Nedenini bilmediğim iç sıkıntım

Hayatın en temel kurallarından biri de kimsenin senin hakkında ne düşündüğünü umursamayacaksın.

Sanırım benim bir psikologa ihtiyacım var.

Gerçek dünyaya hoşgeldin kardeşim
Dalga geçmek için söylemiyorum. Ama üzülerek belirtiyorumki artık lisedeki laylaylom hayatı sona erdi. Üniversiteninde bir adım sonrası iş hayatı, iş hayatında da herkes böyle lise arkadaşların gibi olmayacak. Sana tavsiyem üniversiteye başladın diye lise arkadaşlarından kopma, ama bir yandan da lisans/önlisans daki arkadaşlarla muhabbet kurmaya çalış bir şekilde, 2 yıl önlisans 4 yıl lisans okudum. Konuştuğum arkadaşların sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Çoğu kişi de konuşmaya değmez zaten. Çeşit çeşit insan tanıyacaksın orada.

Kim kafa denginse arayı sıkı tut. Sınav zamanı tuttuğun ders notları için o dersi alan hemen hemen herkes 1 haftalığına arkadaşın olacak. Bir hafta sonra gördüğünde selam vermeyecek bilgin olsun. Okula arabayla gidersen, okul çıkışından o kişiyi evine/yurduna bırakana kadar arkadaşsın. Çıkar ilişkisi olacak her yerde hazırlıklı ol.

Her telden insan olacağı için, kimi kıyafetine bakıp burun kıvıracak/yakınlaşacak, kimisi bilgi birikimine bakıp yakınlaşak/uzaklaşacak, kimisi ortam insanı olup olmamana bakıp ilişki kuracak. Kimisi karizmana/güzelliğine bakacak. Ne olursa olsun başkasının senin hakkında ne düşündüğünü olumlu ya da olumsuz asla kafana takma. 4 yıl sonra o insanlar hayatından silinip gidecek. Geriye bir avuç insan kalacak. Fırsatın varken hem öğretimini hem de eğlence hayatını layıkıyla yerine getir. 4 yıl sonra birbirinin üzerine basıp yükselmeye çalışan iş arayan ordusu ile karşılaşacaksın haberin ola.

Kendini hiçbir faaliyetten soyutlama, gezi turumu var atla hemen, konferans mı var koş dinle zamanın varsa, arkadaşların halı sahaya mı çağırıyor oynamasan bile git izle. Okul sonrası kafeye bilardoya mı çağırıyor, çay kahve içmeye mi kabul et. İçine kapanık olma benim gibi. En fazla ne olur ki kimin hangi ortamda nasıl birisi olduğunu görmüş olursun ona göre arkadaş seçersin kendine.

Hayatta herşey gönlünce güzel ve hayırlı olur inşaallah...

Okula gitmeden aşırı heyecanlanıyorum normalde böyle biri değilim onu anlamış değilim.

Muhabbet kurmaktan yana "arkamdan ne derler?" diyorsun. Çıkarımım olarak özgüvenini yitirmene sebep olan bir konu var demek ki. Bence "Ne derlerse desinler, ben buyum." demelisin. Yalnızlığa doğru seyretmeye devam edersen üniversite hayatın sonrasına mal olacak karaktere bürünebilme ihtimalin var. Ülkemizde maddi konularda herkes sıkıntı çeker durumda ancak biraz olsun maddi gücün varsa psikolojik destek alman son derece faydalı olacaktır.

Bana göre mutluluk zaten bir ilacın dozu gibi delip geçicidir. Zaten sürekli mutlu olmayı bekleyemezsin. Ama insan modunu kendisi belirler. Aynı ruh haline bir çok insan girip çıkabilir bu konuda kendini yalnız hissedip dışlama. Son 3-4 aydır işim yok. Okulda okumuyorum ailemle kalıyorum. Yeri geliyor 5 gün kafamı evden çıkarmıyorum. Kendine hobiler bul. Anladığım kadarıyla hayatında heyecan yok. Aynı şeyler aynı insanlar sıkmış olabilir bu doğal. Başka insanlar tanı sosyalleş. Sosyal medyayı kullanmaktan çekinme. Ne biliyim film izle. Evinde veya sinemada. Spora başla, bilgisayar oyunu oyna, güzel nezih bir kafeye git çay kahve iç. Hangisi eğlenceli gelirse onu yap. Sıkıldığın yerde durma içini daha da bunaltma. Bende orta okul ve lisede şen şakrak gülen sevilen popüler bir çocuktum. Şuan arkadaş ortamımda hala öyleyim sevilirim ama yeri geliyor ben de susabiliyorum yaşam enerjimi kaybedebiliyorum. Hepimiz insanız. Ve biz gibi insanlar susup pusunca daha da dikkat çekiyor. Dediğim gibi kendini yargılama ve sorun yokmuş gibi davran. Emin ol düzeleceksin Bu arada şunu da ekliyim; insanlara fırsat ver. Ben çıkmıcam dedikçe kapımın önüne gelip beni alan eğlendiren dostlarım vardı. Reddetmeden önce düşün belki o gece çok eğleneceksin.

Öncelikle Sen fazla duygusal bir insansın, ince fikirli + karakterli bir fıtrata sahipsin. Bu kötü bir şey değil. (Bunların hepsinin bir arada bulunduğu insan sayısı çok az)... Bence böyle bir insan olduğun için kendini extradan sevmeli ve hoş görmelisin. Aynı yabancılığı, dışlanma hissi, tedirgin olma durumlarını Üniversite 1'de bende yaşadım. Hatta sende kendimi gördüm diyebilirim. Durumumu karşımdaki insanlara izah ettiğimde; "Zaman herşeyin ilacı geçecek, bambaşka deneyimler yaşayacaksın" dediklerinde çok kızardım ve hala da zalimce gelen bir teselli cümlesidir bununla birlikte bende aynı cümleleri kuracağım ve muhtemelen boş bir yönlendirme veya boş bir teselli olarak algılayacaksın... Evet aynen öyle olacak. Zamanla içinde bulunduğun ortam sen istemesende Sosyalleşme yolunda; bakış açına yön verme konusunda seni kamçılayacak. Bu sosyal değişimler gerçekleşirken sen farkına bile varmayacaksın. Şuanki tek önerim; Kendine farklı uğraşlar bul. Yakınında huzur evleri, sosyal yardımlaşma merkezleri, Çocuk esirgeme kurumları gibi yerleri ziyaret et, Çocuk ve yaşlıları sevindir, Kendini başkasına değil! yine kendine ispat etmiş olacaksın. Sonra tedirgin olduğun o insanların karşısına çıktığında aciz değil öz güvenli hissedeceksin. Ben böyle örnek verdim (farklı uğraşlar konusunda) sen farklı şeylerde bulabilirsin. Naçizane görüşlerim bunlar. Dert etme biraz sabır sadece KURTULACAKSIN!

TEKİNOGLİ dedi:

Lise yıllarımla kıyaslarsam Hiçbirşeyden tam keyif alamıyorum ve kesinlikle tam olarak mutlu olamıyorum dünyalar benim olsa yinede arkamdan ne derler derdinde olurum bunun sebebi nedir acaba bunalımda falanmıyım inanın çözemedim kendimi acaba delimiyim

Genişletmek için tıkla...

Aga şuan durumlar ne merak ettim Benzer sıkıntılardan ben de muzdaribim.