Yaşam enerjimi kaybettim

Kullanıcı1355 dedi:

Diyeceğiniz şeylerin başında "psikoloğa git" olacağını biliyorum. Gitmemek için kendimce sebeplerim var.

Genişletmek için tıkla...

Bu kadar pesin hükümlü olmayin, dost aci söyler ama bir psikologa gidin bir an önce ve gec olmadan. Yoksa buradan size verilecek arkadasca motivasyon konusmalariyla kendinizi sadece biraz iyi hissedersiniz, sorunun kaynagi hep icinizde olacaktir.

Sevgiler

TheAny dedi:

Neden profesyonel yardım almak istemiyorsun? Burada sana arkadaş tavsiyesi olarak verebileceğim şey kendine bir amaç edinmeni söylemek olur. Amacı olmayan bir insan içindeki boşlukta ezilmeye mahkum oluyor genelde.

Ayrıca olabildiğince yalnız kalmaktan kaçın şu sıralar. Yalnız kalmak düşüncelerin içinde boğulmak anlamına geliyorsa senin için, oyun oynamak ve uyumak muhtemelen kaçış yolundur. Dolayısıyla yalnız kalmamaya çalış derim ben.

Bir meşgalen ve onu birlikte yaptığın birileri olursa hem daha rahat toplarsın. Bir şeyler yolunda gittikçe de, kendine olan güvenin dönmeye başlar ve daha rahat bu mentalden kurtulursun.

Genişletmek için tıkla...

İlk part için tamamen katılıyorum. Eğer ki dünaydan bütün bağlantılarını koparıp bir ölüyseniz, piskologlar bir amaç bir hedef edinmenizi söylerler bu hedef sizi dünayaya yeniden bağlar eğer bağlanamazsanız zaten ölüden farkınız kalmayacaktır.

2. parta gelecek olursak kendi yaşantımdan başlayacağım, benim ana idolojim sürekli kendimi geliştirmekti. 4 5 yıl önce geriye baktığımda bir zayıf insan götürdüm, hiçbir hobisi olmayan, insanla iletişim becerisi sıfır olan, her konuda hiçbir sınır belirleyememiş yaşadığı dünyadan bihaber yaşayan bir insan. Fakat acı çektikçe bu değişti "acı insanı terbiye eder" hayatımda kitap okumaya, spor yapamaya, meditasyon, doğada kalıp doğayla uyum içinde yaşamaya, ve birçok dövüş sanatı branşında dövüşmeyi öğrenmek gibi birçok şey başardım dışarıdan baktığında hem okuyup hem de çalışıp bir de üstüne böyle yoğun bir tempoda kendini geliştirmek çok zor bir şey. Mükemmel bir hayat gibi fakat öyle değil her zaman eksik hissedersin çünkü sen ne kadar etrafını değiştirsende düşünce şeklini değiştirsende zihin aynı kalır.
Bana göre bir insan yalnız kalmalıdır, biz yalnız kalmayı sevmeyiz çünkü kendimize tahammül edemeyiz. Kendinle vakit geçirmekten bir acizsindir. Yayla gibi dağlık taraflara baktığında yaşlıların ölüm oranı yüksektir bunun temel sebebi yalnız kalınca ve o yaşta bir meşguliyetinde olmayınca insan içine bakar. Yarım kalmış duygular, incinmiş bir kalp, kin, nefret gibi birçok şeyle tek başına kalır. Sonucundada ölümü hızlanır. Oysaki son zamana bırakmasaydı bu içsel sıkıntıları bütün hayatı hoş geçerdi. Bir insan tamamlanmak isteyip ruhsal huzura kavuşması için hem bedenen hem de zihnen kendisini geliştirmesi mecburidir.

Kullanıcı1355 dedi:

Öncelikle belirtmek istiyorum ki içerisinde bulunduğum durum 13-14 yaşındaki çocuğun ergenlik tripleri değil. Gerçekten bilinçli ve sağlıklı yardımcı olabilecek kişiler yanıt versin.

Aşağı yukarı 2 senedir ağır depresyondayım. Asıl nedeni eski ilişkim. Biraz da maddi sorunlar. Liseden mezun oldum ve üniversite düşünmüyorum. Tüm gün evdeyim ve önemli bir şey olmazsa evden asla çıkmıyorum. Kendi kendime teşhis koymuyorum zira doktor değilim ama akıl sağlığımda ciddi problemler var. Diyeceğiniz şeylerin başında "psikoloğa git" olacağını biliyorum. Gitmemek için kendimce sebeplerim var. Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Daha önce insanların imrendiği pek çok şey başardım. Ama artık mesleğimi öğrenmeye devam edemiyorum çünkü çalışmaya odaklanamıyorum ve sıkılıyorum. Hobilerimi yapamıyorum. Dediğim şeyleri yapsam bile içimden gelmediği için 1-2 günden fazla sürmüyor, bırakıyorum. Gün içerisinde oyun oynamak ve uyumak haricinde bir şey yapmamaya başladım. Tanıyan kişilere söylediğimde şaşırıyorlar çünkü ben hep çalışkan birisiydim. Hala çok genç yaşlardayım. Gençliğimi böyle heba etmek istemiyorum. Sigara ve uyuşturucu kullanmıyorum. Alkolü en son bir sene önce arkadaş ortamında içtim ve bağımlı değilim. Şimdiye kadar her şeyimi tek tabanca olarak yapmaya çalıştım ama artık yapamıyorum. Çok yorgunum ve yardıma ihtiyacım var.

Buradan profesyonel bir çözüm zaten beklemiyorum. Arkadaş tavsiyesi gibi şeyler belki fikir verir diye yazmak istedim. Dertlerimi paylaşan birisi değilim. Hep içime atarım. Buraya yazarken bile içimde rahatsız edici tuhaf bir his var.

Genişletmek için tıkla...

Konunun üzerinden 1 ay geçmiş öncelikle geçmiş olsun.

Bende 20'li yaşlarımda kaybettim hayat enerjimi ilk önce sevdiğim kadına ihanet ettim (tam düzelecekken her şeyi bok ettim) sonra olmayacak ilişkilerin peşinden koştum bir de yetmezmiş gibi o zaman büyük para sayılacak olan 50.000 TL'lik borç yapmıştım kendime ve ailem ile aram açılmıştı (bu arada burada illaki yazanlar olmuştur sadece ilk sayfadaki yazanları okudum spora git demişsiniz ancak emin olun oda çözüm olmuyor bizzat kendim biliyorum) bunu evet bir arkadaş tavsiyesi istemişsin evet bazen bende içime atıyorum hatta ağlamak bile istiyorum (27 yaşında olmama rağmen küçük bir çocuk gibi ağlıyorum) ama ne fark ettim biliyor musun hiçbir şey için canını sıkmaya değmez evet yaptığın hataları yıllar sonra pişmanlık duyacaksın ancak seni sen yapan bu hatalar olacak. Bu arada ben her şeyi düzelttim (çoğunluğunu) sana tavsiyem yapabiliyorsan ailen ile konuş özellikle babanla ben 20'li yaşların başında babamı dinlemezdim ancak öyle değilmiş çünkü oda senin yaşından geçti ve sana yardımcı olacak tek kişi o umarım okursun ve hayat enerjini toparlarsın.