Lisede çok yalnız kaldım

Ben de benzer şeyler yaşadım Ortaokul'da yine 1 2 arkadaşım vardı sınıfta rahattım derse katılabiliyordum falan ama liseye geçince çok çekingen birisi oldum üstüne dışlanınca (biriyle kavga ettim küfür ettiği için.) Hiç kimseyle arkadaş olamadım yapacak bir şey yok dostum açık liseye geçebilirsin.
okulumun taşınma ihtimali var seneye 1ay kadar bana uzak kalıyor ailem geç diyor dershaneye de gidiyorum ama o ortamı hic sevmiyorum hem bahçesi küçük hem tek bi yer bina küçük bide az insan var sürekli aynı yüzleri görmek bunaltıcı

Çok saçma bir bakış açısı, en çok arkadaşa ihtiyaç duyacağı dönem bile olabilir okul-dershane-ders denkleminden arada çıkıp kafasını dağıtması gerekecek başını kaldıramama gibi bir saçmalık yok.
bende böyle düşünüyorum sürekli ders çalışıp insanligimi gelecekte alacağım 20k maaşa feda edemem

Alperen dostum kendini bu adımları atmaya zorlamalısın, yüzlerce insan görüp binlerce ortamın muhabbetin içinde bulunduktan sonra kendini ait hissettiğin bir yer mutlaka bulucaksın ve kendini daha rahat hissedebileceksin bunun için farklı farklı insanlarla konuş, kim ne der umurunda olmasın girebildiğin her ortama gir tecrübe et hayatın bitmedi rahat ol 12. sınıf sadece dersle geçmiyor bu sene de çok eğlenebilirsin ve özellikle üniversite hayatında şu an yapıcağın atılımlar çok işine yarar.
insanların hakkımda ne dediği ne düşündüğü artık gram umrumda değil eskiden alinirdim takilirdim şimdi de böyle olunca yalnız kalmaktan sosyal hislerimi kaybetmiş gibi hissediyorum. çoğu kişi lise yılları özellikle 10 11 kafanin rahat olduğu zamanlar en eğlendiğin zamanlar der çok sey kaybetmis olmam ileri dönük motivasyonumu düşürüyor
 
Son düzenleme:
Konu konuyu açar. Sohbet ederken gereksiz strese girme. Hemen konuyu kapamaya da çalışma. Bir şey konuşursunuz, ordan aklınıza başka bir şey gelir, sonra karşıdakinin aklına bir şey gelir. Böyle böyle akar gider. Yapamıyorum, edemiyorum diye gereksiz strese girmeye gerek yok.
 
Konu konuyu açar. Sohbet ederken gereksiz strese girme. Hemen konuyu kapamaya da çalışma. Bir şey konuşursunuz, ordan aklınıza başka bir şey gelir, sonra karşıdakinin aklına bir şey gelir. Böyle böyle akar gider. Yapamıyorum, edemiyorum diye gereksiz strese girmeye gerek yok.
evet bunu orta okuldan biliyorum ama insanların yanına gittiğim zaman tamamen sohbet yetim kayboluyo hani hicbisey gelmiyo aklıma o konu hakkında fikrimi belirteyim yorum yapayım konu açayım diyorum ama olmuyor cekindigimden utandigimdan degil neden bilmiyorum
 
Şu an lise 3'e gidiyorum ve okulun kapanmasına çok az bir süre kaldı. En baştan başlayayım.

Ben 8. sinifta LGS döneminden dolayı özel okula geçmiştim ve orada dışlanma ve zorbalık gördüm. Onun da üstüne karantina eve kapanma binince iyice kötü oldu. Geçen sene sosyal ortamlarda her hareketinde kasan aşırı utangaç birisi idim. Kalabalık ortamlardan nefret ederdim o sene beni görüp üzülen 2 kız vardı. Sohbet etmeye çalışırlardı ama çok çekingen olduğum ve insanlarla konuşurken stres yaptığım için asla beceremedim. Grubuna almak isteyen kişiler vardı hep ama ben samimi olamadım. En sonunda hep sırama geri dönüp yalnız başıma kitap okurdum resim yapardım. Sınıfta benim gibi sessiz bir kız vardı onun yanina oturmustum ama bir sure sonra kızın şizofren benzeri davranışlarını görünce uzaklaştım. Toplu takılan bir grup vardı onların yanında dolaşmaya başladım bir süre ama hiç konuşamazdım. Sadece yanlarında durup onları izlerdim. 10. sınıf kısaca böyle geçti.

