O zaman ben de bir kavga anımı anlatayım. Benzer duyguları lise 2’de bende yaşıyordum. O gün bir arkadaşıma sinirliyim, tarih dersindeyiz hoca milletle muhabbet ediyor. Ben de arkada masaya vurarak ritim tutuyorum. Sinirli olduğum arkadaşım bir kaç kez yapma dedi şu sesi demişti ben de ona sinirli olduğumdan daha da vura vura yapmıştım. Sonrasında arkadaşım bağırarak “yapma lan şunu yapma” diyince “ne yapacağımı sana mı sorucam lan” diye bağırmıştım. Ama iyi bağırmıştım bütün okul duymuştur heralde
Ben o an sırada oturuyodum arkadaşım masanın üstünden fırlayıp elmacığıma bir tane yumruk atmıştı. Anlık gaza gelip attı sanırım o yumruğu, çünkü yumruğu attıktan sonra sınıfın kapısına doğru yöneldi arkadaş
O yediğim yumrukla gözümün dönmesi bir oldu. Oturduğum yerden fırlayıp çocuğun çenesine kroşe atmam bir olmuştu. O an yaptıklarım refleks tabi, ben ne yaptığımı bile hatırlamıyordum arkadaşlarım anlattı olanı biteni sonradan. Kavga ettiğim arkadaş 190 65-70 kiloluk birisi. Ben de 184 100 kilo civarındaydım o zamanlarda. Attığım yumrukla çocuk sendelemiş bayağı, diğer arkadaşlar tutmuşlar. Ben yumruğu attığım gibi hoca ve diğer arkadaşlar sarılmışlar beni tutmaya çalışıyorlarmış. Benim göz dönmüş tabii ağzımdan çıkan laflar, küfürler...
Sonradan ağzımı falan kapatmışlar hatta. Neyse çocuğu dışarı çıkardılar tuvalete gidip elini yüzünü falan yıkamış. 5 dakika sonra çocuk sınıfın kapısını açtı. En arkaya oturtmuşlar beni başımda bikaç kişi bekliyor. Bu çocuk sınıfın kapısından tip tip bana bakıp “sen bir dışarı gelsene az” demesin mi. Evet 2. kez bir patlayıcı kuvvetle daha çocuğa doğru depar attım
Bu sefer de tutsam elimden alamazlardı, yarı yolda tuttular beni çocuk da kapıyı kapatıp gitti zaten. Ben sinirimi bir türlü atamadım. Bu mevzu son ders yaşanmıştı kafama koydum çocuğun her okul çıkışı sigara içtiği yere gidip evire çevire dövücektim. Gittim ama çocuğu bulamadım. Bu mevzu da orada kapandı. İlk kavgam değildi ama hayatımda ilk yediğim yumruk buydu. Şöyle söyleyeyim bir kavgada iş yapmak istiyorsan en azından bir kum torbası alıp yumruklarını güçlendirmeni öneririm. Ben otururken yediğim yumruğa rağmen hiç bir şey olmadı bana, elmacık kemiğim sadece kızardı ama sonrasında şişmedi veya morarmadı. Çünkü rakibim yumruk atmayı bile bilmiyordu. Beni arkadaşlarım tutmasına rağmen attığım yarım yamalak yumrukta o çocuğu bayıltıyordum az kala. Siklet farkının da önemi vardır tabi. O aralar yumruk torbamı yeni almıştım her gün ona çalışıyordum bir de
Anlatınca sallıyormuş gibi gözüküyor olabilir, ama bu dediklerimin hepsini lise 2’de yaşadım. Değişik bir deneyim olmuştu. Bu kavga mevzuları biraz senin tipinle, duruşunla da alakalı. Kalıplı iri yarı bir şeysen birisiyle tartışmaya girsen bile sana tepki vermekten çekinir. Dış görünüş de önemli bir faktör karşı tarafa psikolojik baskı anlamında. Bahsettiğim arkadaşımla hala konuşuyorum bu arada. Tabi hiç bir zaman eskisi gibi bakamadım ona, her an tartışacakmışız kavga çıkacakmış gibi hissediyordum temkinli davranıyordum. Kısaca kavga edeyim birisiyle mevzum olsun diyerek kendini deneyemezsin bence. Kendi gücünü görmen için o an cidden sinirlenmiş olman, bir şeye gözünün dönmüş olması lazım. Ayrıca hiç bir zaman kavgacı bir insan olma. Kavga iyi bir şey değil dostum, sadece kendini savunmaya odaklan. Bak ben ne güzel savunmuşum kendimi.
