Topraksevdalisi743
Hectopat
- Katılım
- 20 Nisan 2022
- Mesajlar
- 98
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
18 yaşındayım. Video animasyon ve grafik tasarımla uğraşıyorum. Gerçekten iyi para kazandığım zamanlar oldu. Laptop, oyuncu koltuğu, büyük masa almıştım; yaklaşık 60 bin TL harcama yapmıştım. Ortalama ve elimde hâlâ iyi para vardı. Neyse, ailem şu mantıkta düşünüyor:
"İstersen ayda 1 milyon TL kazan, bir gün batarsın ve bir daha para gelmeyebilir. Memuriyette her ay düzenli maaş alır, ayrıca bu işlerle de ilgilenirsin." diyorlar.
Şu an ülkede zenginler bile çocuklarının memur olmasını istiyor, "Ticarette batıp bütün parasını kaybedebilirler." diyorlar. Ticarette para kazanılmasını aşırı kolay mı görüyorlar bilmiyorum. İki yıllık bir üniversite için çalışıyorum. Onu da uzaktan okuyacağım çünkü puanı yüksek değil ve başka şehirde kalma, kira vb. durumlar asla olmaz. "Üniversite sınavında bir yeri kazanamazsan asgari ücretle çalışırsın, yapacak bir şey yok. Herkes deli gibi çalışıyor, yapacak bir şey yok." diyorlar.
Aile mesleğinden devam etmemi istiyorlar. "Ne diye uğraşıyorsun bu işlerle?" diyor babam. Eve aylık 30–35 bin TL giriyor, o da zar zor yetiyor. Zaten dışarı çıkmıyoruz. 7/24 evdeyim. Sosyal hayatım hiç olmadı; ilaç tedavisi aldım iki yıl boyunca.
"Sosyalleşmek istiyorsan git, dışarıda insanlara selam ver, hal hatır sor." diyorlar. "Kimse kimseyle konuşmak istemez, kimse kimsenin derdini çekmez." diyorlar. Şimdi, eğer ki üniversiteyi kazanamazsam gece çalışıp sabah uyuyacağım, hayatım boyunca. Çünkü yapacağım iş gece işi olacak; eğer asgari ücretle bir işe girersem böyle olacak. İnternet oyunlarıyla kendimi mutlu ediyorum, başka çarem kalmadı. Ve kendi kendime saatlerce konuşmaya başladım. Konuşmam bitince de ağlıyorum.
"İstersen ayda 1 milyon TL kazan, bir gün batarsın ve bir daha para gelmeyebilir. Memuriyette her ay düzenli maaş alır, ayrıca bu işlerle de ilgilenirsin." diyorlar.
Şu an ülkede zenginler bile çocuklarının memur olmasını istiyor, "Ticarette batıp bütün parasını kaybedebilirler." diyorlar. Ticarette para kazanılmasını aşırı kolay mı görüyorlar bilmiyorum. İki yıllık bir üniversite için çalışıyorum. Onu da uzaktan okuyacağım çünkü puanı yüksek değil ve başka şehirde kalma, kira vb. durumlar asla olmaz. "Üniversite sınavında bir yeri kazanamazsan asgari ücretle çalışırsın, yapacak bir şey yok. Herkes deli gibi çalışıyor, yapacak bir şey yok." diyorlar.
Aile mesleğinden devam etmemi istiyorlar. "Ne diye uğraşıyorsun bu işlerle?" diyor babam. Eve aylık 30–35 bin TL giriyor, o da zar zor yetiyor. Zaten dışarı çıkmıyoruz. 7/24 evdeyim. Sosyal hayatım hiç olmadı; ilaç tedavisi aldım iki yıl boyunca.
"Sosyalleşmek istiyorsan git, dışarıda insanlara selam ver, hal hatır sor." diyorlar. "Kimse kimseyle konuşmak istemez, kimse kimsenin derdini çekmez." diyorlar. Şimdi, eğer ki üniversiteyi kazanamazsam gece çalışıp sabah uyuyacağım, hayatım boyunca. Çünkü yapacağım iş gece işi olacak; eğer asgari ücretle bir işe girersem böyle olacak. İnternet oyunlarıyla kendimi mutlu ediyorum, başka çarem kalmadı. Ve kendi kendime saatlerce konuşmaya başladım. Konuşmam bitince de ağlıyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
18 yasindayim. Ama kucuklukten beridir okuldam malesef ogrebci ve ogretmen tarafindan zorbalanma durumu oldu ailem okula gelirdi konusurdu cunku hep kavga cikardi tartisma olurdu iftira yerdim ozellikle ilkokulda. Ailemde bu durumdan dolayin ileriki donemlerde sikinti yasamami istemezdi beni disariya karsi daha dikkatli olmam icin uyariyorlardi yani biri birsey derse takma vb. Tarzinda. Lisenin 4 yili bos gecti yani ortaokuldan farki yoktu lisenin bende bir degisim olmadi sadece kendi islerimi gelistirdim
