü olup kardeş döneminde bu problem çözülüyor, abiler ise ben bu yaştayken şöyle sıkıntılar çektim bu neden çekmedi gibi durumlar yaşıyor veyahut karakter yapısı birisi cana yakın oluyor diğeri ise daha soğuk, soğuk olanın arkadaşı olmuyor cana yakının arkadaşı olduğunda neden bunun çok arkadaşı var gibi düşünceler giriliyor.

Kısaca ailenin "ben çektim bu ailenin cefasını bu velet sürüyor sefasını" düşüncesi hakim oluyor veyahut kendisiyle bir kıyaslama başlıyor ve bunun sonucunda kardeşlere karşı büyük bir nefret duyuluyor ve bunu idrak eden kardeş abiye karşı aynı duyguları besleyerek "o beni sevmiyorsa ben neden seveyim?" deniliyor ve karşılıklı bir uzaklaşma nefret doğuyor ancak unutulmaması gereken bir söz var bir atasözü: Altın kapının bile tahta kapıya işi düşer.

​

"Doğuştan gelen nefret" bu nasıl bir garabe? Nefret, bir tepkidir. Olay ya da olguya karşı oluşur. Doğuştan böyle bir durumun ya da tepkinin hasıl olması, mümkün değildir.

Kardeşlerinizi sevmeyebilirsiniz. Fakat bu onların yaptıkları neticesinde, bir fikir ya da savunmadır.

Bu durumun üstesinden gelinmesi, aile dışındakilere göre daha kolay olmalıdır. Neticede azıcık insafa sahip olan birey (eğer insafı hiç yok ise insan değildir); bu insafı en çok, kendi kanından olan için kullanamaya daha yatkındır. İletişim ve anlayış anahtardır. Kullanma kabiliyeti ise insanın elindedir.

Belli bir yaşa kadar herkes eder ama sonradan kardeşine belli etmesede onu çok sever.

MikailSorunsuz dedi:

Birden aklıma geldi ve sizin fikirlerinizi de bir alayım dedim. Siz kardeşlerinizden nefret ediyor musunuz? Ediyorsanız bir sebebi var mı yoksa doğuştan gelen bir nefret mi?

Benimki kesinlikle doğuştan gelen bir nefret. 12 yaşıma gelene kadar bir tırın beyaz ışığını görmeleri için dua ettim.

Önemli not; kardeşlerden nefret edilmez diyenler, demeyin. Çünkü bal gibi de nefret edilir.

Genişletmek için tıkla...

Profesyonel destek almalısın.

Kardeşimle ara sıra anlaşamadığımız noktalar, ayrı düştüğümüz konular oluyor. İkimiz de birbirimize karşı hata yapabiliyoruz. Ama işi NEFRET kısmına getirmiyoruz. Çünkü kardeşiz.

Doktora git.

Kardeşler arasında savaş her zaman vardır. Dikkat edin ikisi arasında. Fakat bu savaşa birisi katıldığında kardeşler birleşir. Buna artık genetik mi dersiniz ne derseniz bilmem. Kardeşler arasında savaş olma nedeni yani nefret etme nedeni, aralarındaki yarıştır.

Ben 40 yaşını geçtim. Birader benden 3 yaş büyük. Çocuk iken fındık kırdığım çekicimi almış elimden. Bende geri alıp indirmişim kafasına. Eşşek kadar olduk halen kapışırız. Ama araya birisi girdiğinde iş değişir.

Biraz fazla olmuş gibi.

BeroFX dedi:

Kardeşimle sürekli tartışırız hatta bazen ondan nefret etmeye başladığım bile olmuştur ama 1 gün ayrı kalsak onu özlemeye başlıyorum. Siz neden kardeşinizden bu kadar nefret ediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Sebebi yok, doğuştan gelen bir şey. O yüzden açtım zaten konuyu, merak ettim sadece ben miyim diye .

Nefret ediyorum.

Muhammed Ali Ergan dedi:

Bir cümle vardır bilir misiniz, ''Kardeşime lazım olursa böbreğimi veririm ama kıytırık ceketimi giyse olay çıkartırım.'' diye? Bence sizin de durumunuz bu.

Genişletmek için tıkla...

Yanlış anlamayın hocam ama ben böbreğimi sokakta falan bulmadım. Gerçekten hiç sevmem, öleceğini bilsem kendi suyumdan vermem.