11. sınıfa geçtiğimde sosyal ortamlardaki kaygı ve stresin ciddi derecede azalmıştı. Kalabalık ortamlarda bulunabiliyordum. Bu sene de yalnızlığıma üzülen kişiler vardı. Bir çocuk yanıma gelir sohbet açmaya çalışırdı içe dönüklüğümü yenmeme yardim etmeye çalışıyordu. Günaydın nasılsın derdi. Kısık bir sesle iyi derdim sadece. O da ben sorduğumda sende sor falan bunlar önemli adımlar derdi. Her zamanki gibi ben yine bir şey beceremedim. Son birkaç aya kadar bu yalnızlığımı bu kadar takmamıştın. AVM'ye giden birlikte vakit geçiren şakalaşan kişileri görünce ben neden böyleyim diye soruyorum. Hep onlar gibi olmayı cok isterdim. Herkes lise 2 ve 3 hayatının en eğlenceli dolu güzel yılları olacak der ama benim yıllarım sadece sırada oturmak ile geçti. Bunları önceden bu durumu düzeltmeye fazla takılmamıştım. Kendi kendime eğlenmeyi vakit geçirmeyi seviyordum ama insanların eğlendiğini güzel anılar biriktirdiğini görünce pişman oluyorum. Aslında hala kendi kendime vakit geçirmeyi seviyorum ama böyle yılların boşa gitmesi üzüyor. Şu an okulun kapanmasına 2 hafta falan kaldı. Aralarına katılmaya çalıştığım bir grup var ama bazen cinsel ya da normal şakalar yaparken fazla iğrençleşiyorlar ve 11'den cok 9 10 gibiler.

Olgunluk olarak 12 sınıfta zaten harıl harıl YKS çalışacağım. Yani bütün bir lise hayatım çöp oldu. Artık iş işten gecti gibi geliyor. 8. sınıfa kadar çok kolay açılırdım sinifta şaklabanlık BİM'e yapardım rahattım yani şu an içimde bir yerlerde o çocuğun durduğunu hissediyorum. Ara sıra ortaya çıksa da yalnızlıktan sosyalliğe dönmek bir anda olunca garip bir şekilde yoruyor. Tek basimayken sınıftakileri izlerdim bazıları izlenmeyi sevmez ama sohbetlerini de dinlediğim oluyordu. Resim yapardım özellikle fizik alanında bilim kitaplarını okumayı video izleyip araştırma yapmayı severdim. Müzik konusunda da kendimi geliştirdim. Instagram'da da büyük bir vakit kaybettiğim oldu. Bilimle ilgilenen birini fazla eğlenceli bulacaklarını sanmıyorum. Müzikle ilgilenen de okulda fazla kişi görmedim. Bunları detaylı anlattığım kimse yok. Sadece günlüğüme yazdım hem geçmişe dönük pişmanlığımı unutamıyorum. Hem de kendimi aşamıyorum hala asosyalim umarım düzeltmeye yardımcı olacak ciddi kişiler çıkar. Teşekkür ederim.
Hocam, resmen benim hayatımı anlatmışsınız. :') Bende böyleydim. Size nasıl zorbalık yaptılar bilmiyorum ama benimle geliyorlardı, kavga ediyorlardı durduk yere. Dertlinin halinden aynı derde sahip olan anlarmış. Size bir sorum var hocam. Hiç mi konuşamıyorsunuz? Konuşmak istediğiniz birisi gelipte konuşamadınız mı? İsterseniz benimle konuşabilirsiniz. Elimden geldiğimce yardımcı olurum ben. Sizinle aynı sınıftayım. Konuşmak isterseniz söyleyebilirsiniz hocam.
 
evet bunu orta okuldan biliyorum ama insanların yanına gittiğim zaman tamamen sohbet yetim kayboluyo hani hicbisey gelmiyo aklıma o konu hakkında fikrimi belirteyim yorum yapayım konu açayım diyorum ama olmuyor cekindigimden utandigimdan degil neden bilmiyorum
Bende de durumlar pek farklı değildi. Zaten çok konuşmak zorunda da değilsin. Bir kaç kafa dengi arkadaş bulunca gerisi geliyor zaten. Kütüphaneye gidersiniz, başka yerlere gidersiniz falan ondan sonra sen de daha rahat konuşmaya başlarsın. Konuşurken bir şey bulamamanin tek sebebi kendini konuşurken rahat hissetmemen.
 

Geri
Yukarı