Selamlar. Bende bir inançsızım önceden belirteyim. Ben ortaokulda( orta 2 oluyor bu döneme göre) felsefe kitapları okuyordum. Nedeni ise babam felsefe öğretmeniydi ve evde bir ömür boyu okuyacağım felsefe kitapları vardı. Bende hangi kitabı okuyup Ateizmi öğrendiysem Ateist oldum. Tabii olmadan önce düşündüm. Dedim ki tanrı olabilir mi, olamaz mı, tanrıyı kim yarattı vs. sorular soruyordum kendime. Aileme konuyu anlattım ve bana: "Oğlum, inanç kişisel bir mesele. Neye veya kime inandığın sana özeldir. İster paylaş ister paylaşma ama inancınla da övünme" dediler. Bu cümleler aklıma kazındı hayatım boyunca.
Aynı sene ama dönem sonlarına geliyoruz, Mayıs falan. Sınıfta Medine adlı "cahil" bir dindar olduğunu iddia eden bir kız vardı. Kız bir gün dedi ki Allah tabii ki var, herkes inanmak zorunda dedi ve o an çok sinirlendim "Zorundalık" kelimesinin her türlüsü beni çok sinirlendirir. Hemen atladım ve bir filozof edasıyla konuşmaya başladım. Tabii karşımda hiç bir şey anlamaz bir duvar vardı. Kız ise konuşmam biter bitmez şu sözleri söyledi: " Allah birdir, tektir, başka ilah yoktur! Cehennemde yanacaksın!" dedi. Bende çok uğraşmadan o ortamdan ayrıldım. Çünkü kıza ne söylesem bu sözleri söylüyordu. Ben diyordum ki nasıl tanrı olabilir? Kız hemen Allah tektir, birdir demeye başlıyordu.
Zor
Şimdi genele gelelim. Türkiye İslam ülkesi falan değil. Türkiye Laik ve Bağımsız bir Cumhuriyettir. Bu lafları herhangi bir dindara vs. söylesen dayak yemen muhtemel.
Ortaokul dönemimin ileriki süreçlerinde din dersleri sıkılaştı. Din öğretmenimiz tam manasıyla bir Atatürk, inançsızlık ve İslam'a karşı olan her şeyden nefret ediyordu. Hocayla ne zaman konuşmaya kalksam aynı laflar...Allah birdir, tektir. Yok bir de tekbir getirip kafa kessinler diyordum...