Çoğumuzun amacı mutlu bir yaşam sürmek. Mutlu bir yaşam sürmek istiyorsak bunun iki farklı yolu var. Birincisi bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz şeyleri elde etmek. Bu herhangi bir şey olabilir: Eş, sevgili, çocuk, statü. Varlık, meslek, hobi vs. bunlardan bazılarını elde etmek uzun ve yorucu bir süreç.
Bir kişi, emeklilik hayatında mutlu olacağını düşünüp hayatının 40 yılını çalışarak geçirmesi ve şanslıysa 15 yıl mutlu olup hayatının son 5 yılını hastalıklarla ölüm döşeğinde geçirmesi ne kadar kazançlı -dilimin ucunda bir kelime var ama aklıma gelmiyor-? İkinci yola gelirsek: Mutluluğu şeylerin içinde aramak.
Bu yolda içinde olduğumuz durum içinde bizi mutlu edecek şeyleri arayıp bularak mutluluğu elde ediyoruz. İstediğiniz mesleği icra edemiyor musunuz? O zaman şu anda yürüttüğünüz mesleğin sizi mutlu edecek yönlerine odaklanın ki üzülmeyesiniz. Ama şöyle bir ikilemle karşılaşıyoruz: Eğer şu an içinde olduğumuz durumdan daha kötü -sevmeyeceğimiz- bir duruma düşersek onu aşıp eski durumumuza mı dönmeye çalışmalıyız yoksa daha kötü olan durumu kabullenip onu sevmeye mi çalışmalıyız?
İkinci yolu seçmiş birinin hayatın zorluklarının üstesinden gelmesindeki motivastyonu ne olur? Peki bütün bu uğraşların kendimiz dışında hiç kimse için bir şey ifade etmemesi ve öldükten sonra bütün bu uğraş ve mutluluğun yok olması, yaşarken mutlu olmayı önemli kılar mı? Şunu da belirteyim bir Tanrı veya ahiret inancım yok. Doğmadan önceki durumumuza geri döneceğimize inanıyorum.
Yani hiçbir düşüncenin, hissin ve duyunun olmadığı zaman ve mekandan bağımsız hiçliğe... Forumda benim gibi düşünen kişilerin yaşamlarındaki anlam ne? Yazdığım şeyler karışık ise şimdiden özür dilerim.
Bir kişi, emeklilik hayatında mutlu olacağını düşünüp hayatının 40 yılını çalışarak geçirmesi ve şanslıysa 15 yıl mutlu olup hayatının son 5 yılını hastalıklarla ölüm döşeğinde geçirmesi ne kadar kazançlı -dilimin ucunda bir kelime var ama aklıma gelmiyor-? İkinci yola gelirsek: Mutluluğu şeylerin içinde aramak.
Bu yolda içinde olduğumuz durum içinde bizi mutlu edecek şeyleri arayıp bularak mutluluğu elde ediyoruz. İstediğiniz mesleği icra edemiyor musunuz? O zaman şu anda yürüttüğünüz mesleğin sizi mutlu edecek yönlerine odaklanın ki üzülmeyesiniz. Ama şöyle bir ikilemle karşılaşıyoruz: Eğer şu an içinde olduğumuz durumdan daha kötü -sevmeyeceğimiz- bir duruma düşersek onu aşıp eski durumumuza mı dönmeye çalışmalıyız yoksa daha kötü olan durumu kabullenip onu sevmeye mi çalışmalıyız?
İkinci yolu seçmiş birinin hayatın zorluklarının üstesinden gelmesindeki motivastyonu ne olur? Peki bütün bu uğraşların kendimiz dışında hiç kimse için bir şey ifade etmemesi ve öldükten sonra bütün bu uğraş ve mutluluğun yok olması, yaşarken mutlu olmayı önemli kılar mı? Şunu da belirteyim bir Tanrı veya ahiret inancım yok. Doğmadan önceki durumumuza geri döneceğimize inanıyorum.
Yani hiçbir düşüncenin, hissin ve duyunun olmadığı zaman ve mekandan bağımsız hiçliğe... Forumda benim gibi düşünen kişilerin yaşamlarındaki anlam ne? Yazdığım şeyler karışık ise şimdiden özür dilerim.
Son düzenleyen: Moderatör:
