Yaşadığımız hayat mı?

Yaşadığımız hayat hayat mı? Soru belli. ( Şu hayatta memur çocuğu olmak vardı ) bazen yaşadığımız yerin sadece bir toprak parçası olduğunu inanıyorum.

Böyle ülkeye sinirlenmek gıcık olmak tembellik belirtisidir tamam ekonomimiz kötü fakat sen kendin için bir şeyler yapıp yurt dışında iyi bir konuma sahip olmak için her şeyi yapmalısın. Ben Kıbrıs'tayım belki de Türkiye'den daha kötü durumdayız ama ülkemden şikayetçi değilim çünkü her şeyin bir çaresi olduğuna inanıyorum.

Hayat bana hayat olmuş, hayatlanıp bana hayat olup hayatlanıp hayati olup hayati hayat olmuş...

Bugün de herkesi efkar basmış anlaşılan. Bir bitmedi isyanınız. Bizde biliyoruz durumlar kötü fakat bunu bu kadar dillendirmemek gerekiyor.

Kendin için çabalamadıktan sonra, ülkeyle alakan yok.

Kime göre, neye göre ama?

Açıkçası sağlıklı bir hayat yaşıyorum. Çok şükür büyük bir hastalığım yok.

Geleceğini her ne kadar önü kapalı da görsem, değiştirmek tamamen bana bağlı bir şey. Her gün ünlü fenomenleri takip edip, hayata sövsek de bir şey değişmiyor.

Şunu unutmayın ki, zaman bir uçak ve pilot biziz. Biz de onlar gibi hayat yaşamak istiyorsak ya çok şansa, ya da bir şeyler yapmaya ihtiyacımız var. Bahane uydurarak olacak işler değiller maalesef.

Biliyorum ülkenin durumunu kötü, hatta gerektiği yerde bunu insanlara anlatmak için deli gibi uğraştım. Ancak bu kadar da dertlenilmez. "Yaşadığımız hayat mı?" gibi gereksiz efkarlara girmeyin. Hayat bizim hayatımız. Şartlar ne kadar kötü olursa olsun hayatımızı iyi yapabiliriz. En azından hayatımızı iyi yapmak için denemiş oluruz. Şartlar kötüydü bu yüzden yapmadım yerine şartlar kötüydü, denedim ve olmadı demek çok daha iyidir. Hem belki cidden daha iyi bir hayata sahip oluruz.

Aslında soruyu "senin yaşadığın hayat mı?" olarak değiştirebiliriz. Evet durumlar iç açıcı değil. Her şey kötüye gidiyor ama sen bu akıntıya kapılıp gitmek zorunda değilsin. Akıntının tersi yönde yüzmek belki zor ve yorucu olabilir ama bu seçenek tamamen senin elinde. Kendini geliştirip, fırsatları değerlendirirsen hayatı daha verimli yaşayabilirsin. Klavye başında "yaşadığımız hayat mı?" diye sorma şansın olduğunu unutma ve haline şükret.

Yakın zamanda Almanya'dan bir iş teklifi aldım ama Almanca düzeyim yeterli olmadığı için gidemedim. Şimdilik rafa kalktı fakat ilk fırsatta yurtdışına çıkmak için çabalıyorum ve çıkmayı deneyeceğim, devam edeceğim, bu yolda çaba, gayret ve emek göstereceğim. Başaramadığım takdirde ise 2023 seçimlerinden sonra eğer hala Recep Tayyip Erdoğan ve AKP iktidarı ülkeyi yönetmeye devam ederse, bu halk yine bu insanlara oy verirse, Türkiye şartlarında yaşamaya devam etmek yerine onurumla intihar ederim açıkçası, böyle bir fikrim var. Saygı duyan duyar, duymayan ise pek umurumda da değil açıkçası. Kimse kusura bakmasın adam söylenmesin, söylenmesin ama kimse Türkiye'de ki seçmen kitlesinin cehaleti yüzünden eziyet çekmeye mahkum değil. Kurtulma çabası içerisindeyim ve 2023'ten önce şans yüzüme gülmezse, olur da Türkiye'den kurtulamazsam ve 2023 seçimleri sonrası bu iktidar kalır ve yönetmeye devam ederse şerefim ve onurumla ölürüm çok daha iyi.

xCheesy99 dedi:

Böyle ülkeye sinirlenmek gıcık olmak tembellik belirtisidir tamam ekonomimiz kötü fakat sen kendin için bir şeyler yapıp yurt dışında iyi bir konuma sahip olmak için her şeyi yapmalısın. Ben Kıbrıs'tayım belki de Türkiye'den daha kötü durumdayız ama ülkemden şikayetçi değilim çünkü her şeyin bir çaresi olduğuna inanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

İnsan onlarla uğraşırken ömür bitiyor. Hayallerine ulaşabilirse anca 70 - 80 yaşında ulaşıyor. Avrupa şartlarında büyüyen bir çocuk ile Türkiye şartlarında büyüyen bir çocuk kıyaslanamaz bile. Avrupada'ki çocuk 5 senede hayallerine ulaşıyor, Türkiye'de 2 işle birden ilgilenip 50 yılda hayallerini zor gerçekleştiriyorsun. Tembellik diyorsun da düşünmek bile öldürüyor. Hayallerin uğruna senelerce çalış mutlu olacağın günleri bekle bir kez bile mutlu olamadan geber. Bu mudur hayat. Ben 17 yaşımdayım, yabancı ülkelerdeki benimle aynı yaştaki çocukları görünce yaşama hevesi kalmıyor. Benim 50 yıl çalışsam alamayacağım araba 17 yaşındaki Avrupa'lı çocuğun altında. Bu sadece en basit örneğiydi daha çok örnek verirdim de yaşıtlarımın aklına da intihar düşüncesi girmesin.