Mutlu olmak aptal işi midir?

Mutluluk, insan için en temel amaç ise; bu da onun her şeyi kapsamasını gerektirir. İnsanın hakikat bilgisine sahip olmadan, sahip olduğu bilginin sınırlarında edinilen amaçların her şeyi kapsaması mümkün değildir. Mutluluk zannedilenin de gelip geçer olmasının ana sebebi budur. Bedeni istekler, para, galibiyet, ün ve benzerleri; insana mutluymuş hissi verebilir lakin bunlar gerçek mutluluğa ulaşmasına engel oyalayıcılardır.

"Her varlık, son olgunluğu elde etmek için yaratılmıştır, ve varlık düzeninde kendine has olan yere uygun başarı gösterebilecek durumdadır. Bu olgunluktan insana ayrılana en üstün mutluluk denir" Aristo

Yine bu çerçevede mutluluk olgusunun, anca "insan-ı kamil"in, yani varlık, madde, kavram bilgilerine, bunların arasındaki ilişkilere, ahlaki yasalara haiz ve bunları uygulayan insanın elde edebileceği bir durum olduğu ifade edilebilir.
 
Son düzenleme:
Aptal işi diyemem fakat ya cahil işidir ya da gamsız işidir. Şu hayatta hiçbir şeyi kafaya takmayıp anı yaşarsan mutlu olursun. Bunu yapmak için ya cahil olup hiçbir şey bilmemen gerekir ya da gamsız olup hiç bir şeyi umursamaman. Ben aşırı düşünen ve hiç mutlu olamayan bir insanım mesela. Ayrıca şöyle de bir sorunum var ki bir konuda cahil bile olsam merak edip araştırıyorum. Öğrenip cahilliğimi ortadan kaldırınca onu da bu fazla düşünmeye katıp daha da sıkılıyorum.
 
Eskiden daha mutlu olmamızın sebebi daha hayatın gerçekleri ile tanışmamaktı belki de. Çok bilmenin mutluluğu öldürdüğünü düşünüyorum. Yalnızlığa da sebep oluyor bilgelik bence. Siz ne düşünüyorsunuz? Mutluluk düşünmeyi terk etmiş aptallara göre mi?
Ne alakası var. Aptal işi filan değildir. Nerede ve neyi yaparken kendini mutlu hissediyorsan, orada durmalı ve onu yapmalısın.
 
Abiciğim zaten 70 senelik ömrün var bana zevk veren şeyleri yapmak yerine niye canımı acıtan şeyleri düşüneyim bunun gibi bunun kendine hiçbir yararı yok mutluluğun da bokunu çıkarmamak gerek aşırı mutlu olup kör olmayın yeterli.
Ne kadar yaşayacağını Allah bilir ama sonra dediğin doğru.
 
Eskiden daha mutlu olmamızın sebebi daha hayatın gerçekleri ile tanışmamaktı belki de. Çok bilmenin mutluluğu öldürdüğünü düşünüyorum. Yalnızlığa da sebep oluyor bilgelik bence. Siz ne düşünüyorsunuz? Mutluluk düşünmeyi terk etmiş aptallara göre mi?
Mutluluk aptalların işidir. Mutluluk düşünmemeyi gerektirir. Sanırım düşünme yeteneğinle mutluluk güzel bir takasta olmaz. Mutlu olunca tüm duygularını bir yana bırakırsın, duyularını da. Ben mutlu olmadan yaşam sürmeye alıştım. Sana da öneririm.
 
Duyduğum en saçma önerme. Evet hayatta çok üzücü detaylar var ancak bunları kafayı takıp mutsuz olmak yerine mutlu, enerjik ve sorun çözmeye odaklı olmak daha mantıklıdır. Zaten sürekli mutsuzluk hâli beyin kimyasını iyi yönde etkilemez.
 
Bence yillar gectikce mutlulugun tanimi degisti. Simdi ise paran yoksa, kiyafetin yeni degilse mutsuzsun. Mutluluk artik maddi bir sey oldu. Mutlulugun maneviyatinin oldugunu dusunuyorum. Su an ettigim sozlerin konu ile alakasi yok ama genel olarak boyle dusunuyorum.

Mutluluk aptal isi degildir. Mutluluk o an kafandaki diger sorunlari onemsizlestirip o ani degerli kilan seydir. Diger seyler onemsizlesince niye aptal olursun ki? Aptal insanlarin hepsi mutlu mudur? Hayir, bence tam tersidir .Cahillik ile gelen mutluluk, kendisini kandiran bir insan gibi sahte bir mutluluktur.

Insan hayati mutlu yasamak zorunlulugu yok ama mutlu olmadan da yasayamaz.

Bence bu hayatta aptal olunmalı.

Bilgi arttıkça hayata olan bakış açısı değişir ve insanlardan soğursunuz. En azından kendi seviyenizden daha üst seviyede biriyle konuşmak isterseniz.
Katilmiyorum, bu hayatta aptallik katlanilamayan bir seydir. Bilgi birikimi artarsa tabii bakis acisi degisir ve insanlarin kotulugu yuzunden soguyabiliriz. Bu dogaldir ama bunun pek aptallikla alakasi yoktur.

Insan yalnizken, bilgiliyken, parasizken de bence mutlu olabilir. Insanlar sadece hayal ederek bile mutlu olabilir.
 
Katilmiyorum, bu hayatta aptallık katlanılamayan bir seydir. Bilgi birikimi artarsa tabii bakis acisi degisir ve insanlarin kotulugu yuzunden soguyabiliriz. Bu dogaldir ama bunun pek aptallikla alakasi yoktur.

Her ne kadar katlanılmayan bir şey olsa da aptal olan insan kendisinin aptal olduğunu anlamaz.

Bilgi artarsa farkındalık artar bakış açısı değişir daha mantık çerçevesi içerisinde bakarsınız e sonuç olarak karşınıza aptal gelince de sıkılırsınız muhabbetten ve kaçmak istersiniz. Kötülük başka yana.

Ben mutlu olamaz demedim ama bence aptallar bu hayatta daha mutlu. Her ne kadar yalan mutluluk olsa da mutlu mu mutlu.
 
Bazı şeylere göre değişir. Her şeyi hatırlasan çok kötü olurdu. Mutluluk için bazı şeylee görmezden gelinebilir ama mantıklı sebebi de olabilir. Kupa kazanmak gibi.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı