Yaşam enerjimi kaybettim

Kullanıcı1355

Hectopat
Katılım
22 Nisan 2020
Mesajlar
2.322
Çözümler
23
Öncelikle belirtmek istiyorum ki içerisinde bulunduğum durum 13-14 yaşındaki çocuğun ergenlik tripleri değil. Gerçekten bilinçli ve sağlıklı yardımcı olabilecek kişiler yanıt versin.

Aşağı yukarı 2 senedir ağır depresyondayım. Asıl nedeni eski ilişkim. Biraz da maddi sorunlar. Liseden mezun oldum ve üniversite düşünmüyorum. Tüm gün evdeyim ve önemli bir şey olmazsa evden asla çıkmıyorum. Kendi kendime teşhis koymuyorum zira doktor değilim ama akıl sağlığımda ciddi problemler var. Diyeceğiniz şeylerin başında "psikoloğa git" olacağını biliyorum. Gitmemek için kendimce sebeplerim var. Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Daha önce insanların imrendiği pek çok şey başardım. Ama artık mesleğimi öğrenmeye devam edemiyorum çünkü çalışmaya odaklanamıyorum ve sıkılıyorum. Hobilerimi yapamıyorum. Dediğim şeyleri yapsam bile içimden gelmediği için 1-2 günden fazla sürmüyor, bırakıyorum. Gün içerisinde oyun oynamak ve uyumak haricinde bir şey yapmamaya başladım. Tanıyan kişilere söylediğimde şaşırıyorlar çünkü ben hep çalışkan birisiydim. Hala çok genç yaşlardayım. Gençliğimi böyle heba etmek istemiyorum. Sigara ve uyuşturucu kullanmıyorum. Alkolü en son bir sene önce arkadaş ortamında içtim ve bağımlı değilim. Şimdiye kadar her şeyimi tek tabanca olarak yapmaya çalıştım ama artık yapamıyorum. Çok yorgunum ve yardıma ihtiyacım var.

Buradan profesyonel bir çözüm zaten beklemiyorum. Arkadaş tavsiyesi gibi şeyler belki fikir verir diye yazmak istedim. Dertlerimi paylaşan birisi değilim. Hep içime atarım. Buraya yazarken bile içimde rahatsız edici tuhaf bir his var.
 
Son düzenleme:
Ben de sizin gibiyim ama yaşım küçük olduğu için ergenlikten olabilir benim ki. Başta bir hedefim falan olmadığı için böyle olduğumu düşündüm ve hedefler koydum kendime ama gerçekten onlarla uğraşacak ne enerjim var ne isteğim günlerim bomboş geçiyor. Oyun oynama isteğim bile yok zaman geçsin diye zorluyorum kendimi. Geçmesini bekliyorum bu günlerin.
 
Nasıl ayrıldınız neden ayrıldınız bilmiyorum ama bu tür şeylere ne olursa olsun tecrübe diye bak sıradaki de yoluna devam et.Hayatına farklılık katmanı tavsiye ederim monoton yaşam her şeyi daha da berbat hale getirebilir.Bir de bütün gün evde yatıyorsan kendini dinlersin kafani dağıtman gerek çalışırsan daha iyi olur bende işe yarardı.
 
Yapabileceğiniz ancak yapmadığınız durumlar için kendinizi zorlayın. Örneğin bugün X aktivitesini yapacağım, yarın Y aktivitesini yapacağım planınızı uygular ardından büyük ihtimalle ara verirsiniz. Ardından bu olay alışkanlık haline gelip belki hobilerinize yeniden başlama fırsatınız olabilir. Ayrılma konusunda gelirsek mümkünse unutmaya çalışın ve farklı aktiviteler yapın. Bu konuda ilk yazdıklarımı esas almalısınız. Eğer bu konuda herhangi destek almazsanız bu probleminiz daha fazla ilerleyebilir. Kendi fikrimce kesinlikle destek almalısınız. Gerekirse psikologa gitmelisiniz. Sonuçta dünyaya 1 kez geliyoruz ve bu kısıtlı zamanımızı verimli geçirmeliyiz.
 
Neden profesyonel yardım almak istemiyorsun? Burada sana arkadaş tavsiyesi olarak verebileceğim şey kendine bir amaç edinmeni söylemek olur. Amacı olmayan bir insan içindeki boşlukta ezilmeye mahkum oluyor genelde.

Ayrıca olabildiğince yalnız kalmaktan kaçın şu sıralar. Yalnız kalmak düşüncelerin içinde boğulmak anlamına geliyorsa senin için, oyun oynamak ve uyumak muhtemelen kaçış yolundur. Dolayısıyla yalnız kalmamaya çalış derim ben.

Bir meşgalen ve onu birlikte yaptığın birileri olursa hem daha rahat toplarsın. Bir şeyler yolunda gittikçe de, kendine olan güvenin dönmeye başlar ve daha rahat bu mentalden kurtulursun.
 
Öncelikle belirtmek istiyorum ki içerisinde bulunduğum durum 13-14 yaşındaki çocuğun ergenlik tripleri değil. Gerçekten bilinçli ve sağlıklı yardımcı olabilecek kişiler yanıt versin.

Aşağı yukarı 2 senedir ağır depresyondayım. Asıl nedeni eski ilişkim. Biraz da maddi sorunlar. Liseden mezun oldum ve üniversite düşünmüyorum. Tüm gün evdeyim ve önemli bir şey olmazsa evden asla çıkmıyorum. Kendi kendime teşhis koymuyorum zira doktor değilim ama akıl sağlığımda ciddi problemler var. Diyeceğiniz şeylerin başında "psikoloğa git" olacağını biliyorum. Gitmemek için kendimce sebeplerim var. Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Daha önce insanların imrendiği pek çok şey başardım. Ama artık mesleğimi öğrenmeye devam edemiyorum çünkü çalışmaya odaklanamıyorum ve sıkılıyorum. Hobilerimi yapamıyorum. Dediğim şeyleri yapsam bile içimden gelmediği için 1-2 günden fazla sürmüyor, bırakıyorum. Gün içerisinde oyun oynamak ve uyumak haricinde bir şey yapmamaya başladım. Tanıyan kişilere söylediğimde şaşırıyorlar çünkü ben hep çalışkan birisiydim. Hala çok genç yaşlardayım. Gençliğimi böyle heba etmek istemiyorum. Sigara ve uyuşturucu kullanmıyorum. Alkolü en son bir sene önce arkadaş ortamında içtim ve bağımlı değilim. Şimdiye kadar her şeyimi tek tabanca olarak yapmaya çalıştım ama artık yapamıyorum. Çok yorgunum ve yardıma ihtiyacım var.

Buradan profesyonel bir çözüm zaten beklemiyorum. Arkadaş tavsiyesi gibi şeyler belki fikir verir diye yazmak istedim. Dertlerimi paylaşan birisi değilim. Hep içime atarım. Buraya yazarken bile içimde rahatsız edici tuhaf bir his var.
Hocam üniversite öğrencisiyim geçen sene tam da bu dönemler benzer şeyleri yaşadım. Psikoloğa gittim, ilaç kullandım, arkadaşlarımla konuştum ve benden büyük abiler/ablalarla konuştum. Nasıl düzeldim oraya geleyim. Annemle beraber akşamları yemekten sonra yürüşlere çıktık bir saat yürüyüp geldik. O sırada sohbet etmeye çalıştık, güncel durumum hakkında. Ben sürekli aklıma taktığım bir sorun vardı bu yüzünden internette sürekli insanların yorumlarını okuyordum. (Üniversite içinde bölüm değiştirdim İnşaat'tan Endüstri Müh.'liğine) Pişman olur muyum diye çok düşündüm. Sonra farkettim ki bu internette insanlar genelde şikayet ettikleri şeyleri daha çok paylaşıyorlar. O yüzden sosyal medya ve internetteki yorumları okumayı bıraktım. Hatta sosyal medya hesaplarıma girmemeye bile başladım. Onun yerine oyun oynamaya çalıştım. Arkadaşlarımla buluşmaya başladım. 6 ay kadar sürdü bu süreç. Sonra staj başladı benim. Bir ay fabrikada çalıştım mühendis olarak. Staj sırasında kendimi tamamen toparladığımı farkettim. Çünkü aslında sorun edip kafada taktığımız şeyler çok saçma. Hayat çok kısa, karalar bağlamanın da bir manası yok. Daha çok hareket edip sosyalleşmeye bakın, ama birden değil ufak ufak. Kafanızı toplamaya bakın. Çok düşünmeyin. Beyninizi ciddi manada boşaltın. İçinizi boşaltabileceğiniz bir arkadaşınız vs. yoksa kesinlikle psikiyatriye gidin. İlaç almayın en azından derdinizi dökün inanın çok rahatlatıyor. Uykuyu düzene sokun bir de o da çok önemli.
 
Öncelikle belirtmek istiyorum ki içerisinde bulunduğum durum 13-14 yaşındaki çocuğun ergenlik tripleri değil. Gerçekten bilinçli ve sağlıklı yardımcı olabilecek kişiler yanıt versin.

Aşağı yukarı 2 senedir ağır depresyondayım. Asıl nedeni eski ilişkim. Biraz da maddi sorunlar. Liseden mezun oldum ve üniversite düşünmüyorum. Tüm gün evdeyim ve önemli bir şey olmazsa evden asla çıkmıyorum. Kendi kendime teşhis koymuyorum zira doktor değilim ama akıl sağlığımda ciddi problemler var. Diyeceğiniz şeylerin başında "psikoloğa git" olacağını biliyorum. Gitmemek için kendimce sebeplerim var. Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Daha önce insanların imrendiği pek çok şey başardım. Ama artık mesleğimi öğrenmeye devam edemiyorum çünkü çalışmaya odaklanamıyorum ve sıkılıyorum. Hobilerimi yapamıyorum. Dediğim şeyleri yapsam bile içimden gelmediği için 1-2 günden fazla sürmüyor, bırakıyorum. Gün içerisinde oyun oynamak ve uyumak haricinde bir şey yapmamaya başladım. Tanıyan kişilere söylediğimde şaşırıyorlar çünkü ben hep çalışkan birisiydim. Hala çok genç yaşlardayım. Gençliğimi böyle heba etmek istemiyorum. Sigara ve uyuşturucu kullanmıyorum. Alkolü en son bir sene önce arkadaş ortamında içtim ve bağımlı değilim. Şimdiye kadar her şeyimi tek tabanca olarak yapmaya çalıştım ama artık yapamıyorum. Çok yorgunum ve yardıma ihtiyacım var.

Buradan profesyonel bir çözüm zaten beklemiyorum. Arkadaş tavsiyesi gibi şeyler belki fikir verir diye yazmak istedim. Dertlerimi paylaşan birisi değilim. Hep içime atarım. Buraya yazarken bile içimde rahatsız edici tuhaf bir his var.
Merhaba kardeşim. Yaşadığımız şeyler eski bir ilişki sonrasında ağır, uzun süren bir depresyona girmek, akıl sağlığından şüphe etmek gibi söylediğin başlıklar altında birbirimizle benziyor. Tabi ki detaylara girildiğinde çok farklı olaylar, yaşanmışlıklar vardır. Ben seninle benzer şeyler yaşamış birisi olarak tavsiyemi dikkate alırsan bana ilaç olan bir şeyden bahsetmek isterim. Benim gittiğim bir psikiyatri senin gibi yıllarca takılı kaldığım bir kızı unutmam için bir hayvan sahiplenmemi söylemişti. İlk başta bunun çözemeyeceği kadar büyük bir olay bu diyordum kendi kendime. Başlarda da hissetmemiştim fakat bir süre sonra gerçekten zamanla sahiplendiğim oğluma aşık olmaya başladığımı farketmeye başladım. Zaten önceden de hayvan beslemeyi hayal eden biriydim fakat imkanım yoktu. Tabi ki tek sebep bu olmasa da benim depresyonumu ciddi ölçüde azalttı hatta inanmıyordum geçeceğine fakat bugün geçti gitti diyebiliyorum. Bazen Allah insana beklemediği bir kapı açıyor fakat bunun için senin de bir şeyler yapman gerekiyor. Ayrıca bir kızın deviremeyeceği kadar akıllı, bir şeyler başarmış ve yiğit bir insan olduğunu söyle kendine, motivasyon gerçekten işe yarıyor.
 
Spora başla.

Ciddiyim, spor yapmak insana o enerjiyi yeniden kazandırıyor. Hani kılını kıpırdatasın gelmediği, yataktan çıkmak istemediğin durumlar oluyor ya, spora başlayıp düzenli beslendiğin zaman metabolizman falan hızlanıyor ve enerjim yerine geliyor.

Ama sporla öğrenme isteği kazanamazsın, onun için beynini kullanacağın ve hoşuna giden aktiviteler bulmaya bak. Oyun olur kitap olur elektronik falan olur.
 

Geri
Yukarı